قرار بود روز سه شنبه مورخ ۸۸/۸/۱۷ وزرای جدید کابینه به مجلس نماینده گان غرض رای اعتماد معرفی شوند. اما بنا بر عوامل ودلایل نامعلوم به هفته آینده به تعویق افتاد.
یکی از چالش های بزرگی که سر راه آقای کرزی بعد از بقدرت رسیدن دوباره شان مشهود بود همین تعین کابینه جدید میباشد.
ناگفته پیداست که بگو مگوهای فراوانی در عقب پرده در تعین افراد کابینه جدید کرزی جریان دارد. آقای کرزی به شدت وام دار از اشخاص و گروهای است که در پیروزی و ابقای دوباره اش نقش بسزای داشته اند . وثانیا ملاحظات و فشارهای جامعه جهانی نیز در تعین کابینه جدید که بیشتر پافشاری دارند تا افراد سالم نه جنگ سالار و ناقضین حقوق بشر (گرچه عناوین جنگ سالار و ناقضین حقوق بشر بیشتر حربه های سیاسی و ابزاری وانمود شده اند تا یک واقعت عینی و تاریخی) در کابینه جدید جا داشته باشند، کرزی را در تنگنای گزینه قرارداده است.
همانگونه که در طول هشت سال دیده شده دولت کرزی به مشکل قحط الرجالی مواجه بوده است. برای این که سال هاست مشتی از افراد مشخص از یک مقام دولتی عزل و به مقام دیگر دولتی نصب میشوند و اگر احیانا پستی مانند وزارت , ولایت ,و غیره برای شان موجود نبود ,به عنوان مشاور در کنار کرزی گماشته میشوند.
برپایه همین دلایل و عوامل میتوان گفت که تعین وزرا و ساختن کابینه بیشتر به فصل نقل و انتقالات باشگاه های فتبال اروپاه میماند . که بازیکنان از یک باشگاه دربدل پول به باشگاه دیگری منتقل میشوند.
نظام های غیر مشروع و مصلحتی بیشتر از تنگنای گزینش افراد رنج میبرند . در نظام های مصلحتی تعین افراد در پست های بلند دولتی نه بر پایه معیار های درست و پزیرفته شده, بلکه بر اساس سهمیه ها تعین میشوند.
امروز که اداره کرزی در معرض یک آزمون بزرگ مبارزه علیه فساد قرار گرفته به شدت ناتوانای ها و عدم عزم و قاطعیت او در مبارزه علیه فساد آفتابی شده است.
همان گونه که قبلا گفته بودم نظام کرزی یعنی زوج فساد و مافیا . این مافیا ست که حکومت میکند . هشت سال در عدم برنامه و قانون فساد و مافیا متولد شد و حالا این زوج متولیان تمام امور اند.
قبلا از تبانی قوه اجرایه و مقنننه در غضب زمین ها یاد کرده بودم که اصلی ترین ضلع های فساد و مافیای زمین همین دولت قانون شکن و فاسد و همین پارلمان معامله گر و بی کفایت است . در آن هنگام پاره ای از دوستان به شک و تردید به آن گفته ها نگاه کرده بودند. ولی اکنون میگویم که قوه قضاییه و سارنوالی کشور ضلع سوم این فساد و مافیا است.
ما درکشوری زندگی میکنم که سقف مافیا با ستون های فساد چنان محکم بنایافته است که این باد های ضعیف هرگز نخواهد توانست خللی بر بنای محکم آن وارد آورد.
مردم افغانستان در زیر سایه فساد، مافیا میخواهند دموکراسی توام با فقر را تجربه کنند. فقریکه دیوار به دیوار کفر موازی حرکت میکند. و تولید کننده ضد ارزش هاست.
در جامعه ایکه اکثریت مردم آن زیر خط فقر زندگی میکنند و به حیاتی ادامه میدهند که بیشتر تحمیلی مینماید تا یک ودیعه خداوندی ,نمی تواند هیج نوع ارزش متعالی را معنی و مفهوم ببخشد.
این سقف زمانی میتواند خلل پذیرباشد که یک تحول بنیادی در نظام کنونی وارد آید.
ضعف نهاد های قضایی کشور زمانی به رسوایی و فاجعه مبدل شد که حکم شان در مورد بازداشت شهردار کابل نقش بر آب گردید.
بعد از بصدا درآوردن ناقوس مبارزه علیه فساد اداری که بیشتر وارداتی بوده تا غرم و ارداده داخلی , مکررا کما فی سابق حکم قانون به تمسخر گرفته میشود و برعکس فساد بر علیه قانون به مبارزه قد بر میدارد, حال شما هموطنان عزیر تصور کنید که دامنه فساد ,قانون شکنی , و بی بندباری تا چه حد فاجعه بار و وحشتناک است.
این فاجعه از آنجا ناشی میشود که ما با فساد زنجیره ای و گسترده ای روبرو هستیم که در تمام سطوح و لایه های بالایی نظام حضور فعال و حتی تهاجمی دارد که میتواند با قدرت ظاهر شود ومانع هر گونه اجرای عدالت و تطبیق قانون گردد.
وقتی اجرای قانون و حکم داد گاه بالای یک شهردار تا به این حد ناکارا و مسخره باشد ,مبارزه بافساد و به داد گاه کشیدن قلدران و تیکه داران اصلی امریست نزدیک به محال و از جنس خرق عادت یعنی معجزه.
من همیشه گفته ام که نظام آقای کرزی یعنی فساد به اضافه مافیا وغرب یعنی منافع شان دربدل نابودی یک کشور.
در این میان این کشتی حیات مردم است در میان فساد و مافیا ا زیک سو , و منافع منطقوی غربی ها از سوی دیگر این سو و آن سو هدف موج های تند دریای معامله گران قرار گرفته است, و سر انجام یا به ساحل میرسد و یا اینکه غرق در گرداب ها خواهد شد .
این سو کشان سوی خوشان وان سوکشان با ناخوشان
یا بگذرد یا بشکند کشتی در این گرداب ها
حال دیده شود که آقای کرزی درمیان دو قطب متضاد (درونی و بیرونی ) جانب بیرونی ها را خواهد گرفت و یااندکی از خرد سیاسی خود استفاده خواهد کرد و گوشه چشمی به حال نظام و مردم خود میکند و یا باز هم محکوم همان بازی های تکراری یعنی فصل نقل و انتقالات وزرا و والی ها خو د خواهد شد و یا هم معجونی از این دو را از دیگ بی مزه سیاست خودبیرون خواهد کرد و تحمیل سفره های مردم سیاست زده و خواب رفته ما خواهد کرد؟
