اگر این دو اتهام بر هر انسان صاحب ضمیری وارد شود و نتواند از آن دفاع کند و یا اینکه همه بدانند که این امر درست است، در هر مقامی که باشد باید استعفاء کند و خود را از شر رسوایی ابدی برهاند. در غیر آن این انسان هر نوع ذلت و خذلان را بخاطر بقا در قدرت قبول دارد، ولو پای آبرو و حیثیت و حتی دین او در میان باشد.
شب سه شنبه ۶ اکتبر میز گردی بود در تلویزیون آریانا افغانستان میان ارسلا جمال عضو تیم کمپاین حامد کرزی و عبدالحفیظ منصور عضو تیم کمپاین داکتر عبدالله عبدالله.
۱ـ در جریان مباحثه ارسلا جمال چیزی برای گفتن نداشت و همه اش پافشاری داشت که؛ تأخیر در اعلان نتایج انتخابات اوضاع را نا امن ساخته است و به مشکل افزوده است.
۲ـ او در خلال حرف های خود از همان حربهء ترساندن مردم از برگشتن به جنگهای سال های ۷۰ شمسی ـ که تیم آقای کرزی همیشه آنرا به عنوان دستاویز و توجیه هر نوع تقلب و خیانت استفاده می کنند ـ استفاده کرد و مردم را ترساند که گویا اگر دوباره کرزی رئیس جمهور نشود، حالت به همان سالها بر میگردد.
گویا اینکه؛ فعلا در کشور امن وامان است؟!
۳ـ او همچنان به حرفها و نامه های گالبریت معاون کای آیده مسئول سازمان ملل در افغانستان اشاره کرد و گفت؛ ببین! بعد از اینکه گالبریت وظیفهء خود را از دست داد و از معاش کلان محروم گشت، این اتهامات را وارد کرد؟
گویا اینکه گالبریت مثل افغانها از ظرف شویی از امریکا برای بدست آوردن معاش کلان به افغانستان آمده بود؟!
وقتی که خداوند بخواهد انسانی را ذلیل بسازد بواسطهء خودش دامن عفتش را بالا می زند و در دیدگان مردم او را ذلیل می گرداند.
در پاسخ این گفته های آقای ارسلا جمال عبدالحفیظ منصور گفت:
۱ـ خوب است که از جنگهای سال ۷۰ یاد آور شدی! در همان سالها رئیس جمهور امروز افغانستان «حامد کرزی» توسط معاون فعلی اش آقای مارشال فهیم، به جرم جاسوسی برای استخبارات پاکستان در امنیت ملی به زندان افتید.
در بحبوبهء ترس و دست و پاچه شدن کارگردان از این اظهارات؛ منصور گفت: درست است، هدف من از یاد آوری این موضوع این بود که، جناب کرزی که دعوای از بین بردن جنگهای سال ۷۰ را دارد، خودش به کشور متجاوز یعنی پاکستان جاسوسی می کرده و این بدترین دست داشتن در آن جریان ها بود! یعنی دامن اینها از همه بیشتر آلوده است و آنهم به بدترین نوع آن! یعنی جاسوسی!
۲ـ در رد دلیل اینکه تأخیر در اعلان نتایج انتخابات اوضاع را متشنج تر ساخته است، منصور گفت: این درست نیست! این بدین معنا است که دزدی را در سر چوک گرفته باشند و مردم تجمع کرده باشند و در اثر بیر و بار ترافیک مسدود شده باشد. به بهانهء مسدود شدن ترافیک کسی از پولیس بخواهد که دزد را رها کنید خیر است راه ترافیک باز شود!!
آقای ارسلا جمال با پیش کشیدن این دو موضوع چنان کرزی را رسوا کرد که دیگر به حق و راستی آبرویی برایش نماند! چرا؟
چون ارسلا جمال دیگر دهنش خشک شده بود و یک حرف هم بر رد این دو گفته به زبان نیاورد و تقریبا از یاد آوری آن جنگها هدف خود را توجیه کرد. چون می دانست این دو حرف منصور صد در صد حقیقت دارد.
۳ـ در پاسخ سوال دیگر او که؛ همان ادعای وطندوستی و رحم به مردم افغانستان بود؛ منصور گفت: بیایند جنابان که لاف وطندوستی و مردم دوستی می زنند، پاسپورت های خود را بکشند و به مردم نشان بدهند که، تبعهء افغانستان هستند یا خیر؟ فامیل های شان در کجا زندگی می کنند؟ و اگر روزی بر سر مردم بیچاره مصیبتی از این بد تر آمد دوباره پشت هوتل داری و ظرف شویی های خود می روند یا خیر؟
این هم اشارهء بسیار کوبنده ای بود بر اسلا جمال که؛ دیگر منطقی برایش نماند و گویا توسط او همراهانش هم ذلیل شدند.
۴ـ در استدلال آخر که آقای ارسلا جمال کرد و گالبریت را بد و رد گفت؛ صبح روز بعد، یعنی روز چهارشنبه ۷ اکتوبر، روزنامهء رویترز و آژانس پریس مضمونی را با نقل از واشنطن پست به نشر سپردند که براستی پاسخ غیبی بود برای آقای ارسلا جمال و این خبر همچنان بحران موجود در مسئلهء انتخابات را بحرانی تر ساخته است. و هیچکس دیگر نمی تواند بگوید کرزی بیشتر از دیگر کاندیدان رای آورده است. حتی اگر دقیق سنجیده شود رای داکتر عبدالله عبدالله به بیشتر از ۵۰ در صد می رسد و از کرزی به کمتر از ۳۰ در صد. چون این اسناد محرم نشان می دهد که؛ در اکثر ولایات رای کرزی همه اش تقلبی است و همان رای های اضافی از تعدد رای دهندگان آرای برای آقای کرزی است!
واشنطن پست با نقل از چند سند محرمانه که در نزد کارمندان سازمان ملل است این مضمون را نشر کرده است. و دو نفر از آن کارمندان به همین دلیل از کار خود استعفاء داده اند و این اسناد را در اختیار واشنطن پست گذاشته اند.
مطابق این اسناد محرم موضوع از این قرار است:
۱ـ در ولایت ها که آقای کرزی آرای بیشتر برده است و از جمله ولایات جنوبی و شرقی تعداد رای های شمارش شده و اعلان شده از سوی کمیسیون انتخابات به صدها هزار بیشتر از تعداد مردمی است که در انتخابات شرکت کرده اند.
طور مثال بدین شرح:
۱ـ در ولایت هلمند تعداد کسانی که رای داده اند میان ۵ هزار تا ۳۸ هزار است. یعنی اگر اکثریت را قبول کنیم از ۳۸هزار تجاوز نمی کند. ولی تعداد رای های شمارش شده و اعلان شده از جانب کمیسیون انتخابات در این ولایت ۱۳۴۸۰۰ یکصدو سی و چهار هزار و هشتصد رای است.
۲ـ در ولایت پکتیا تعداد کسانی که رای داده اند ۳۵ هزار بوده است. ولی رای شمارش شده و اعلان شده ۲۱۲۴۰۸ دوصدو دوازده هزار و چهارصد و هشت رای است.
از این جمله تعداد ۱۹۳۵۴۱ یکصدو نود سه هزار پنجصد و چهل و یک رای از کرزی است.
۳ـ در ولایت بلخ هم تعداد اشتراک کنندگان ۲۵۵۷۰۰ نفر بوده اند، ولی تعداد شمارش شده و اعلان شده ۴۵۰۰۰۰ چهار لک و پنجاه هزار می باشد. این بدین معنا است که؛ رای آقای کرزی از بلخ ساختگی و اضافه شده از تعداد رای دهندگان است.
۴ـ در ولایت قندهار تعداد کسانیکه رای داده اند ۶۸ هزار نفر است، ولی تعداد رای شمارش شده و اعلان شده بیشتر از ۲۵۰۰۰۰دوصدو پنجاه هزار رای است.
یعنی با یک مرور مختصر و اندک دقت، تنها در چهار ولایت کرزی تقریباً بیشتر از پنجصد هزار رای تقلبی دارد. و باقی ولایات را شما خود به این معیار بسنجید!
این مشت نمونه خروار بود که واشنطن پست از اسناد محرمانهء سازمان ملل به نشر سپرده است و رادیو آزادی آنرا در روز چهارشنبه مورخ ۷ اکتبر ۲۰۰۹ به نشر سپرد.
با این مختصر که در این میز گرد و این مقاله گفته شد:
۱ـ برای سالهای طولانی در ذهنیت مردم عوام، داستان جاسوسی آقای کرزی برای پاکستان و حبس شدن او توسط معاونش مارشال فهیم در سال ۷۰ که تا حال شنیده نشده بود، باقی خواهد ماند و به مجرد رویارویی هر کس با کرزی اول در ذهن خود چنین یک شخصیتی را تجسم می کند! جاسوسی آنهم برای پاکستان! بدا بحال ذلت و رسوایی که از انسان دست بردار نباشد و توسط تیم خودش ورق زده شود.
۲ـ دیگر آبروی تاریخی و شخصی برای آقای کرزی و همراهانشان نماند و دیگر کسی نمی تواند این رسوای را جمع کند. بخصوص اینکه اسناد در سازمان ملل وجود دارد.
۳ـ ـ گفته های آقای گالبریت راست بوده است و او حتما از چنین اسناد محرمانه خبر دارد و یا نقل آن را با خود دارد که چنین اقدامی بسیار جرأتمندانه ای نموده است. و غیر از او دو نفر دیگر هم از ماموریت سازمان ملل استعفاء داده اند.
۴ـ با این حساب کار آقای کای آیده هم زار است، بویژه اینکه گالبریت این موضوع را در کشور خود به محاکم بکشاند و از او تقاضای پاسخ گویی کند.
۵ـ جانب آقای عبدالله حتما می خواهد این اسناد محرمانه را از سازمان ملل بدست بیاورد و چه بسا که آورده باشد، واشنطن پست هم نمی تواند از این انکار کند و باید اسناد را بدهد!
در هر صورت دیگر انتخابات، چه در دور اول و چه در دوم، کمیسیون انتخابات، یوناما، کای آیده، کرزی، تیمش و هر کسی که در این زشتی دستش آلوده است کارشان تمام است و راه حلی باقی نمی ماند، مگر استعفای کرزی، حکومت عبوری و بازی را از سر تنظیم کردن. چون انتخابات دوباره هم نمی تواند این خرابی را ترمیم کند.
۶ـ وقتی پای امریکایی ها «گالبریت و امثال او» و اروپایی ها «تیم ناظرین اتحادیهء اروپا و امثال شان» در مسئله ای دخیل باشد و یا کشانده شود، در غرب نهایتش به محکمه، وکیل و حقوق می رسد. در این صورت هم گره های بسیار متعفنی باز می شوند که بویش همهء منابع ذیدخل در قضیهء افغانستان را متعفن می سازد و غیر از یک نظام نو و بازی نو دیگر کسی نمی تواند کاری از پیش ببرد.
۷ـ خلاصه اینکه؛ همهء این بازی ها از شورای بن گرفته، به شمول تیم آورده شده از غرب، سطح رهبری این تیم، جریانات بعدی و در نهایت انتخابات آخر نابود و رسوا شده است و دیگر به هیچ وجه قابل ترمیم نمی باشند. اگر کسی بخواهد امیدی از این راه ها به مردم بدهد، به معنایی ریشخند زدن به عقل و درک مردم افغانستان خواهد، در عین حال فریب دادن خود است و راه بجایی نمی برد!
