در اين دور از انتخابات رياست جمهورى ١٨ تن برقابت خواهند پرداخت. اما در اين ميان شخصيتهاى متفاوتى با انگيزه هاى مختلفى وجود دارد كه بايد از هم تفكيك شوند. بدون شك همه ى اينها كانديدان جدى و واقعى نيستند بلكه رقابت اصلى ميان چند تن معدود و مشخص خواهد بود كه از آن ميانه يكى، راهى ارگ خواهد شد و بقيه بمنازل شان برخواهند گشت.
كانديدان را ميتوان به چهار دسته مشخص: قدرت طلبان، داعيه داران، معامله گران و شهرت طلبان تقسيم نمود:
١- قدرت طلبان
اينها كانديدان واقعى اند كه منظور اصلى و محورى شان رسيدن به قدرت است و نه تنها از سوى يك يا چند كشور خارجى حمايت ميشوند، بلكه رهبر يك حزب، قوم و يا ائتلاف خاصى اند و شانس بيشترى براى پيروزى دارند كه در اين زمره ميتوان از اشرف غنى احمد زى، عبدالله عبدالله، حنيف اتمر و گلبدين حكمتيار نام برد.
٢- داعيه داران
اينها كانديدانى اند كه نه پشتوانه كافى اجتماعى و نه هم امكان مادى چنين كارزار پر چالشى را دارند اما مناديان داعيه سياسى و قومى مشخصى اند كه سعى شان بر مطرح نمودن خود بعنوان انسانهاى ارزش گرا در زمينه خاصى معطوف است. پيشاپيش مى دانند چانسى براى پيروزى ندارند اما بجاى ارگ، دل و دماغ مردم را هدف قرار داده، قصد دارند حمايت پايگاه فكرى و اجتماعى شانرا براى دوره ها و فرصت هاى بعدى حفظ نمايند. در اين زمينه ميتوان از احمدولى مسعود و لطيف پدرام نام برد.
٣- معامله گران
اينها كانديدان كاذبى اند كه هم خود شان و هم مردم واقفند كه چانسى براى موفقيت ندارند، احتمالاً به تحريك كشور هاى خارجى براى كاهش آراى كانديد مشخصى، يا هم بعنوان ملعبه دست بازيگران پشت صحنه انتخابات براى امتياز دهى به كانديد مورد نظرى و يا بنابر تصميم شخصى خود شان وارد كارزار انتخاباتى شده اند. عده ى محدودى را با نشان دادن باغ هاى سرخ و سبز و وعده هاى ميان تهى با خود همراه نموده و قصد دارند در دقيقه نود به نفع يكى از كانديدان پيشتاز انصراف ورزيده يا در صورت رفتن انتخابات بدور دوم، كانديد احتمالى برنده را حمايت نموده يا مبلغى را به جيب زنند و يا هم كرسى وزارت، سفارت و يا رياستى را از كانديد برنده، بچنگ آورند.
٤- شهرت طلبان
اينها دسته ى اند كه به هيچوجه، نه امكانى براى پيروزى دارند و نه هم اميدى براى موفقيت. الىٰ اينكه دستى از غيب برون آيد و كارى به نفع شان بكند و يا هم علايم قيامت ظهور و بروز نمايد كه در آنصورت مرا در داورى ام معذور داريد. داعيه اين دسته فقط و فقط شهرت طلبى و جلب توجه افكار عمومى و رسانه ها بخود است كه آنرا ميتوان به نحوى بيمارى روانى تلقى نمود. در مورد اينها ميتوان همان ضرب المثل عاميانه را بكار برد كه : غريب، غريبى مى كنه. كل بچه روز خوده گُم مى كنه.
__
يادداشت:
از نام بردن كانديدان شامل در گزينه هاى سوم و چهارم بخاطر احترام به هواداران شان خوددارى صورت گرفته. زمان آنها را معرفى خواهد نمود.
