خبر و دیدگاه

دين تحميل نمي شود : به جواب جناب استاد سيرت

اخيرا يك ويديو را از برنامه سايت بين المللي سياست افغانستان ديدم كه جناب استاد عبدالستار سيرت سابق  مشاور مرحوم محمد ظاهر شاه اظهار داشت كه دين سر كفار تحميل نمي شود و اما ديگران وقتي دين را قبول مي كنند اگر خارج شوند جزا داده مي شوند. جناب شان مثال آوردند كه مانند يك مسله ملي اســت و مانند وطن اســت ! كه اگر كسي خيانت كند اعدام مي شود. جناب شان گفتند موضوع لااكراه في الدين براي كساني اســت كه خارج از اسلام اســت و اين فارمول اسلام اســت كه  آنهايكه مسلمان نيستند به زور مسلمان شده نمي توانند و اما كسانيكه در خانواده اسلام داخل مي شوند اينطور نمي شود كه دل تو كه مسلمان مي باشي يا نمي باشي .

سخنان استاد قابل احترام اســت و اما نه از نگاه مطالعات درست اسلامي عملي و قابل تطبيق اســت و نه از نگاه مسايل مدني عصر حاضر . مي پردازبم به تحليل موضوع : از نگاه جامعه شناسي اگر دين بالاي مردم مسلمان تحميل شود اين ديكتاتوري محسوب مي شود و اين را همه مي دانيم كه دين ديكتاتوري نيست. دين يك پديده اي عقل و دل اســت و تا با عقل و دل قبول نشود ايمان نيست. و در كودكي آموخته بوديم كه قبول به دل و اقرار به زبان يعني اول به دل دين را قبول كنيم و بعد اعتراف كنيم كه مسلمان هستيم .

جامعه شناسي از زمان ايميل دورخايم جامعه شناس فرانسوي
Émile Durkheim,( 1858-1917)
به حيث ساينس در علوم شناخته شده اســت . يعني هر موضوع بايد ثابت شود.  قبل ازينكه ما كسي را به نام كفر و ارتداد به دار بزنيم بايد سوال كنيم كه چرا دين را ترك كرد؟ چه باعث شده كه دين كه داد از عدالت مي زند يك شخص مجبور مي شود كه دين را ترك كند؟ امروز دختران و بانوان افغانستان از حق تحصيل و كار محروم هستند. آيا اين عدالت اســت ؟ امروز اهل قلم و مطبوعات از كشور فرار كرده اند ؛ آيا اين عدالت اســت ؟  امروز خواننده و سراينده به نام اينكه موسيقي حرام اســت از كشور فراري شدند نه اينكه خود شان خواسته باشند ، آيا اين عدالت اســت ؟ . اگر جنگ كني ، گويند مسلمان كشي نكنيد و اگر جنگ نكني بايد همين ظلم را قبول كنيم . مفاهمه و مذاكره كسي نمي كند و يا همين نوع دين را قبول كنيد يا كافر هستيد !!! اي والله . اگر من هم درين شرايط قرار گيرم دين را ترك مي كنم در صورتيكه به چشم مي بينم كه همه حقوق كه خداوند به من داده از من گرفته اند .
جناب شان گفتند كه مانند وطن اســت و يك مسله ملي اســت . اين را  همه مي دانيم كه در دين مليت گرايي نيست. در دين اخوه اســت كه همه مسلمانان در دين با هم خواهر و برادر هستند . دين سرحد نمي شناسد. مسلمان فرانسوي برادر مسلمان امريكايي اســت. و قرآن به وضاحت مي گويد كه مگر زمين خدا فراخ نبود كه هجرت كنيد. اين آيه قرآن مليت گرايي را مطلق نفيه مي كند و پيامبر هم وقتي زادگاه اش يعني مكه را فتح كرد دوباره به مدينه رفت و در مدينه رحلت كرد و وصيت نكرد كه او را به زادگاه اش يعني مكه دفن كنند . 
جناب استاد گفت كه مثل وطن اســت ؟!؟! . وطن در دين زادگاه نيست و وطن مطلق معني ديگر دارد و آن سراي آخرت اســت. معلوم شد كه جناب استاد كتاب “مرصاد العباد” اثر نفيس  شيخ نجم الدين رازي را نخوانده است كه مي نويسد : 
” يعني اينها را كه بروزگار دنيا مشغولند ياد شان ده آن روز هاي خداي تعالي كه در جوار حضرت و مقام قربت بودند باشد كه باز آن مهر و محبت در ايشان بجنبد ديگر قصد آشيانه و وطن حقيقي كنند لعلهم يتذكرون ، لعلهم يرجعون اگر محبت آن وطن در دل بجنبد عين ايمان اســت ( حب الوطن من الايمان ).”
 بلي مقصد از وطن در دين زادگاه نيست بلكه سراي آخرت اســت. 
آيات متعدد در باره ارتداد در قرآن مجيد آمده اســت و چون اولين مرجع استدلال قرإن كربم است پس چند آيه را نقل قول مي كنيم 

” آیات مربوط به ارتداد به دو گروه تقسیم شود:

1- گروهی که لفظ «ارتداد» در آن ذکر شده است.

الف – « وَ مَنْ یَرْتَدِدْ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَیَمُتْ وَ هُوَ کافِرٌ فَأُولئِکَ حَبِطَتْ أَعْمالُهُمْ فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ أُولئِکَ أَصْحابُ النّارِ هُمْ فیها خالِدُونَ ، ولی کسی که از آیینش برگردد ، و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال نیک (گذشته) او، در دنیا و آخرت، برباد می‏رود؛ و آنان اهل دوزخند؛ و همیشه در آن خواهند بود.»[1]

ب – « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا إِنْ تُطیعُوا الَّذینَ کَفَرُوا یَرُدُّوکُمْ عَلی‏ أَعْقابِکُمْ فَتَنْقَلِبُوا خاسِرینَ ، ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! اگر از کسانی که کافر شده‏ اند اطاعت کنید، شما را به گذشته‏ هایتان باز می‏گردانند؛ و سرانجام، زیانکار خواهید شد» [2]

ج – « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا مَنْ یَرْتَدَّ مِنْکُمْ عَنْ دینِهِ فَسَوْفَ یَأْتِی اللّهُ بِقَوْمٍ یُحِبُّهُمْ وَ یُحِبُّونَهُ ‏ ، ای کسانی که ایمان آورده‏ اید! هر کس از شما، از آیین خود بازگردد، (به خدا زیانی نمی‏رساند؛ خداوند جمعیّتی را می‏آورد که آنها را دوست دارد و آنان (نیز) او را دوست دارند» [3]

د- « الَّذینَ ارْتَدُّوا عَلی‏ أَدْبارِهِمْ مِنْ بَعْدِ ما تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَی الشَّیْطانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَ أَمْلی‏ لَهُمْ ،  کسانی که بعد از روشن شدن هدایت برای آنها، پشت به حق کردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهای طولانی فریفته است!» [4]

2- گروه دوم، آیات که لفظ ارتداد در آنها وارد نشده و لکن معنای ارتاد در این آیات ذکر شده است:

الف – « مَنْ کَفَرَ بِاللّهِ مِنْ بَعْدِ إیمانِهِ إِلاّ مَنْ أُکْرِهَ وَ قَلْبُهُ مُطْمَئِنٌّ بِاْلإیمانِ وَ لکِنْ مَنْ شَرَحَ بِالْکُفْرِ صَدْرًا فَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ مِنَ اللّهِ وَ لَهُمْ عَذابٌ عَظیمٌ ، کسانی که بعد از ایمان کافر شوند، بجز آنها که تحت فشار واقع شده‏ اند در حالی که قلبشان آرام و با ایمان است- آری، آنها که سینه خود را برای پذیرش کفر گشوده‏اند، غضب خدا بر آنهاست؛ و عذاب عظیمی در انتظارشان!» [5]

ب – « وَ مَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذلِکَ فَأُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُونَ ، و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند»[6]

ج – « وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ لَیَقُولُنَّ إِنَّما کُنّا نَخُوضُ وَ نَلْعَبُ قُلْ أَ بِاللّهِ وَ آیاتِهِ وَ رَسُولِهِ کُنْتُمْ تَسْتَهْزِؤُنَ.لا تَعْتَذِرُوا قَدْ کَفَرْتُمْ بَعْدَ إیمانِکُمْ إِنْ نَعْفُ عَنْ طائِفَةٍ مِنْکُمْ نُعَذِّبْ طائِفَةً بِأَنَّهُمْ کانُوا مُجْرِمینَ.، و اگر از آنها بپرسی(: «چرا این اعمال خلاف را انجام دادید؟!»)، می‏گویند: «ما بازی و شوخی می‏کردیم!» بگو:« آیا خدا و آیات او و پیامبرش را مسخره می‏کردید؟! (بگو:) عذر خواهی نکنید (که بیهوده است؛ چرا که) شما پس از ایمان آوردن، کافر شدید! اگر گروهی از شما را (بخاطر توبه) مورد عفو قرار دهیم، گروه دیگری را عذاب خواهیم کرد؛ زیرا مجرم بودند!»[7]

د- « وَ مَنْ یَتَبَدَّلِ الْکُفْرَ بِاْلإیمانِ فَقَدْ ضَلَّ سَواءَ السَّبیلِ ، کسی که کفر را به جای ایمان بپذیرد، از راه مستقیم (عقل و فطرت) گمراه شده است.» [8]

هـ -« ‏کَیْفَ یَهْدِی اللّهُ قَوْمًا کَفَرُوا بَعْدَ إیمانِهِمْ وَ شَهِدُوا أَنَّ الرَّسُولَ حَقٌّ وَ جاءَهُمُ الْبَیِّناتُ وَ اللّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظّالِمینَ ، چگونه خداوند جمعیّتی را هدایت می‏کند که بعد از ایمان و گواهی به حقّانیّت رسول و آمدن نشانه‏های روشن برای آنها، کافر شدند؟! و خدا، جمعیّت ستمکاران را هدایت نخواهد کرد!» [9]

و – « إِنَّ الَّذینَ اشْتَرَوُا الْکُفْرَ بِاْلإِیْمانِ لَنْ یَضُرُّوا اللّهَ شَیْئًا وَ لَهُمْ عَذابٌ أَلیمٌ ، (آری،) کسانی که ایمان را دادند و کفر را خریداری کردند، هرگز به خدا زیانی نمی‏رسانند؛ و برای آنها، مجازات دردناکی است!» [10]

ح –« یَحْلِفُونَ بِاللّهِ ما قالُوا وَ لَقَدْ قالُوا کَلِمَةَ الْکُفْرِ وَ کَفَرُوا بَعْدَ إِسْلامِهِمْ وَ هَمُّوا بِما لَمْ یَنالُوا وَ ما نَقَمُوا إِلاّ أَنْ أَغْناهُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ مِنْ فَضْلِهِ فَإِنْ یَتُوبُوا یَکُ خَیْرًا لَهُمْ وَ إِنْ یَتَوَلَّوْا یُعَذِّبْهُمُ اللّهُ عَذابًا أَلیمًا فِی الدُّنْیا وَ اْلآخِرَةِ وَ ما لَهُمْ فِی اْلأَرْضِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لا نَصیرٍ ،[ 11] به خدا سوگند می‏خورند که (در غیاب پیامبر، سخنان نادرست) نگفته‏ اند؛ در حالی که قطعاً سخنان کفرآمیز گفته‏ اند؛ و پس از اسلام‏آوردنشان، کافر شده‏ اند؛ و تصمیم (به کار خطرناکی) گرفتند، که به آن نرسیدند. آنها فقط از این انتقام می‏گیرند که خداوند و رسولش، آنان را به فضل (و کرم) خود، بی‏نیاز ساختند! (با این حال،) اگر توبه کنند، برای آنها بهتر است؛ و اگر روی گردانند، خداوند آنها را در دنیا و آخرت، به مجازات دردناکی کیفر خواهد داد؛ و در سراسر زمین، نه ولیّ و حامی دارند، و نه یاوری” 

اگر به دقت اين آيات را بررسي كنيد مي بينيد كه در هيچ مورد قرآن نگفته است كه شما يعني مردم و دولت ها مردم را اعدام كنيد يا جزا  دهند. خداوند ، خودش  جزا دهنده است نه مردم . خداوند إنانيكه به دين خدا توهين مي كنند ، از دين خارج مي شوند و يا به پيامبر توهين  و تحقير مي كنند در همين دنيا جزا ميدهد  و اما نگفته است كه شما جزا دهيد. 

جناب استاد : امروز بسيار مردم به خاطر بي عدالتي هاي كه مردمان و دولتمردان باعث شده اند از دين تنفر دارند . از دين خارج شده اند. از كشور هاي اسلامي فرار مي كنند در تلويزبون ها دين را زير سوال مي برند و اما ما به جاي تفسير و تاويل واقعي دين همان چهره خشونت آميز كه اساسا در دين نيست نشان مي دهيم و اين نه به سود مردم اســت و نه به سود دين . من خودم شخصا نيافتم كه حضرت رسول كريم كسي را اعدام كرده باشد و اعدام كار غير مسلمانان بود كه به اعتقاد خود شان حضرت عيسي عليه السلم را به دار آويختند. اعدام و دار زدن و شكنجه در اسلام نيست و اينكه در طول تاريخ اشتباه شده ما نبايد اين اشتباهات گذشتگان را تكرار كنيم. وقتي شخصي از دين خارج مي شود بايد علت خارج شدن را بدانيم نه اينكه دفعتا او را اعدام كنيم ، عدالت همين را ايجاب مي كند. خداوند جزا دهنده ارتداد اســت نه بنده . بنده بايد رحم داشته باشد و حديث در دست داريم كه رحم كنيد تا سر شما رحم شود . اگر يك شخص از بي عدالتي جامعه و دولتمردان از دين خارج مي شود بايد دولت محكمه شود نه شخص . قرآن بسيار واضح لست كه مردم مسول گناه خود هستند مسلمان باشد يا نباشد . و اگر مسلمان توبه مي كند خداوند غفور و رحيم و بخشاينده است. 

فريد يونس 

استاد بازنشسته اي بشر شناسي خاور ميانه و مطالعات و فلسفه اسلامي


[1] – سوره بقره آیه 217

[2] – سوره آل عمران آیه 149

[3] – سوره مائده آیه 54

[4] – سوره محمد آیه 25

[5] – سوره نحل آیه 106

[6] – سوره نور آیه 55

[7] – سوره توبه آیه 65 و 66

[8] – سوره بقره آیه 108

[9] – سوره ال عمران آیه 86

[10] – سوره آل عمران آیه 177

[11] – سوره توبه آیه 74

سايت حوزه براي إيات و معني آن ديده شود 

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا