شرم است به روشنفکران کشوری که خود را با عزت مینامند ولی همیشه چشم شان به جانب خارجی هاست. چه در علم، چه در اقتصاد، چه در سیاست و حتی برای تقسیم اراضی خود چشم بسوی قدرت‌های بزرگ دارند. تو گوئی اینها صاحبان این خاک نیستند.
بلی خارجی‌ها در تاریخ، کشور شما را بارها تجزیه کرده‌اند و خواهند کرد. البته وقتی منافع مردم شان ایجاب کند. اگر منافع مردم شان ایجاب کند آنها کشورهای خود را هم تجزیه میکنند و باکی از آن ندارند؛ ولی شما چرا منافع مردم تان را تشخیص داده نمیتوانید؟ انتظار دارید تا خارجی‌ها بیش قدم شوند؟
بدانید که تجزیه کشور ها یک امر طبیعی است. کشور ها هم مثل نباتات، ستارگان، کهکشان ها وانسان ها عمر طبیعی دارند؛ چون پویائی دارند؛ متولد میشوند بعد مدتی دوره پویائی اقتصادی و فرهنگی دارند؛ بعد فرهنگ و اقتصاد شان پیر و فرسوده میشود و بعد میمیرند ولی فرزندان شان با نیرو بیشتر به حیات خود ادامه میدهند.
تمام کشور های عالم این سرنوشت را داشته‌اند و خواهند داشت. همین کشور ما نیز زمانی جز کشور همسایه بود. مرده را نمیشود زنده کرد. فقط خود تان را به زحمت میسازید.
‘حیات جغرافیایی افغانستان پایان یافته است’
حیات سیاسی و جغرافیایی افغانستان به پایان رسیده است. مشکلات بین اقوام، منازعه قدرت، موقعیت استراتیژیک کشور، افراطیت دینی، اقتصاد ضعیف، رهبران فاسد، دولت ضعیف و قومی شدن سیاست مرگ کشور را رقم زده است.
ممکن نیست او را دیگر به حیات بر گردانیم.
بعضی‌ها در این اندیشه اند که اقوام «اصلی» این سرزمین کدام‌ها هستند؟
باید به آنها یاد آور شد که اقوام کشور افغانستان قرن‌ها در این کشور زندگی کرده‌اند و ریشه‌یابی این که کی از کجا آمده، در صلاحیت هیچ کسی نیست.
همه شان در دوره‌های از تاریخ حاکمیت سیاسی را در این جغرافیا بدست داشته‌اند. پرداختن به این موضوع هیچ دردی را دوا نمیکند.
‘شکست قدرت‌های بزرگ لاف است’
نخبگان و سیاسیون کشور ما عادت کرده‌اند لاف بزنند؛ کشور ضعیف و ناتوان ما هیچ قدرت بزرگ را شکست نداده است.
اگر آن کشورها از نیروی آتشی که دارند استفاده کنند کشور ضعیف ما را از کره زمین پاک میکنند.
اینکه این یا آن کشور را شکست دادیم لافی بیش نیست. اگر ما آنها را شکست داده‌ایم چطور ممکن است که کشور های مغلوب کشور غالب را کمک میکنند. کشور ما همیشه در تاریخ به کمک این کشور ها نیازمند بوده است.
خروج روس یا انگلستان یا امریکا شکست نیست بلکه کشور های بزرگ منافع سیاسی و اقتصادی مردم خود را میسنجند.اگر بروژه به نفع مردم شان بود میمانند اگر نه بیرون میشوند. این افتخارات کاذب بوده و برای سرپوش گذاشتن بر روی مشکلات قومی.سیاسی و اقتصادی کشور است.
شما به مردم راست بگویید که بادشاهان و رئیسان جمهور ما فقط خاک و استقلال فروخته و زندگی کرده اند. آنها هیچ چیزی برای مردم نکرده اند.فقط خود شان و اطرافیان شان شاهانه زندگی داشته اند.
‘تجزیه به نغع همه است’
آگاه باشید که بزرگترین فریب خود فریبی است. به مردم تان همیشه حقیقت را بگویید. دروغ نگویید. خوب و بد ما در محشر معلوم خواهد شد.
به همدیگر لعنت نفرستید و مثل برادران از هم جدا شوید. زمین مال خداست ما فقط کوشش کنیم چند روزی در آن آسوده زندگی کنیم.
بعضی ها استدلال میکنند که مردم اقوام مختلف با هم ازدواج کرده اند و این تقسیم مشکل ایجاد میکند. به آنها باید یادآور شد که هیچ مشکلی ایجاد نخوهد شد مردم ما حتی با پاکستانی ها و ایرانی‌ها و مردم از ملل دیگر جهان ازدواج کرده‌اند.
بعضی انسان‌های فاسد را میبینی که فرزندان شان در خارج اند. با جیب‌های بر از دالر در موتر های ضد گلوله در شهر میگردند. و سنگ افغانستان یک پارچه را به سینه میزنند.
معلوم است که این وضعیت به نفع آنهاست و تجزیه نمیخوهند. آنها از درد و رنج مردم در طبقات بایین جامعه که اکثریت مردم هستند آگاهی ندارند.
در بین آنها افرادی هم هستند که از جهل منافع خود را تشخیص داده نمیتوانند. به آنها باید گفت که در این مرحله از تاریخ تجزیه به نفع همه است.
دیگر اینکه کوشش نکنیم همیشه کشور های همسایه را مقصر مشکلات خود بدانیم. این نمیانگر ضعف ما است.بیشک که آنها برای کشور خود کار میکنند و پلان های دارند ولی تطبیق کننده آن بلان ها خود ما هستیم.
یاد مان باشد که ما چندان کشور اسلامی هم نیستیم. چون فاسد ترین کشور جهان هستیم. اگر کسی قران خوانده باشد این را میداند. بس ادعای مسلمانی هم لافی بیش نیست. بدانیم که خداوند شاهد اعمال ماست. در محشر همگی از اعمال مان جوابگو خواهیم بود.
ملت واحد؟
بعضی تحلیلگران و سیاسیون تاکید میکنند که مردم افغانستان یک ملت واحد اند. بدانید که اینها منافقان اند. باز همان ها را میبینی که میگویند که ارگ قومی… وزارت ها قومی.. ریاست‌ها قومی…وقومی و قومی.. پس چطور شما یک ملت هستید؟
در زمان طالبان در مناطق شمالی و مرکزی جوانان را حلال کردند. تاکستان ها را سوخوتاندند. بیر مردان را شلاق زدند. از جنوب کشور صدا بلند نشد. بعد از سقوط طالبان همین حالت در جنوب تکرار شد. از شمال صدا بیرون نشد.
باز شما میگویید ما یک ملت هستیم. این جاهلین از جهل نمیدانند که ملت یعنی چه؟ مردم این کشور در دوصدوبنجاه سال ملت نشدند بعد از این هم نخواهند شد.بگذریم.
بعضی از دوستان کشوری با دو نام افغانستان و خراسان وسیستم فدرالی را پیشنهاد کرده اند. خوب در داخل کشور میشود از نام خراسان هم استفاده کرد. ممانعتی ندارد.
اما در خارج چگونه خود را خراسانی معرفی کنیم؟ به مشکل بر خواهیم خورد.سیستم فدرالی هم در صورتی نتیجه دارد که دولت مرکزی دولت قانونی باشد. با دولت توافقی و ضعیفی که ما داریم سیستم فدرالی بلاخره به تجزیه می انجامد. بس چرا همین حالا تجزیه را انتخاب نکنیم.
بعضی ها هم از عینک پنجاه سال قبل به موضوع مینگرند فکر میکنند که در صورت تجزیه به مشکل تجارتی بر خوهیم خورد.
این هم وهمی بیش نیست ما از طریق ایران و باکستان میتوانیم مشکلات تجارتی مان را حل کنیم. همچنان فراموش نکنیم که ما با غول اقتصادی جهان کشور چین هم سرحد هستیم و این آخری ما را کفایت باشد.از اینها که بگذریم.
افغانستان کشوری هست که تمام نظریات در آن تجربه شده اند انتخابات و دیموکراسی هم گره از کار باز نکرد. این کشور به یک لابراتوار شباهت دارد.بهتر است از این به بعد از این همه نظریات تکراری بگذریم . و یک راه اساسی برای نجات مردم دریابیم. و آن راه تجزیه است.
نظرخواهی درباره تجزیه کشور
جرگه بزرگ تشکیل یابد در مورد تجزیه نظرخواهی شود.
بعد کمسیون‌ها روی تقسیم اراضی به دو ویا چند قسمت نظر دهند. بعد جرگه فیصله آنها را تائید کند و کشور های نو تشکیل همدیگر را به رسمیت بشناسند.
به تمام تحلیلگران و نخبگان وادبا واجب است دیگر بحث‌های تکراری را تحریم کنند.
به مردم بفهمانند که فقط یک راه باقی مانده و آن تجزیه است. بدین ترتیب وظیفه شان را در مقابل تاریخ و مردم درست انجام خواهند داد.
اگر کشور به شکل عاقلانه تجزیه شود به مردم هیچ زیانی نمیرسد و آن به نفع همه اقوام خواهد بود.
در بیست بنج سال اخیر ما شاهد تقسیم یوگوسلاویا به پنج قسمت، اتحاد شوروی به پانزده قسمت، چکوسلواکیا به دو قسمت، بودیم و دیدیم که به مردم شان هیچ زیانی نرسیده.
آنها در صلح و صفا به زندگی خود ادامه میدهند. شاید باز جاهلین بگویند که ما آنها نیستیم ما مردم و ملت یک پارچه افغانستان هستیم.
از مردم عزیز خود تمنا دارم که گول فاسدین و جاهلین را نخورند.
ما باید منافع مردم مان را بالاتر از این حرف‌ها بدانیم.
