قبلا به این موضوع اشاره کرده ام که قرآن مجید ترجمه نمی شود . اما لازم دانستم که در سایت جاودان نشر شود .
این درست است که وقتی ما از بک زبان به زبان دیگر برگردانندگی می کنیم همان واژه ترجمه درست است و اکثرا همین واژه را یعنی ترجمه را می نویسند اما توجه کنید به این اصل اساسی که ،
درست است که قرآن مجید به زبان عربی است و اما عربی است که از طرف خداست نه بنده . قرآن کریم به آیه است که جمع آن آیات است . قرآن مجید به واژه و جمله و کلمه و حرف نیست . ما آبات را به شکل واژه ، لغت ، جمله و غیره می بینیم و فراموش می کنیم که قرآن مجید همه آیه است . یس یا الم یا ص یک آیه است نه اینکه حروف باشد و من این موضوع را در جلد اول تفسیر یونس تشریح کرده ام . معنی آیه راز ، رمز ، پدیده و نشانه یا سمبول است . راز و رمز و پدیده ترجمه نمی شود و اینکه در قرآن های کریم متعدد نوشته اند ترجمه قرآن یک اشتباه زبان شناسی است زیرا راز ترجمه نمی شود . چون قرآن مجید کتاب آیات است و این کتاب ، کتابی علم و معرفت و عدالت هم است پس به اساس علم و عدالت تام معنی می شود . معنی، مفهوم وسیع دارد و مانند ترجمه نیست. از نگاه زبانشناسی ، ترجمه از یک زبان انسان به زبان دیگر انسانی است . گفتن واژه ترجمه در احادیث درست است زیرا از زبان انسان به زبان انسان است و اما زبان قرآن مجید زبان انسان نیست ، زبان خداست و زبان خدا به عربی آمده و اما به شکل آیه . مشکل عمده درین جاست که « مترجم » یا مفسر قبل ازینکه زبانشناسی تحصیل کند با عربی که در دانشگاه آموخته شروع کرده به « ترجمه » قرآن کریم و دلیل که در «ترجمه » قرآن کریم اشتباهات زیاد دیده می شود همین است که مترجم
الف : زبانشناسی تحصیل نکرده است به جز دستور زبان عربی
ب : مترجم قرآن مجید را با زبان عربی انسانی می بینید نه عربی که به شکل آیه است و خدا نازل کرده است .آیه چون راز معنی می‌دهد اول باید توجه کرد که معنی به اساس عدالت باشد دوم مراتب علمی مد نظر گرفته شود زیرا قرآن مجید کتاب علم و حکمت است . درین بخش ما باید ایتومولوژی ( علم واژه شناسی ) قرآنی را بیاموزیم تا آیات قرآن مجید را درست معنی کنیم . علم واژه شناسی قرآنی بسیار از واژه شناسی مردمی تفاوت زیاد دارد مخصوصا که لهجه ها در کشور های اسلامی تفاوت دارد، اصطلاحات تفاوت دارد و فرهنگ بومی همان کشور می تواند در معنی آیه زیان برساند .
یک موضوع دیگر را باید یاد آور شوم که اکثر تام منرجمین که در کشور های اسلامی تحصیل کرده آند تصور می کنند که زبان عربی را مکمل می دانند که این از نگاه زبانشناسی مطلق غلط است ، چرا ؟
برای اینکه برای آموختن یک زبان تنها دستور زبان و صحبت کردن در زبان کافی نیست . کسی که ادعا می کند که ربان را صد در صد می داند باید دو صورت وجود داشته باشد : اول که یا در فرهنگ زبان تولد شده باشد و یا قبل از سن دوازده در فرهنگ زبان بزرگ شده باشد و دوم زبان را از نگاه دستور زبان و ادبیات آموخته باشد . من ، شخصا در ایالات متحده امریکا تحصیل کرده ام ، درین کشور تدریس کرده ام و به زبان انگلیسی چندین جلد کتاب نوشته ام و اما من هرگز ادعا نمی کنم که زبان انگلیسی را مکمل می دانم زیرا من در فرهنگ آنگلوساکسون بزرگ نشده ام . دانستن زبان عربی قرآن که همه آیات است با آموختن زبان عربی مردم ناممکن است مشروط بر اینکه آیه به آیه دیده شود و معنی درست و دقیق نوشته شود . بهترین مثال که برای شما میدهم آیه اضربوهن است که همه زدن ترجمه کرده اند . اژ یک طرف قرآن مجید می گوید که والله جعل لکم من بیوتکم سکنا یعنی خانه را برای آرامش شما فراهم کردیم و از طرف دیگر زدن زن را اجازه داده باشد !!!! در حالیکه زن و مرد از نفس واحد خلق شده و چون رن از دید قرآن لباس مرد است و مرد لباس زن یعنی مکمل همدیگر هستند ، « ترجمه » زدن مطلق بی اساس و خلاف عدالت اسلام و اخلاق محمد ص است . اگر ما قبول کنیم که قرآن مجید زدن را اجازه داده پس قرآن وحشت و دهشت را در قرآن اجازه داده که این خلاف همه موازین اخلاقی اسلام است . آیات معانی حقیقی و مجازی دارد. معنی حقیقی زدن است و معنی مجازی جدا شدن از زن نه لت و کوب کردن مخصوصا که در اسلام طلاق فرض است و نکاح سنت. همین یک مثال کافی است .
دکتر فرید یونس
استاد بازنشسته ای بشر شناسی فرهنگی ، مطالعات و فلسفه اسلامی
کلیفورنبا ، ایالات متحده امریکا
