فرافكنى نكنيم!
مشكلات كنونى كشور را كه اصولا ريشه در تاريخ و فرهنگ و واقعيت‌هاى تلخ ديروز و امروز ما دارد، نبايد با روشى فرافكنانه به خارج ارجاع داد و نقش عوامل بيرونى را در ايجاد و گسترش آن بيش از اندازه فربه ساخت و به آن شآن عِلى قائل شد. ما بايد توجه خويش را به زمينه‌ها و فاكتورهاى داخلى بحران افغانستان معطوف بسازيم و نسخه‌اى خود را مطابق با يافته‌هاى تحقيقى جامعه‌شناختى خويش از بيمارى جامعه تجويز نماييم.
وقتى عبدالحكيم مجاهد در زير گوش ما سرود مرگ ارزش‌هاى ما را زمزمه مى‌كند، مرگ به پاكستان گفتن، عمق ناآگاهى و بى‌جسارتى ما را به‌نمايش مى‌گذارد و دشمن درونى و اصلى ما را كه در تارو پود ساختارهاى جامعه ما خانه كرده است، در سيماى پاكستان به يك پديده فرعى و ثانوى و تبعى فرو مى‌كاهد و انرژى مارا به تحليل مى‌برد. به جاى گلاويز شدن در يخه‌اى بازيگران پاكستانى، بايد گلوى عوامل طالبانى درون نظام را فشرد و با حاميان دولتى آنها درآويخت.
