كرزي و چند وزيرش هر روز شاه رگ هاي گلوي شان را مي پندانند كه طالبان برادران ما هستند و انها جنايت كار نيستند. اين برادران شان نيز هر روز با نشان دادن وحشت و بربريت شنيع تر از ديروز ثابت مي كنند كه برادر شان در شناخت انها اشتباه كرده است.
برادران كرزي حوالي ساعت ده شب به يكي از امن ترين و غير نظامي ترين محلات با بمب جنگ افزار ها حمله كردند و ده كارمند بي گناه، بيچاره، غريب و مسلمان آن را كشتند.
طالبان با حمله بر هوتل انتركانتينينتال نگراني مردم را بر انگيختند. اين هوتل كه به شدت محافظت مي شود و در هر قدم محافظان ايستاده اند مورد حمله قرار گرفت.
در اين هوتل شماري زياد از مهمانان خارجي مقيم بودند و يك جلسه واليان نيز در جريان بود. حال معلوم نيست كه اين طالبان يا به عباره ديگر برادران ناراضي كرزي از كدام راه وارد اين هوتل شدند؟
رييس جمهور كرزي و وزرايش از دير زمان به اين سو، داد مي زنند كه طالبان مردمان خوبي هستند و اهل خشونت نيستند، اما اين فجايع را كي انجام مي دهد؟
كرزي باري ديگر فقط با محكوم كردن اين حمله وحشيانه اكتفا كرد و نامي از طالب (برادرانش) نبرد.
سوال اينجاست كه اين همه پول و منابع براي مصالح مصرف مي شود، آخر براي چه؟ اگر طالبان مردمان بد و اهل خشونت نيستند، پس نياز به اين همه مخارج و به هدر دادن منابع چيست؟
جالب تر از همه؛ خشن تر شدن طالبان با شدت گرفتن تلاش هاي مصالحه مي باشد. از زماني كه شوراي صلح آغاز به كار كرده است، طالبان رو به هدف گرفتن اماكن غير نظامي كرده اند.
بيمارستان كه از بي طرف ترين محلات به حساب مي آيد ظرف دو ماه اخير دوبار از سوي برادران ناراضي مورد حمله قرار گرفته است.
هفته گذشته طالبان با انفجار دادن بيمارستاني در ولايت لوگر دست كم شصت تن را به شهادت رساندند و دها تن را زخمي كردند.
دسيسه هاي پشت پرده
دولت افغانستان با ضعف مديريت و اراده سردرگم كه دارد دچار بدترين بحران در ده سال گذشته است. رسوايي كابل بانك، بحران پارلمان، راكت باران خاك افغانستان از سوي پاكستان، هدف قرار گرفتن غير نظاميان از سوي گروه هاي تروريستي كه دولت انها را برادر مي خواند و دوري دولت افغانستان از جامعه جهاني بارز ترين نشانه هاي ان است.
حال معلوم نيست كه اين همه بر اساس يك برنامه انجام شده است يا اينكه مديريت دولت از دست دولتمردان شاريده است. با اين همه، شماري از تحليل گران باور مند هستتند كه آقاي كرزي مي خواهد از يك سو با نشان دادن دلسوزي و مهرباني به طالبان چراغ سبز به پاكستان نشان دهد و از سوي هم مي خواهد طالبان را دل شير بدهد كه هر انچه خواستند بكنند. كرزي طالبان را فرصت مي دهد كه اوضاع افغانستان را چنان بحراني كنند تا به هيچ قيمت شرايط انتخابات در دور بعد رياست جمهوري مساعد نشود.
اگر امنيت بدتر شود و انتخابات برگزار نگردد، كرزي به ساده گي مي تواند از طريق لويه جرگه نامشروع عنعنوي، دوره رياست جمهوري خود را به پنج سال ديگر تمديد كند و بازهم خون مردم را بمكد.
بحران پارلمان، شدت گرفتن حملات طالبان، درخواست پايگاه هاي دايمي از سوي امريكا و راكت باران خاك افغانستان از سوي پاكستان همه با هم ربط دارند و همه به هم پيوست هستند.
كرزي با به بحران كشيدن پارلمان راه را براي انحلال آن باز مي كند. وقتي پارلمان منحل شود همه خواسته هاي كرزي از طريق جرگه نا مشروع عنعنوي بر آورده خواهد شد.
