پوتین با طالب پروری خودش کجا روان است؟

(بختیار ایرگاشف، مدیر مرکز تحقیقاتی مانو در اوزبیکستان گفته است که به گزارش‌های طالبان در باره مبارزه با داعش اعتقادی ندارد.

آقای ایرگاشف گفته است طالبان دوست دارند گزارش دهند که با داعش خراسان با موفقیت می‌جنگند، اما من چنین چیزی را باور نمی‌کنم.

او در مصاحبه با خبرگزاری کراسنایا وسنا که روز چهارشنبه، ۱۵ حمل منتشر شده گفته است: «اطلاعات از افغانستان و منابع موثق دیگر حاکی از آن است که داعش در حال گسترش است.»

مدیر مرکز تحقیقاتی مانو در اوزبیکستان توضیح داده است: «من شخصا انتظار موفقیت چندانی برای طالبان در مبارزه با داعش خراسان و سایر سازمان های تروریستی مانند القاعده و حزب اسلامی ترکستان توسط ایغورها ندارم.»

بختیار ایرگاشیف می‌گوید برخی کشورهای شوروی سابق [به اشتباه] تصور می‌‌کنند که می‌توان با طالبان همکاری کرد و باید به این گروه امتیازاتی چون حذف از فهرست سازمان‌های تروریستی داده شود.

او توضیح داده است: «برخی جریان‌های سیاسی به این نظراند که همکاری با جنبش طالبان ممکن و ضروری است. این جریان‌ها بر این باورند که طالبان روزی به افراد خوب، صلح‌جو و متمدن تبدیل خواهند شد. به زنان توهین نخواهند کرد، دختران اجازه تحصیل خواهند داشت و روزی قانون اساسی عادی را اتخاذ خواهند کرد. این افراد معتقدند که می‌توان با طالبان راه آهن ساخت. اما من فکر کنم این کار اشتباهی است.»

این پژوهشگر اوزبیکستانی افزوده است: «ارزیابی این که چگونه حذف طالبان از فهرست سازمان‌های تروریستی بر وضعیت کشورهای آسیای میانه تاثیر می‌گذارد دشوار است.»

با این حال او تأکید کرده است: با حذف طالبان از فهرست سازمان‌های تروریستی و به رسمیت شناختن احتمالی این گروه، طالبان ابزارها و فرصت‌های بیشتری برای کار در کشورهای دیگر و ترویج ایدئولوژی خود در کشورهای آسیای میانه پیدا خواهند کرد.»

مدیر مرکز تحقیقاتی مانو در اوزبیکستان با اشاره به سیاست طالبان در مورد یک ایجاد یک حکومت شرعی، کنار گذاشتن یک دولت سکولار و خانه‌نشینی دختران افزود: «در هر کشوری از آسیای میانه گروه‌های خاصی وجود دارند که نسخه‌ای از سیستم حکومتی را که اکنون طالبان در افغانستان تشکیل می‌دهند، تقریبا ایده‌آل خود می‌دانند و حاضرند حتی فردا با رژیم‌های سکولار در کشورهای آسیای میانه مبارزه کنند.»

آقای ایرگاشف هشدار داده است: این سلول‌های خفته هنوز وجود دارند و هرچند سرویس‌های اطلاعاتی و سازمان‌های مجری قانون کشورهای آسیای میانه با موفقیت علیه آن‌ها می‌جنگند. اما نمی‌توانم بگویم که این کار منجر به کاهش خطر حملات تروریستی از این سلول‌های خوابیده می‌شود.)

از سوی دگر فهرست جنایات طالبان هر روزه در داخل کشور ما طویل شده می‌روند و بیش‌ترین مردمان شمالی و ‌‌کابل و شمالی بزرگ و تمام کشور را بدون نظرداشت حس تعلق قومی شکنجه و زنده‌گی های شان را تاراج می‌کنند. کافی است که کسی برای شان بگوید فلان کسی مخالف شماست. بی‌تفاوت است که پشتون است یا تاجیک یا هزاره یا اوزبیک یا دگر اقوام کشور. همه را می‌بندند و می‌کشند چنان‌چه روز گذشته یک‌ جوان پنجشیری را تیرباران کردند.گفتنی است که طالبان تروریست افغانستان را به پایگاه تروریستان تبدیل کرده است.   طالبان تروریست به گواهی آگاهان از بیش از بیست و یک گروه تروریستی میزبانی و حمایت می‌کنند.از سوی دگر تصفیه کاری برای قدرت گیری محلی در بین طالبان شروع شده تا به همه‌ی‌شان وظیفه داده شود. حالا هر وزیر، معین، قوماندان و والی به اقارب خود اوراق جعلی طالبانی می‌سازند. اخبار تایید نه شده می‌رسانند که تا کنون در مجموع هشت صد هزار طالب پیدا شده است در حالی که پیش از سقوط کل طالب از بیست تا هشتاد هزار نفر بیش نه بود.

اطلاعات واصله به ما می‌رسانند که ۴ هزار طالب تنها در یک‌‌مدت‌زمان معین از وردک و ۶ هزار طالب از غزنی اسناد جعلی طالبانی گرفته اند.

پرسش این است که چه‌گونه حالا به طور کل تعداد ۱۵۰ هزار ورق علم و خبر طالبی تنها از وردک ساخته‌گی و صادر شده است؟ آیا وردک این‌قدر ظرفیت را دارد یا از ولایات دگر به آن‌جا می‌آیند و سند طالبی می‌گیرند؟

از سوی دگر سریال هزار و یک شب ظلمت طالبانی در کابل پایانی نه دارد طالبان شبانگاه خانه های مردم را دزدی میکنند. در بیست چهار ساعت گذشته حد اقل در سه خانه در ساحات خیرخانه به بهانه‌ی تلاشی داخل شده اند طلا، پول نقد وحتی تلویزیون های مردم را دزدیده اند. در یک اطلاع دگر یک داکتر مشهور افغانستان که چهل سال بدون مزد در خدمت مردم بود طالبان شبانگاه در خانه‌ اش درآمده همه دار وندارش را برده اند)

چنین است که مردم باید قیام کنند و به پا خیزند، چنانی که خلیلی ام‌روز در یک‌بیاینیه‌یی اخطار داد تا طالبان ظلم شان بالای مردم هزاره را پایان ببخشند و در غیر آن قیام مسلحانه بر ضد شان شروع می‌شود. بهترین زمان قیام همین اکنون است. بدرود.

لینک برنامه‌ی جمهوری پنجم در همین‌باره: