به سوی دامنه آیند، روبهانِ مُحیل
بیاورید به لشکر تفنگ های دو میل
اگر تفنگ میسر نگشت باکی نیست
به گوش کوره بگویید تا بسازد بیل
به جنگ رفتن ما از کنون، الی صد سال
نه پند می طلبد نی نصیحت و نه دلیل
گلیم تیره به شستن سفید کی گردد
اگر به چشمه ی زمزم فرو شود یا نیل*
فرشته هر چه سخن گفت، دیو درک نکرد
حماقت است و خامی، سخن زدن با ایل
تفنگ خویش گرفت و به جبهه رفت پسر
اگر چه منع شد، از جانب وصیِ ذلیل
به روز معرکه آهوی لاغری بهتر
ز شیر رفته زمیدانِ جنگ و پیر و علیل
۱۳ / ۳ / ۱۴۰۰ خورشیدی
