شعر

تبـــارگل سـرخ

تا که بیگـانه زمحـدودۀ اقلیــــم شـدیم
زارگشتیم واسیرشب دژخیــــم شــدیم

نقشـۀ کاذب تلبیس همــان بود که مـــا
خارج ازموهبت صفحۀ تقـــویم شدیم

شب توفـانی این صاعقـــۀ آتـش ودود
آفتی بود که ما ازشررش نیــــم شــدیم

درخـط فـــاصل اندیشـۀ نا باورخـــود
گاه دل بستۀ امیـــد وگهـی بیـــم شــدیم

خاک ما رفت به حراج ولی ما شب وروز
بنــدۀ شهرت وخودخواهی و دیهیـم شـدیم

یکطــرف نعــــرۀ تکبیــرخدا سردادیم
یکطــرف بنـدۀ سالوس زر وسیم شدیم

دردل ساحـل بیگانه نشـستیم خمــــوش
نی فرازنده زفـــریاد ونه تصمیم شـدیم

برسرما وتو زین وحشت شبخون چه گذشت !
برسرکــوچۀ ویرانه چه ترسـیم شـدیم !

ما هنـــوزازسخـن قتـل تبار گـل سرخ
لب به حرفی نگشودیم که تحریم شـدیم

قـلۀ فتح بلنــد است وشـب حادثه شـوم
ما درین معرکه کی قامت تسلیم شـدیم.

اپــریل ۲۰۰۶
کسـل

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا