بیـــــــــایم بر مـزارت گل بریزم
گل و گل دستۀ سنبـــــل بریزم
سرشک خون شب های جـدائی
به خـــاک خسته ی کابل بریزم
ـــــــــــــــ
وطـــــــن زندان بی دیوار کشته
فقیه و حاکمش اغیــــــار گشته
درخت وجنگل خشکیــده جانش
تو گفتی پایه هــــــای دار گشته
ـــــــــــــ
بیـــا حــــرفی بزن دردی دوا کن
نمــــــاد رستخیـــــزی را به پا کن
بهــــــــــای ننـگ و نام زندگی را
زبار بنده گی آخر رهــــــــــا کن
ـــــــــــــ
به زیر چتـــــــر استبـداد خفتـن
زعصیـان دلت حـــــرفی نگفتـن
چنین گر زنده گی باشد مقــدّر
شرف دارد ازان یک باره مــردن
اکتوبر ۲۰۲۲
فرانکفورت
