قرآن مجيد كتاب علم ، حكمت ، هدايت و عدالت أست. علم قرآن لدوني أست و به هر كس نه مي دهد. چنانچه كفته أست و علمنا من لدنا علما يعني از پيشگاه خود به او [ خضر] علم لدني آموخت. اين علم اكتسابي نيست و به هر كس بخواهد مي دهد و به هر كس هم نميدهد. قرآن كتاب حكمت أست و حكمت يك رازي است كه نزد خداوند أست و مي گويد و يعلمه الكتاب و الحكمه يعني به او كتاب و حكمت آموخت. قرآن هم چون به آيات أست و آيه راز معني ميدهد پس كتاب راز أست. راز را هر كس فهميده نه مي تواند و قرآن راز زندگاني اين دنيا و آخرت أست . با اينكه با عربي شيوا نازل شده أست اما فهم اين راز را كشف كردن به عهده مردم أست. كتاب هدايت أست و اگر كسي بخواهد كه هدايت شود . اگر كسي نميخواهد هدايت شود تقصير خود اوست و همه مسلمانان ميدانند كه كتاب عدالت أست و گفته است به عدل حكم كنيد.
مشكل مردم درين أست كه آيات را با زبان انساني مردم مي بينند نه زبان خدا كه به راز أست و اين باعث شده أست كه مردم قرآن را متني مي بينند نه منحيث يك كناب راز .
آيات متعدد وجود دارد كه خداوند در بهشت به مؤمنان غذاي بهشتي وعده ميدهد . يا نوشابه ها ذكر شده أست و سوال درين أست كه آيا انسان در بهشت گشنه و تشنه مي شود كه خداوند به ايشان غذا ميدهد؟ آيا در بهشت مردم قضاي حاجت مي روند ؟ براي اينكه غدا خوردن ايجاب رفع را مي كند. در قرآن آمده أست كه صبح و شام به مؤمنان غذا ميدهد. آيا در بهشت آفتاب برآمد و آفتاب نشست أست كه مؤمنان صبح و شام غذا بخورند .؟ مفسرين همه ميدانند كه نه در بهشت قضاي حاجت رفتن است و نه صبح و شام . پس هدف از غذا و نوشبدني چه أست؟
قرآن كتاب أست كه براي مردم نازل شده أست و به زبان و طبيعت انسان برابر أست. نه اينكه يك مطلب آمده باشد كه خلاف طبيعت و حتي فهم انسان باشد. مسايل را خداوند به انسان گفته است كه به زندگي او أست مثلا عرب ها دو وقت غذا ميخورند لذا آيه براي فهم مردم امي و بدوي همان دو وقت را وعده داده تا مردم احساس بيگانگي نكند ورنه صبح و شامي در بهشت وجود ندارد و هدف از غذا مسايل با حكمت روحي و معنوي أست كه مردم مؤمن مستفيد میشوند . رزق در زبان عربي تنها خوراك و نوشابه نيست بلكه علم و معرفت و ثروت و سرمايه وًمهم تر درين بخش حيات جاوداني هم أست. وقتي خداوند به مؤمنان در بهشت رزق ميدهد يعني از خوراك و نوشابه هاي معنويت و روحانيت ايشان را مستفيد كند نه اينكه در بهشت فورمه چلو و آشك و منتو باشد . تعجب من درين أست كه اشخاص به سويه استاد تصور مي كنند كه مردم واقعا در بهشت غذا ميخورند. در بهشت روح أست و روح به غذاي معنوي نيازمند أست نه خوراك كه جسم را تقويه مي كند . هيچ كس علم غيب ندارد به شمول پيامبر علم غيب نداشت . هيچ كس از بهشت بر نگشته أست. و هيچ كس دقيقا فهميده نه مي تواند كه آنهمه ميوه جات و نباتات كه در قرآن به نام غذاي بهشتي ياد شده به مصرف فزيكي انسان مي رسد. اما براي اينكه خداوند فهم بهشت را به مومن و يا انسان در مجموع نشان داده باشد همان چيز هاي را مثال مي آورد كه انسان درين دنيا به آن آموخته است و برايش خوشايند أست . طور مثال نهر ها زير درختان . چرا همچو چيزي است براي اينكه همين جا هاي سرسبز و شاداب را انسان خوش دارد و همان چيز اما بسيار بلند تر و خوبتر برايش وعده داده شده أست كه از فهم او بالا نباشد. يا قرآن به پشه مثال مي زند تا مردم را بهتر از موضوعات با خبر باشد. غذا هاي بهشتي همان غذا هاي معنوي و حيات جاوداني أست كه به انسان وعده داده شده أست نه اينكه صبح و شام انسان در بهشت غذا بخورد ، گشنه شود و يا تشنه شود و قضاي حاجت برود و وضو گيرد و نماز بخواند. اين ها همه كار هاي دنيايي أست نه اخروي. در آخرت غذاي بهشتي هماما حيات جاوداني أست. روزه و نماز نيست و اما ذكر خداوند أست، سبحان الله أست. در آخرت مرگ ديكر نيست ، مريضي نيست ، مصيبت نيست ، جار و جنجال زندگي نيست و تلاش براي زندگي كردن ديگر نيست. مهم اينكه در قرآن از نوعيت غذا قطعا ذكر نشده أست و اين را ما نميدانيم . آن جگر ماهي هم كه در حديث آمده أست به جواب يهودان أست كه صيد ماهي ميكردند و ماهي براي شان ” مقدس ” بود و أست .
دكتر فريد يونس
مفسر تفسير يونس و
استاد باز نشسته بشر شناسي فرهنگي خاور ميانه و فلسفه اسلامي دانشگاه ايالتي كليفورنيا
میدونی چیه مادرت رو بگاه بدم با این عقایدت
نویسنده محترم!
اینکه شما در دین اسلام و قرآن و الله و محمد غرق شده اید، قانون مدنی این حق را بشما داده است. ولی شما منحیث استاد و تحصیل کرده نباید جرئت کنید که بگوئید “قرآن مجید کتاب علم ، حکمت ، هدایت و عدالت أست.”
بدلیل اینکه هرگاه سخن از علم بمیان می آید بطور طبیعی سر و کله تجربه و مشاهده و استدلال و ابطال پذیری، پیدا میشود. که قرآن مجید به هیچکدام آن سر نمی خورد. یعنی تجربه زشت و ناپسند ، مشاهده اعمال زشت و پر از بداخلاقی و استدلال هم هوائی و بی اساس و باطل پذیری خو هیچ راه ندارد. به این دلیل قرآن نمیتواند علم باشد.
دانشمندانی که به علم باور دارند و فکر خودررا به کار می اندازند همه به این نتیجه رسیده اند که خدایان مثل اهورا مزدا زردشتی و برهمن هندوئی و یهوه یهودی و عیسوی و الله مسلمانی همه را ذهن بی سنجش بشر خلق کرده است. یعنی خالق همه آنها انسانها هستند. بدلیل اینکه انسان موجود روی زمین یعنی از نسل هوما سپین فقط در حدود سیصد هزار سال است که بر روی زمین زندگی دارند. ولی از پیدایش دین سامی یعنی یهودی حدود سه هزار سال قبل از امروز و از پیدایش دین عیسوس 2023 سال قبل و از پیدایش دین اسلام حدود یکهزار و چارصد سال قبل. پس اگر ادیان را خالق عالم هدایت میدا د باید حد اقل دوازده هزار سال قبل که انسان به زراعت و گله داری آغاز کرده بود، یک دین را هدایت میداد و پیامبری هم گویا میفرستاد. که فرستادن پیامبر هم از طرف خالق قادر مطلق و بی نیاز چندان منطقی معلوم نمی شود. اگر دقیق شویم بخوبی و سادگی یافته میتوانیم که همه خدایان ساخته و پرداخته ذهن بشر میباشد.
از طرف دیگر اگر خدا دینی میفرستاد باید به مردمان چین میفرستاد و یا پیامبری بمردمان چین میفرستاد که همین اکنون یکنیم ملیارد انسان را تشکیل میدهند. و چینائی ها به هیچ خدائی باور ندارد. اگر پیامبر میفرستاد به مردم هندو میفرستاد که بیش از یک ملیارد نفوس روی زمین را تشکیل میدهند. اگر خدا دین و پیامبر میفرستاد باید به قاره امریکا میفرستاد که شامل چندین کشور بخش های امریکای شمال و امریکای مرکزی و امریکای جنوبی میباشند. اگر دقیق منحیث تحصیل کرده ذهن شکاک و سوالگر داشته باشی همه چیز برایت حل میشود. حالا چند سوال دارم. امیداست که جواب بدهی تا من هم به خدای تو رو بیاورم:
1- آیا پیامبر محمد از موجودیت بر اعظم امریکا خبر و یا آگاهی داشت؟
2- آیا پیامبر تو محمد ازینکه زمین کروی است و بدور خورشید می چرخد خبر داشت یا باور داشت؟
3- آیا پیامبر تو محمد از اتم کرده کوچکتر کدام چیزی و یا ذره ای را می شناخت و یا میدانست که اتم تقسیم پذیر است و یا خیر؟
اگر به این سه سوال جواب قناعت بخش بدهی به من کمک کلان میکنی که دوباره مرا به محمد و قرآن باور مند میسازی.