اگر آن‌چه از قولِ شما در موردِ هدایت رهبری احمدِ مسعود نشر شده راست باشد، این بار ما از گفتارِ تان تأسف نه داریم و شما باید حدِ اقل برای حفظِ جای‌گاهِ حقوقی تان به حیثِ یک انسان توجه کنید. تمامِ جای‌گاه‌های حقیقی، نمادین، واقعی و اقتداری اجتماعی و سیاسی تان را با بازی‌های های هفت پهلو از دست دادید. کنون شما تنها یک انسانی از ابنای بشر هستید که تحمل شده اید و حقِ حیاتِ تان به خدای رحمان و رحیم ارتباط دارد. دیگر تلاش نه کنید مغضوب و مغلوبِ خشمِ مالکِ تذلومن‌تشاء شوید. طالبانِ جنوبی و خیبری و پشاوری دی‌‌شب خواهرانِ ما را خانه‌های شان ربودند و نوامیس ما را به خطر انداختند. شماها فکر نه‌ می‌کنید که عاملِ این بدبختی‌ها بوده اید؟ نه شهامتِ دفاع دارید و قامتِ رسای ملت دوستی و وطن دوستی. پس یا خاموش باشید یا جامِ زهری نوش کنید. ملت امشب را به خاطرِ ربودنِ خواهر و فرزندِ شان توسط دزدانِ قبیله نه خوابیدند. شما چی کردید؟

منی که نه در مقاومت بودم و نه در جهاد بودم برای دفاع وطن احمدِ مسعود را تنها الگو و نمادِ دفاع از وطن برای نسلِ جوان و رزمنده‌ی کشور می‌دانم و همه‌ی ما همین‌ گونه. امروز همان جوان‌ها تحتِ رهبری احمدِمسعود در کوه‌پایه‌ های سرد و سنگین و سهم‌گین با امکاناتِ اندک می‌رزمند و فداکاری می‌کنند و شهید می‌شوند. اما شما ها از گرمابه‌های چپاول‌های تان لذت می‌برید و جفنگ می‌‌گویید.

آقای نور، می‌دانید که دردِ‌ جان‌کاهِ غیرت چیست؟ اگر امروز مقاومتِ شکل گرفته‌ی موجودِ جوانان وطن نه بود چی بر سَرِ نوامیس ما می‌‌آمد؟ مهم بود که با خِرَد برخورد کرده و در کنارِ مسعودِ پسر می‌ایستادید تا پخشِ لاطائلات.