وقتی بخود سری وخود کامگی سران حکومت وحدت ملی نگاه میکنم در مورد جذب ونصب مشاورین شان تعجب میکنم بعد از سبک دوشی آقای داوود اساس مشاور ارشد داکتر عبدالله عبدالله در یکی از رسانه ها با وی از نزدیک دیدم علت برطرفی خود را برایم گفت از آقای اساس پرسیدم که داکتر عبدالله چند مشاور دارد برایم گفت ۱۶۲ مشاور برایش گفتم بعد از سبک دوشی شما شاید تعداد به ۱۶۱ رسیده باشد از وی پرسیدم مشاورین رئیس جمهور به کدام تعداد است گف دقیق نمیدانم شاید ۱۸۰ نفر زیادتر باشد از معاشات پرسیدم برایم گفته شد هیچ کس از ۵۰۰۰۰ افغانی کمتر و از ۳۰۰۰۰۰ افغانی معاش بالاتر ندارد با خود گفتم ای داد و بی داد از سوی دیگر گاهی این سوال نزد من مطرح می شود واز خود می پرسم چطور ممکن است رهبران دیکتاتور وخود پسند خود کامه به مشوره مشاورین که خود توجه کنند. در جهان رؤسای جمهور حد اکثر از پانزده مشاور زیادتر ندارند اما رهبران ما تا بالای صد نفر را بنام مشاورین بخش ها وسکتور های آشنا ونا آشنا را در ستون تشکیلات دارند. از کمیت که بگذریم کیفت هم خیلی نگران کننده است. در واقعیت میتوان کمیت را به شاخه ها وکیفیت را بریشه چنار تشبیه کرد یکی سر بر اسمان ودیگری در حضیض زمین است برای انسان سوال پیدا میشود که این رهبران اول از هیچ متخصص داخلی مشوره نمیگیرند واگز مشاورین خود استفاده کنند از چه عرصه ای خواهند پرسید وحتی برخی مشاورین ماه ها وسال ها رئیس جمهور ورئیس اجرائیه را دیده نمی توانند بعضی روز ها به دفتر میروند تنها نصوار می کشند چای می نوشند اینطرف و آن طرف تیلفون میکنند باز به خانه خود بر میگردند عده ای محدودی از این مشاورین به بعضی از دفاتر دلالی میکنند به همین تر تیب مشاورین معاونین رئیس جمهور و رئیس اجرائیه بشمول برخی وزراء از مشاوریت تنها معاش آن حلال دیگر کار و عمل بخاطر وطن حرام.
مشاور ویا مؤلفه القلوب: از آنچا ئیکه سران حکومت وحدت ملی اعم از رئیس جمهور ورئیس اجرائیه ومعاونین ووزراء گاهی هم بخواست مردم مشوره اهل نظر توجه نکرده اند ونمیکنند میتوان گفت که مشاوریت نیاز رهبران نه که نیاز مشاورین است که اقشار مختلف را در بر میگیرد. مثلا دوستهای دوران کمپاین که نسبت نداشتن اسناد تحصیلی و نبود تجربه کاری اهلیت وشایستگی تقرر در بست های دولتی را ندارند اینها باید حد اقل یک نامی داشته باشند واز مدرکی نانی حلال یا حرام بکف آرند که ساده ترین آن مشاوریت است که بفر مان ارباب قدرت صورت میگیرد. به همین تر تیب یک تعداد اقوام ووابستگان که بخاطر بقدرت رسیدن ایشان دعا وخیرات کرده اند باید از خیر وبر کت وظیفه اینها بهره گیرند. اگر به حج عمره قناعت کند که آسان است والا بست مشاوریت میتواند هم ایشان را صاحب نام ونان کند .اگر چنینئ نشود دوستان واقارب رهبران خودرا ترک میکنند پس جهت بدست آوردمعاشات وامتیازات مشاورین را از کرایه خانه تا موتر وروغنیات بیغم میسازد و بخاطر وظیفه دل شان نیز باغ باغ میشود مشاوریت منحیث یک تحفه مؤلفه القلوبی تقدیم حضور هر کس و ناکس شده میتواند. تا همیشه پشه گونه بر عسل قدرت وثروت بچسپند. این نوع حکومت هارا حکومت پارتی وقومی میگویند که در ادارات دولتی وسفارت خانه ها وهمه جا ها باید اقارب شان باشد هدف تیم کاری و خدمت گذاری نیست همان پروژه سازی وچور وچپاول. بعد از سبک دوشی داوود اساس مشاور ارشد داکتر عبدالله بخاطر اظهار نظرش در مورد مادر بمب و استعمال آن در ولسوالی اچین ننگرهار باید همه مشاورین بدانند که آنقدر مشاور هم نیستند که در رسانه ها اظهار نظر کنند اگر میکننددر مسائل اختلافات قومی وسمتی زبانی ودفاع وتعرض داخلی اجازه است نه اینکه بر حا میان غربی بتازند وحد نا شناسی ونمک حرامی کنند بلکه معاش را بگیرند وشوله خودرا بخورند وپرده کنند والا ریزرفی ها جای شانرا پر میکند. مشاورین باید بدانند که حیثیت لات های سلطان محمودرا دارند که باید اطراف دستار خوان را پر کنند وشکم سیر بگردند وحق ابراز عقیده واظهار نظر را نداشته باشند. اگر دولت امیتازات اضا فی مشاورین را که شامل معاش وموتر وخانه دفتر سکرتر میشود ویا امیتازات اضافی وکلای تشریفاتی به ولسوالان بدهد وبرای شان صلاحیت بدهد تا در حوزه مدیریتی شان در حد ممکن مستقل عمل کنند بدون شک هم نا امنی کاهش میافت ومیزان محبوبیت دولت افزایش میابد اما متا سفانه این دولت فقط پیشروی خودرا می بیند دیگر از حال مردم خبر نیست مشاورین هم که در هیچ عرصه جزء مصلحت های مالی وانتفاعی به چیزی دیگر فکر نمیکنند مثلا به چند مشوره توجه کنید.
مشاور مالی: اسکناس های کهنه را جمع آوری ودر بدل پول جدید بدهید وسر انجام پول های کهنه را در ده سبز به آتش بزنید؟ شما میدانید این مشوره چه اهداف وچه تبعات دارد؟
اول- مردم بحفظ ونگهداری پول توجه نمیکنند چون کهنه شود بانک پول کهنه را میگیرد ونو میدهد.
دوم – اختلاس اشکار: به بهانه حریق زدن اسکناس های مندرس وکهنه ملیونها افغانی حیف ومیل شده مثلا شصت ملیون اسکسناس کهنه را آتش میزنند وسه صد شصت ملیون مصرف تیر میکنند که سه صد ملیون حتما اختلاس است.
سوم – هر گاه پول بیشتر چاپ شود ارزش آن پایان میابد که از لحاظ اقتصادی ضربه بزرگی به دولت است.
مشوره در سطح اجتماعی: واکسین همه ساله پولیو ارقام هفت ملیون طفل زیر پنج سال که باید توسط پنجا هزار فرد تعلیم دیده عملی شود شما فکر کنید این … ملیون طفل در کجاست و مصرف تر بیه ومعاشانت این پنجا هزار چقدر است؟ تمام مشاورین به پروژه سازی وعایدات آن فکر میکنند که دمار از روزگار دولت بر آورده اند. اصلا واکسین به این پروژه سازی وحشر چند هزاری نیازی ندارد. بلکه برای والدین توصیه شود خود شان حتی الوسع اطفال خودرا جهت تطبیق واکسین به نزدیکترین کلینیک محل شان ببرند که نه به سر وصدا نیاز باشد ونه هم به تر بیه واستخدام افراد اضافی.
مشوره های سیاسی: خوب در قسمت مشوره های سیاسی همه میدانند که خارج از حوزۀ هدایت دهی مشاورین خارجی هیچ حرکت سیاسی انجام نمیشود. سیاست داخلی از مشوره خارجی ها متاثر است. مثلا مسئله صلح با حکمتیار وگم بودن سر نخ که عاقبتش بکجا می انجامد وصلح با طالبان زیر نظر شورائی عالی صلح که از سال ها بدین سو معلوم نشد دولت چه میخواهد ومخالفین چه؟ وآیا این دو طرف گاهی هم طور مباشر روی مطالبات شان صحبت کرده اند هر گز نه ویا اینکه یکی پاکستان را همسایه وبرادر معرفی میکند ودیگری دشمن اما هر گز نگفتند پاکستان از ما چه میخواهد وچرا رسم وصراحتا خاستهای جا نبین مطرح نمیشود. با آنچ گفته امد فقط یک واقعیت خیلی مسلم ومجسم است که مشاورین به نام ونان قناعت دارند وبیشتر از آن هیچ گامی را بر نمیدارند واصلا توانمندی فکری هم درین زمینه ندارند. تنها بودجه اضافی جهت جلب مخالفین وکاهش نا رضا ئیتی برخی مردم میگیرند وبدون اینکه طرحی مشخصی داشته باشند. امید وارم رهبران دولت به این رقم مشاورین نقطه پایان گذاشته فقط دولت داری خوب را پیاده کنند.
