روسیه و تکرار شش جدی 1358 در هفت جدی 1395
ششم جدی مصادف است با سی و ششمین سالروز هجوم قشون سرخ شوروی سابق به افغانستان. به باور بسیاری افغان ها، ورود نیروهای شوروی به تاریخ ششم جدی سال 1358، سر آغاز جنگ های خونین در افغانستان بود.
نمایندگان روسیه، چین و پاکستان در نشستی سهجانبه به تاریخ هفت جدی سال روان در مسکو، اعلام آمادگی کردند که برای رسیدن به صلح در افغانستان، بعضی از چهرههای گروه طالبان را از فهرست افراد مشمول تحریم خارج کنند.
روسیه، چین و پاکستان همچنین هشدار دادهاند که نفوذ گروه داعش در افغانستان روبه افزایش است و اوضاع امنیتی در این کشور نیز در حال وخیمتر شدن است. دعوت نشدن از دولت افغانستان در این نشست باعث اعتراض افغانستان شده است.
وزارت خارجه روسیه گفته که سه کشور همچنین موافقت کردند که از افغانستان هم برای نشستهای بعدی دعوت کنند. ماریا زخارووا، سخنگوی وزارت خارجه روسیه که پس از پایان این نشست با خبرنگاران صحبت میکرد، گفته: “هر سه کشور روی بدترشدن اوضاع امنیتی افغانستان صحبت کردند. آنها همچنین روی یک چارچوب انعطافپذیر برای خارج کردن نامهای شماری از چهرهها از فهرستهای سیاه برای تقویت مذاکرات صلح میان کابل و جنبش طالبان توافق کردند.”
این در حال است که اشرف غنی، رئیس جمهور افغانستان ماه گذشته از سازمان ملل خواست تا نام ، رهبران طالبان که از خشونت دست نمی کشند را وارد فهرست تحریمهای این سازمان کند که بیانگر عقبگرد در گفتوگوهای صلح میان دولت افغانستان و طالبان بود.
احمد شکیب مستغنی، سخنگوی وزارت خارجه افغانستان از عدم حضور افغانستان در نشست سهجانبه مسکو انتقاد کرد و گفته: “بررسی وضعیت افغانستان در غیاب افغانها، ولو با نیت نیک صورت گیرد، از یک طرف نمیتواند به بررسی واقعبینانه وضعیت کمک کند و از طرف دیگر، سوالهای جدی را در خصوص هدف این نوع مجالس نزد افغانها به وجود میآورد.”او تاکید کرد که وزارت خارجه کشورش “ابهام در مورد هدف این مجلس و عدم هماهنگی با افغانستان” در این خصوص را “نگرانکننده” میداند و از برگزارکنندگان آن توضیح میخواهد.
مسکو گفته که با گروه طالبان به هدف حفاظت از امنیت شهروندانش، تقویت روند صلح افغانستان و مبارزه علیه داعش در تماس است.
خوب با مقدمه و معلومات به ارتباط نشست سه جانبه در مسکو حالا می پردازیم به اینکه چرا این رویداد با شش جدی 1358 شباهت دارد. این مقایسه و شباهت را از دو دیگاه دیده می توانیم دریافت نمایم، اول از نظر شرایط آن زمان و علاقه مندی روس ها به افغانستان و تجاوز به این کشور و دوم از نظر اینکه آیا باز هم امریکا می خواهد یک تلک دیگر مانند “تلک خرس” قبلی برای روس، ایران و چین در افغانستان بسازد.
سخنگوي قبلی وزارت دفاع جنرال عظيمي در مورد عوامل تجاوز شوروی سابق به افغانستان چنین گفته است: زماني كه رقابت ميان پيمان ناتو و ورشو بالا گرفت و شوروي ها از نظر جغرافيايي در وضعيت خوبي قرار نداشتند و هم چنين گرايش دولت مردان افغان به سوي غرب از عوامل اعزام نيروهاي روس به افغانستان بود.
از نظر شرایط حالا عین شرایط 6 جدی سال 1358 برای روس ها در افغانستان بوجود آمده است، نیرو خارجی خصوصاً نیرو های امریکایی در افغانستان وجود دارد و دولت مردان افغانستان بنابر نیازمندی که کشور به کمک های مالی و نظامی دارد به کشور های غربی و امریکا گرایش و ارتباطات بسیار قوی داشته و حتی با بعضی کشور ها پیمان های همکاری استراتیژیک امضا نموده است. این وضعیت خود باعث نگرانی سایر قدرت های منطقی ای و جهانی از جلمه روس و چین شده است. و همانطوریکه روس ها در 6 جدی 1358 نظر به شرایط و حساسیت های نظامی و سیاسی أوضاع منطقه دست به تجاوز به افغانستان زد، حالا نیز با تکرار همان حالات و شرایط با برگزاری نشست در غیاب افغانستان یک نوع تجاوز و اقدام خلاف عرف دیپلوماتیک اقدام نموده با همکاری با قدرت های منطقه خصوصا چین و ایران در حال تشکیل نمودن یک جبهه علیه غرب و امریکا به نظر می رسد.
دوم از نظر اینکه آیا باز هم غرب و امریکا می خواهد یک چال و تلک بسازد برای قدرت های منطقه و رقبای خویش در أفغانستان تا آنها را از نظر اقتصادی ضعیف ساخته و نگذارد تا در آینده رقیب امریکا در مسایل جهانی باشند. چون طوریکه دیده میشود روس، چین و ایران با ترس از داعش دست به دامن طالبان شده اند و گمان ها بر این است که در پشت پرده قدرت های غربی حتی ترکیه همپیمان امریکا داعش را غیر مستقیم همکاری می کنند. و تماس با طالبان از طرف کشور های متذکره ایجاب مصارف نظامی و اقتصادی گزاف را در دراز مدت می خواهد طوریکه سفیر و نماینده روسیه در أفغانستان اعتراف کرد که بخاطر حفظ نیرو های خویش و دور ساختن داعش از سرحدات شمالی أفغانستان با طالبان به تماس می باشند این که کار در آینده باعث مداخله مستقیم در أمور افغانستان خواهد شد.
بناٌ با در نظر داشت دو مشخصه که ذکر گردید شرایط باز هم شروع یک رقابت خطرناک قدرت های بزرگ منطقه ای و جهانی را در أفغانستان نشان می دهد که در گذشته باعث مداخله مستقیم روس ها در أفغانستان شده بود و روس ها به دام یک جنگ طولانی با غرب در أفغانستان گیر ماند، آیا باز هم ما به طرف همان وضعیت روان هستیم، درین صورت بازنده و متضرر اصلی این رقابت و بازی سیاسی أفغانستان، مردم و ملت رنج دیده أفغانستان خواهد بود. زیرا یکبار ما قربانی مانع شدن روس ها به آب گرم شدیم آیا این بار قربانی دست یافتن امریکا به منابع منطقه و کنترول نفوذ امریکا بر روس و چین خواهیم شد.