گذشته از کشمکشهای درانیها و غیلزایی ها، مهمترین دلیل دیگر ایکه چرا کرزی طرفدار اشرف غنی نبوده، اینست که غنی نمیتواند که رای فارسی زبانان افغانستان را که اکثریت نفوس کشور را تسکیل میدهند، بدست آورد.
کرزی فکر می کند که زلمی رسول، اگر از طرف درانی ها حمایت شود، شانس بهتری از غنی دارد. در صورت تبارز رسول، کرزی فکر میکند که میتواند که استاد سیاف، اسماعیل خان و بعضی از موتلفین پیشین اش را نیز در پهلوی او قرار دهد. ولی اگر غنی به دور دوم انتخابات راه پیدا کند، اکثر رای اینها هم به داکتر عبدلله خواهد رفت.
در پهلوی داشتن رای اکثریت قاطع فارسی زبانان افغانستان، عبدالله اکثر رای مردم پشه یی و نورستانی و مقداری از رای ازبکها و پشتونهای جمعیتی و جهادی را هم با خود دارد.
کرزی نیک میداند که کمپاین های زرق و برقدار رقبای عبدلله و حمایت افغان ملت، دوستم، کیانیها، پیر و پیرخانه، چیزی جز از تجمع مگسهای پیشین او نیستند.
حال، برای مارشال فهیم و استاد عطا لازم است که استاد سیاف و اسماعیل خان را قناعت دهند که از رقابت در انتخابات دست بر داشته و پیروزی عبدلله را در دور اول مساعد سازند.
مارشال فهیم باید بداند که دیگر گنجایش لغزش سیاسی باقی نمانده است و تکرار جزیی ترین غفلت یا خودسری سیاسی باعث تباهی ما خواهد شد. و اگر در جبهه سیاف و اسماعیل خان کار مثبتی کرده میتواند، خوب است. در غیر آن بهتر است که از بازی های پیچیده فاشیسم، نظیر دیدار با غنی و منتظر چال بعدی کرزی نشتن و غیره، سخت خوداری کند. پس از ۱۳ سال سیاست بازی باید آموخته باشیم که دیگر نباید در بازی های وقت کش کرزی خود مانرا مصروف کنیم.
