در هفته هاي اخير گزارش هاي متناقض و متضاد از وضعيت امنيتي كشور به نشر مي رسند. در حالي كه وزارت دفاع امريكا بر اساس تازه ترين نظر سنجي ها از ثبات نسبي در سه ماه اخير خبر داده است، مقام هاي امنيتي حكومت افغانستان از افزايش 30 درصدي ناامني ها گزارش داده اند. امرالله صالح، رييس امنيت ملي اخیرا در مجلس سنا گفته بود كه در سال گذشته 8 هزار حمله تروريستي صورت گرفته بود. سخنگوي وزارت داخله نيز در گزارش تازه اي گفته بود كه در يك ماه نخست سال روان 500 حمله تروريستي صورت گرفته است. اين گزارش ها، با گفته هاي مقام هاي ارشد نظامي ايالات متحده امريكا در تضاد مي باشند.
چنانچه دو روز قبل جنرال پتريوس از بهبود امنيت در كشور سخن گفت و سخنگوي كاخ سفيد نيز از رضايت باراك اوباما از پيشرفت هاي صورت گرفته در افغانستان خبر داده است. در كنار اين ديدگاه هاي متناقض، كميشنري عالي سازمان ملل متحد در امور مهاجرين گفته است به دليل ناامني، كارمندانش نمي توانند در نصف نقاط كشور فعاليت كنند. انتوني گويتريس، رييس اين سازمان گفته است: «امنيت در افغانستان به حدي خراب است كه كارمندان خارجي اين سازمان فقط در 50 درصد كشور مي توانند سفر كنند». قبل از اين سازمان ملل نيز كارمندان خارجي خود را از قندهار بيرون كشيده و به كارمندان محلي دستور داده بود كه در خانه هاي خود باقي بمانند.
مجموعه اين گزارش ها و رويدادهاي كه همه روزه در گوشه و كنار كشور اتفاق مي افتند، نشان مي دهند كه مقام هاي حكومت افغانستان و جامعه جهاني حتا در گزارش واقعيت هاي عيني افغانستان نيز اتفاق نظر ندارند. اكنون معلوم نيست كه كدام يك در انعكاس رويدادها و گزارش هاي واقعي، درست عمل مي كنند؟
اگر گزارش هاي وزارت دفاع امريكا و اظهارات اخير مك كريستال و جنرال پتريوس را درست بدانیم، بايد به يك آينده امن خوشبين باشيم، اما اگر به گزارش هاي مقام هاي امنيتي افغانستان و سازمان هاي امدادي توجه نماييم، نگراني ها از آينده روز به روز بيشتر خواهد شد. به هر حال انتظار همه اين است كهمقام هاي داخلي و خارجي در ارزيابي ها از وضعيت واقع بينانه عمل كنند تا اذهان عامه را از تشويش و نگراني نجات دهند.
اكنون بيشتر شهروندان مي پرسند كه چه كسي راست مي گويد و چه كسي در انعكاس واقعيت هاي عيني صادقانه عمل مي كند؟
