امروز از روز بين المللي کارگر در افغانستان درست زماني ياد بود به عمل مي آمد که بحران بزرگ بيکاري در بين جوانان کشور به اوج خود رسيده، تامين حقوق اساسي كارگران از جمله بيمه كار و تقاعد فراموش و يا پايمال بوده؛ فقر؛ بدبختي و بي سرپناهي دامنگير زنده گي اكثريت شهروندان ميباشد و دولت هم در تجليل از اين روز نسبت به ساير روزهاي تاريخي كم توجه و يا بي تفاوت به نظر ميرسد.
اما دولتداران نيز حق بجانب اند زيرا در صورتيکه کار وجود نداشته باشد و كارگران طبقه پائين و مستضعف جامعه را تشكيل دهند، اين روز را براي کدام کارگر افغان تجليل نمايند؟
آيا براي آن کارگري که سالها در کشورش عرق ريخته؛ ولي امروز به جايش به کارگر خارجي موقع کار داده شده است؟ آيا همين بهانه كه كارگر افغاني ماهر نيست و با تكنالوژي معاصر آشنايي ندارد؛ كافي است تا دستش از كار گرفته شود و وي براي يافتن كار به كشور هاي همسايه و دورتر پناهنده شود؟!
و يا براي کارگري که عمر خود را وقف خدمت به وطن نموده؛ ولي امروز با خريد و فروش فابريکات به نام اين که کشور به سوي خصوصي سازي و رشد سرمايه داري ميرود، بي سرنوشت به سر ميبرد؟
و يا هم براي آن کارگري که امروز حتي از نعمت معاش بخور و نمير محروم است و کسي اصلاً صدايش را نميشنود؟
تجليل از اين روز ولو با بي رنگي و بي ميلي در شرايطي که به کارگر افغان کار مساعد نيست، نشان دهنده خاك پاشيدن بر چشم واقعيت هاي جامعه و تمسخر بزرگ به مقام کارگر بوده و به هيچ صورت داروي درمانگر درد کارگر رنجديده افغان شده نميتواند.
چگونه گي ايجاد کار و مساعد نمودن زمينه هاي آموزش نيروي كاري افغان با نيازمندي هاي امروزي . توجه به حال زنده گي کارگر در شرايطي که کشور در حال باز سازي قرار داشته و به نيروي دلسوزانه کارگران نياز دارد، يکي از وظايف مهم دولت و از مواد قانون اساسي افغانستان است که بايد به آن توجه جدي نمايد، در غير آن عدم توجه به نيروي کار داخلي و وسعت بحران بيکاري نه تنها باعث ايجاد فسق و فساد بيشتر در کشور شده و به تعداد گدايان، دزدان و قاتلان افزايش به عمل مي آيد؛ بلکه بدون شک به تعداد کارکنان عرصه کشت و قاچاق مواد مخدر که دولت در حال مبارزه جهت محو و نابودي آنها قراردارد، اضافه ميشود و امنيت از اين هم بيشتر بر هم خواهد خورد كه در آن صورت پاسخگوي اين همه بي عدالتيها و کم توجه يي ها دولت و ارگانهاي کارگزار دولتي ميباشد. در صورتي ادارات ذيربط دولتي در تباني نهاد هاي بين المللي بتوانند نيروي انساني ما را مديريت درست كنند؛ كشور از بزرگترين سرمايه ملي برخور دار ميشود. چنانچه دولت هاي مسوول در كشور هاي هند و چين توانسته اند جمعيت بيش از ميليارد نفري شانرا فرصتي براي توسعه و ترقي كشور بسازند و امروز نه تنها به خود كفايي ملي برسند بلكه به قدرت هاي بزرگ اقتصادي دنيا تبديل شوند.
به اميد اينکه با ايجاد زمينه هاي اشتغال سالم براي جوانان افغان، بحران بيکاري و بي ميلي به نقش کارگران در کشور پايان يابد و از روز کارگر مانند ساير کشورهاي جهان به معني واقعي آن تجليل به عمل آمده و به نواي کارگر احترام گذاشته شود، اين روز را به همه کارگران کاردار و بيکار کشور و سراسر جهان تبريک و تهنيت عرض ميداريم.
