يك قرن زندگي براي كودكان قرن حاضر
بيشتر كودكاني كه در قرن حاضر در كشورهاي توسعهيافته جهان به دنيا آمدهاند، اين اميد را دارند كه جشن تولد 100سالگي خود را جشن بگيرند
به گزارش آسوشيتدپرس دانشمندان دانماركي كه در اين باره تحقيق كردهاند ميگويند از قرن بيستم به بعد مردم در كشورهاي توسعهيافته حدود 3 دهه بيشتر از گذشته زندگي ميكنند. اين محققان در مقالهاي كه در اين باره نوشتهاند مدعي شدهاند كه ميتوان حتي فرايند پير شدن را اصلاح كرد.
اين دانشمندان در تحقيق خود تحقيقات زيادي را كه در سالهاي 2004 و 2005 روي فرايند پيري انجام شده بود مورد بررسي قرار دادند. آنها ميگويند اميد به زندگي در كشورهاي زيادي در جهان در حال افزايش است بهگونهاي كه اين ميزان حتي از انتظاري كه پيشتر، دانشمندان داشتند بيشتر است.
در اين تحقيق به دستاوردهاي نوين در عرصه پزشكي بهعنوان يكي از عوامل بالابردن اميد به زندگي در جوامع اشاره شده است. درحاليكه بيماريهايي مانند سرطان، ديابت و بيماريهاي قلب و عروق در ميان بزرگسالان شيوع بيشتري پيدا كرده است، دستاوردهاي پزشكي براي مقابله با اين بيماريها هم رشد چشمگيري داشته است و ميتوان با استفاده از آنها افراد كهنسال را سالهاي بيشتري زنده و فعال نگه داشت.
انزواي اجتماعي سرطان را مرگآورتر ميكند
به گفته دانشمندان آمريكايي انزواي اجتماعي ميتواند سرطان را مرگآورتر كند.
به گزارش بيبيسي، اين محققان ميگويند محيط اجتماعي كه بيمار در آن قرار دارد ميتواند ساختار بيولوژيك بيماري را تغيير دهد و تفاوتهاي فاحشي در آن ايجاد كند.
دانشمندان، موشهاي ماده را از مادرانشان جدا كردند تا به آنها به خاطر اين جداافتادگي استرس محيطي وارد كنند و سپس به بررسي تومورهاي سرطاني كه در بدن آنها ايجاد شده بود پرداختند. نتيجه اين بود كه تومورهاي سرطاني در اين حيوانات از ديگر حيوانات كه در انزواي اجتماعي قرار نداشتند رشد سريعتري داشتند و بزرگتر شدند. اين تحقيق در دانشگاه شيكاگو انجام شده است.
پيشتر دانشمندان دريافته بودند پشتيباني و شرايط مناسب اجتماعي ميتواند بر بهبود وضعيت بيماران مبتلا به سرطان سينه مفيد باشد. همچنين دانشمندان از پيش ميدانستند كه وضعيت بد اجتماعي بر ابتلاي افراد به بيماريهاي قلبي و عروقي مؤثر است.
اين نخستين بار است كه تاثير شرايط اجتماعي بر سرطان مورد بررسي قرارميگيرد.دانشمندان دانشگاه شيكاگو در بررسيهايشان مشاهده كردند كه فعاليتهاي يك ژن خاص كه بر بزرگ شدن تومور تاثير دارد در شرايط انزواي اجتماعي بيشتر ميشود.
آنها ميگويند اين افزايش فعاليت احتمالا به خاطر افزايش ترشح هورمونهايي است كه در هنگام استرس در بدن افراد ديده ميشود.دانشمندان ميگويند براي اينكه مشخص شود چه سلولهاي خاصي در اين مواقع تحتتأثير اين عملكرد ويرانكننده ژنها قرار ميگيرد بايد بررسيهاي بيشتري انجام شود.