پکول: سمبول سرزمین آفتاب که به نمادآزادی، هویت، جهاد و مقاومت تبدیل شد.
شوکاکوع: کلاهی که تاج عزت و نماد جهاد و مقاومت مردم ما شد و یکی از عناصر هویت، فرهنگ و آزادی را رقم زد.
ای سرزمین آفتاب و افق بلند خراسان، ترا متأسفانه از تمام تاریخ و تمدن و هویت و نام و نشان اساطیری و تمدنی، تنها همین پکول باقی مانده است.
نوجوانی که آنروز وارد سرزمین نورستان شد و پکول را در شأن تاج کیانی بر سرگذاشت، بعد ها «مسعود» شد و خود و این کلاه را جهانی و جاویدانه ساخت و از آنجا بود که نام مسعود با پکول پیوند ابدی یافت.
ای بلورستان مظلوم!
من ترا همان سرزمین آفتاب می دانم؛ زیرا نه نام تعصب آمیز و خشن گذشتهٔ«کافرستان» را انسانی می دانم و نه نام جبری و برآمده از تهاجم و خون و آتش وجنگ را که نورستان است عادلانه می بینم.
ایکاش، همانطوری که تو از تهاجم ارتش اسکندر و عرب و سلطان محمودغزنوی و چنگیز و تیمور در امان مانده بودی؛ از تهاجم امیر عبدالرحمن خان« مؤسس افغانستان» هم در امان می ماندی و داشته هایت به تاراج نمی رفتند.
لشکر ظلم و ستم معابد ترا ویران کردند، کتابخانه هایت را سوختاندند و فرهنگ و هویت باستانی و تمدنی ات را برباد دادند.
بلورستان، یعنی سرزمین مظلوم،
سرزمینی که تاریخ و فرهنگش نابود شده است و هویت تمدنی و باستانی اش را مسخ کرده اند.
نورستانی های عزیز!
هر گامی که در جهت احیاء هویت تمدنی و اساطیری و باستانی خود برمی دارید؛ برای ما گام ارزشمند و خجسته و مبارک است.
روز ملی شوکاکوع مبارک باد
