عناصر هفتگانه‌ی: زادگاه، زبان، هویت، مذهب، سرزمین، دین و مکتب سیاسی زنجیر های هفتگانه‌ی هستند؛ که دست و پای فرزندان آدم را به‌شدت بسته‌اند و او را در اسارت هفتخوان رستم قرار داده اند.
این عناصر در حالیکه در انتخاب شش عنصر آن آدمیان هیچ اختیار و ارادهٔ از خود نداشته و ندارند؛ عمدتاً به عنوان معیار های حق و باطل، فضیلت و رذیلت و خیر و شر تلقی می شود و با تمسک و توسل به آنها برزمین و زمان فخر می فروشند و شمشیر طرد و رد و تکفیر و تفسیق را علیه دیگران به‌کار می برند.
تاریخ نشان داده است که شیادان و سیاستمداران با اتکاء به همین عناصر؛ مسیر خونباری را در تاریخ بشر رقم زده‌اند.
تمام مکاتب سیاسی و جریان‌های ائدیولوژیک امثال: فاشیسم، نازیسم، ناسیونالیسم قومی ، پان اسلامیسم، پان ترکیسیم، پان ایرانیسیم، پان عربسیم و مکتب کمونیسم با اتکاء به یکی یا چندتا از همین عناصر ظهور نموده اند.
یهود ستیزی وحشتناک مدرن (در جهان اسلام، چپ مسیحیت و احزاب چپ)، ظهور اسلام هراسی و اسلام ستیزی در اروپا، سیکولاریسم ستیزی ستیزه جویانه و نفرت پراگنی دیوانه وار؛ همه و همه ریشه در تقدس انگاری یکی یا چندتا از این عناصر دارد.
این زنجیر ها چنان قدرتمندند که حتی گردن گردن افرازان نام‌آور متهور عرصه‌ی تفکر و اندیشه را در حلقه های ستبر خود چنان زندانی ساخته است؛ که قدرت قضاوت انسانی آنها را گرفته است و همچنان در منجلاب نگه داشته است.
در همین عصر مدرن، ماشخصیتی را می شناسیم که صاحب نظریهٔ بکر و متعالی در بارهٔ ادیان و مکانیزم وحی می‌باشد؛ اما ناگهان دیده می شود که درپی یک شبیخون سرزمین شامات چنان در زنجیر ستبر مذهب و دین اسیر می گردد که فقدان غم انگیز ظرفیت دیدگاه عادلانه را به نمایش می گذارد.
اینجا بحث من این نیست که از این عناصر عبور کنیم، این امر ممتنع و مستحیل است و لاکن می توان در حلقه های این زنجیر زندانی نشد و سپهر فراتر از آنها را دید و عدالت را در گسترهٔ فراتر از اینها جستجو کرد.
عناصر هفتگانه تا جای‌که در حد اعتدال رعایت گردد و برای سعادت و سلامت فردی و اجتماعی با تعقل و خردمندی مورد استفاده قرار بگیرد، برای تنوع و تکثر جهان هستی زیبا و دلپذیر و مفید است؛ اما اگر هر کدام از اینها بدون استثنا هرکدام شان معیار و ترازوی حق و باطل قرار گرفتند بیگمان بستر بدبختی و سیاه روزی و زشتی و پلشتی را هموار می سازند.
هر عنصری که میان انسانها دیوار بلندی از نفرت و انزجار و تعصب بکشد و آنها را به هرنامی با هم دشمن بسازد و بستر جنگ و قتل و غارت و کشتار و فتنه را فراهم آورد؛ مذموم و محکوم و مطرود و منفور و شیطانی خواهد بود.
اگر ظلم و استبداد علیه بودایی و زردشتی و مسلمان و یهودی و مسیحیی و مانوی و میترایی؛ وجدان شما را به یک پیمانه متأثر و متألم و متأسف می سازد شما شخصیت با وجدان سالم هستید و می توانید مدعی باشید؛ که آفریدگار از فرشتگان برای چنین انسانی خواستار سجده شده بود زیرا این انسان انسان کامل و در صراط خداوندی می باشد.
مخلص کلام، این عناصر می‌توانند هم مایه خیر و هم مسبب شر باشند؛ تنها و تنها انسان خردمند است که می‌تواند با اجتهاد مدرن میزان و معیار استفاده از این عناصر را تعیین کند.
