زمانیکه با دوستان صحبت می کنیم متوجه می شویم که عزیزان بین گناه و اشتباه تفاوت قائل نیستند و این موضوع حتی می تواند جنجال های خانوادگی به بار بیاورد .
اصل داستان این بود که یک خانم از هالند به من زنگ زد که شوهرش هیچ به اسلام اعتقاد ندارد . من سوال کردم که چرا نکاح کردی وقتی اعتقاد نداشت .؟؟ گفت شوهرش در زمان پرچمی ها و خلقی ها سر قدرت بود و پدرش به این ازدواج موافقه کرده أست .
تقریبا اکثر پرچمیان و خلقیان نکاح اسلامی کرده اند بدون اینکه به اسلام اعتقاد داشته باشند و این نکاح روی عنعنه صورت گرفته أست نه اینکه روی اعتقاد بوده باشد .
جواب من به این خواهر این أست که وقتی انسان گنهگار می شود که اعتقاد داشته باشد . یعنی کسی که به دین اعتقاد نداشته باشد ما توقع بیجا داریم زیرا آن شخص به گناه ، ثواب ، اجر ، آخرت و غیره اعتقاد ندارد پس گهنکار محسوب نمیشود . تکرار می نویسم که گنهکار کسی أست که از اصول دین خود خارج شود . چه مسلمان باشد و یا نباشد. به هر دین که باشد . گناه از نگاه دین شناسی برای کسی أست که معتقد به احکام الهی باشد . آنانیکه دین را رد می کنند خداوند به جزای اعمال شان می رساند و اما مشکل جامعه این أست که ما یک کسی را به گناه محکوم می کنیم که او اصلا اعتقاد ندارد . این اشخاص به أساس جرم که مرتکب می شوند ، دروغ که مرتکب می شوند می توانند به محکمه کشانده شوند . طور مثال یک زن می تواند شوهرش را به جرم دروغ به محکمه بکشاند برای اینکه با زن نکاح شرعی کرده أست بدون اینکه اعتقاد داشته باشد یعنی فریب داده أست و دروغ گفته أست . یعنی به جرم دروغ و فریب محکمه شود نه به جرم بی اعتقادی .
اشتباه را کسی می کند که در امور خود دقیق نیست و مرتکب اشتباه می شود . این اشتباهات در کار ، خانه و اجتماع رخ میدهد . مسلمان هم اشتباه می کند . همه اشتباه می کنند و اما گناه از کسی سر می زند که از اصول دین خارج شود . وقتی ما در امور خود دقت نکنیم ، آموزش و پرورش درست نداشته باشیم حتما اشتباه رخ میدهد و اما اشتباه گناه نیست و اشتباه از غفلت رخ میدهد و گناه وقتی شخص از اصول دین خودش خارج شود . اگر نقشه ای مهندسی درست نیست مهندس گناه نکرده أست بلکه در کار خود اشتباه کرده أست و اما اگر مهندس در کار خود دروغ می گوید گنهکار أست زیرا دروغ گفتن حرام أست . برای یک کمونیست دروغ گفتن حرام نیست زیرا او به حلال و حرام اعتقاد ندارد .
