از عادات خوب ما یکی اینست که به بهانهء روزهای اعیادسال، نو روز ، تولدی و… یادی ازبزرگان نخبه گان استادان اقوام وخویشاوندان خود میکنیم؛ من هم به همین علت روزعید قربان احوالی از ایشان گرفتم که این باردرضمن گفته های استاد عبدالوهاب مددی که ماشاء الله هشتاد وچهارمین سالگی عمرخود را میگذرانند و حافظهء قوی ایشان حیرت انگیز است و مؤلف دوجلد کتاب که هر یک آن اضافه از پنج صد صفحه دارد وبیشترین بخش های آن ازموسیقی وطنی ما چه کلاسیک چه محلی و به تمام امورات آنها گفته های شیرین علمی و نغزی دارد و صد ها مقاله و بیانیه هایی دیگر؛
چنین درد دل کردند درقسمت چهارم مکرویان با دوستان درروزآفتابی نشسته وسرگرم گفتن خاطرات بودیم که دوستم آقای اسمعیل قاسمیارچنین گفتند اطفال ده و دوازده ساله مصروف بازی فوتبال سنگ اندازی و د‌‌ٰوش بودند که ناگهان راکتی ازراکتپرانی های گلبدین راکتیاردرمیدان بازی کودکان خورد که کلهء پسربرادرزاده ام مانند توپ فوتبال پیش روی ما افتاد وهریک ما دست شکسته دیگرپای شکسته و پریشان حال درفکرجدی تداوی شدیم و هم دربلاک پنجاه وچهار که آقای ناظمی زندگی داشتند مهمانان شان گفتند که درهمین راکت پرانی ها چند نفرازدوستان شان کشته وزخمی شدند که ازجمله دختردوازده ساله ی ازجمع شان غایب شد هرچه جست وجوکردیم سودی نداشت هوا تاریک شد شب را با دل غمین بسربردیم که فردای آن شب نعش دخترک را دربالای شاخه درخت آویزان دیدیم.
یادش بخیر خانم فریده عثمان انوری همکار صمیمی ام فردای آنروزدردفترم آمده و با چهرهء گرفته قهروعتاب آمیزبمن گفت هنوزهم معطلی چه وقت می برایی؟ درِ دفترم را محکم برویم بست. فردای آنروزشنیدم که فریده جان ازوطن خارج شده. چند باردیگرهم مرا تشویق کرده بود که ترک وطن کنم چون درسایهء احزاب خلق و پرچم هم حوصله همهء ما بسررسیده بود وهم حزبی ها ازمن جواب نشنیدند.
من به ترک وطن تصمیم نداشتم چرا نه حزبی بودم و نه بکارکس کار داشتم با اینکه قبلاهم چندین بارمرا به همکاری خواستند و ازمن جواب رد شنیدند من به وظیفهء خود ادامه میدادم. بالاخره به اثرخواهش مکررفامیل اول به ایران وبعدا به مملکت آلمان که دومرتبه دررشتهء دانش موسیقی بورس های گرفته بودم و درشهرهامیورگ نزد فامیلم مقیم شدم.
