اگر صوفیان وعارفان مذمت مان نکنند که از این تعبیر هستی شناسی به گونۀ مجازی استفاده شده و قصدی برای خدشه دار کردن آن نیست؛ در رسانه های مجازی با زیر مجموعه هایی گرفتاریم که برای کر وکور کردن جامعه هیاهویی به راه انداخته اند که کاربرد وفرآورده اش به جز مطلق اندیشی، مطلق پنداری وسیاه وسپید نشاندادن همه گونه های هستی و واقعیت متنوع چیز دیگر نیست. این پندارهای در حالت سُکُر از یک منبع و چند حنجره بیرون میشود. وقتی سرنخهارا دنبال میکنی همه به یک مرکز میرسند که آنهم دهن کرایی است ومشغول کرایه کشی!
ارچند دعوا بر سرمصلحت اندیشی است؛ اما با مُریدانی سروکار داریم که هیچگاه مُصلح نبودند ونیستند. وقتی نبرد برای حق هستی در جریان است، برای اینکه آخُر بی جیره نماند، باهزار نیرنگ، شوهای تبلیغاتی و زیر زبانی به جان مقاومتگران وجان بازانی می افتند که برای حق حیات یک جامعه مسلحانه به مصاف دشمنان حضور جامعه درعرصه های سیاسی وفرهنگی در صف نبرد مسلحانه ایستاده اند.
برنامه ها وپندارهایی مطرح میشوند که نه تنها مقاومت ملی مردم را زمینگیر میکند، بلکه وجود وکیان یک جامعه را به لبۀ پرتگاه میبرد. هرگاه این پندارها وتوهمات خوابگونه را زیر پرسش ونقد ببری، نصیحت به میدان می آید وتیکه داری از یک جامعه.
مدتهاست که جامعه هزینۀ آزادی را با نقد جانش می پردازد؛ اما آشنایان قدیم! هر روز همان یک متاع کساد را به بازار سیاستبازی عرضه میکنند،آنهم برای پول درآوردن،منافع فردی، خوشگذارانی….
دوستان مُصلح ما! اگر ریگی در کفش ندارند، بیاییم از نامهای ناموجودی که تنها در کاغذ موجود اند، همه بگذریم وهمه از آن سلاح بدستانی حمایت کنیم وخودرا متعلق به آنها بدانیم که خون شان را نثار آزادی میکنند وبرای دفاع از شرف وعزت مردم در صف پیکار عادلانه در برابر ابلیسان زمان ایستاده اند.
اگر راست میگویید ومُصلح جامعه هستید، چرا هر کدام ما در یک اتاق خلوت ودور از دغدغه های هست وبود مردم، تشکیلات سیاسی؟! جداگانه برای یک جامعه میسازیم، چرا همه یکی نمیسازند. آنقدر تشکیلات سازی برای یک جامعۀ بیچاره زیاد وپر رنگ است که برای حساب وکتاب آن به چند مستوفی نیاز است. این تشکیلات های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی… در کجای سیاست حضور دارند؟ خدا میداند وفکر قاصر بشری از آن سردرنمی آورد.
دستورزمان وتاریخ برای اتحاد سیاسی واجتماعی جامعه وحضور داشتن در یک نبرد عادلانه همین است، که همه خود را به مقاومت مسلحانه پیوند بدهیم واز همان آدرس وارد کارازار نبرد با دشمنان جامعه شویم ویا خود گُردانی وستادی را به میدان بیاوریم که همه به دنبال آن برویم. کسی به دنبال شهیدها،غازیهای وپهلوان پنبه های جور وتیار ونشسته در عشرتکده ها نخواهد رفت. بیایید که برای این مصلحت کنیم!
یا هو!
