خبر و دیدگاه

نوروزِ سال ۱۴۰۱ به تمام نوروز باوران خجسته باد!

نوروز از زمانهای قدیم بدینسو دارای عظمت و جلال خاصی بوده است. جلال و شکوه آن برآمده از رستاخیز طبیعت می‌باشد. همینکه تاریکی و سردی زمستان کوه و دشت و دمن علفزارها را کرخت و بی‌حس ‌می‌سازد، حیوانات و انسان‌ها را در تنگناه قرار داده و از حرکت و فعالیت تولید و کار باز میدارد، این رستاخیز طبیعت و نوروز است که لحاف سردی و کرختی را از همه جا بر می‌چیند و با وزیدن نسیم بهاری همه را بزندگی تازه و رویش وزایش و حرکت و فعالیت فرا می‌خواند. به این لحاظ میتوان آغاز شکوه نوروز و فصل کار وتولید را از اغاز فعالیت های زراعت و مالداری بشر در حدود دوازده هزار سال قبل تخمین نمود.

از مطالعه لوحه‌های باستانی چنین بر می آید که استقبال از نوروز با برپائی جشن و مراسم خوشی تقریبا ازسال ۲۳۴۰ قبل از میلاد شروع گردیده بود. چنانچه مردم بابل از دورانهای بسیار قدیم روز اول اعتدال بهاری (۲۱ مارچ) که همان نوروز می‌باشد را جشن میگرفتند. برخی ها گمان میبرند که کوروش بزرگ هنگامیکه بابل در قلمرو امپراتوری او قرار داشت نوروز را در سال ۵۳۸ قبل از میلاد به عنوان جشن ملی اعلام نمود.

نسبت اهمیت و ماهیت پر شکوه نوروز ادیان زرتشتی و بهائی تجلیل از نوروز را شامل مراسم مذهبی خود ساختند و از آن مطابق به سنن دینی و محلی خویش تجلیل شایسته بعمل می‌آورند.


 

نوروز، جشن باستانی و فراقومی


به ابتکار و همکاری کشورهای نوروز باور مانند افغانستان و ایران، آذربایجان، تاجکستان، قرقیزستان و قزاقستان، ترکمنستان، ترکیه و هندوستان و پاکستان،… وغیره مجمع عمومی سازمان ملل متحد با تصویب قطعه نامه ای در چار چوب ماده ۴۹ و تحت عنوان “فرهنگ صلح” نوروز را در تقویم خویش جا داده و به عنوان روز جهانی نوروزبه تصویب رساند.

دریغا که در کشور ما و یکتعداد کشور های جهل پرور کسانی با مغز های کلوخی پیدا میشوند که بزرگداشت و تجلیل از این روز میمون و با عظمت را خلاف آموزه های اسلام میدانند. آنها میگویند که در آموزه های اسلامی ما آمده که به عوض جشنهای نوروز و مهرگان (اعتدال پائیزی) دو روز دیگر مثل عید رمضان و عید قربان را باید جشن گرفت. در این ارتباط دوغلطی صریح به مشاهده میرسد:
۱، اینکه تفاوت امور دنیائی میان نوروز و عید رمضان از زمین تا آسمان میباشد. صوم امر خداوند یکتا است و مکلفیت است که از طرف بندگانش به اجرا در آمده است. اگر در پایان انجام این امر الاهی جشن و خوشی صورت گیرد، معنا آنرا افاده خواهد کرد که این امر پر از جنجال و مشقت بوده است.و فارغ شدن از مشقت است که طبق عنعنۀ معمول ایجاب خوشی مینماید.

در حالیکه خوشی و جشن بخاطر حلول نوروز یک امرو کشش طبیعی میباشد. بخاطر اینکه فصل کار و رویش و زایش و سازندگی و تصامیم نو و دید نو و فکر نو برای آینده بهتر به محیط و تمام موجودات زنده ، آغاز میگردد. حتی حیوانات با تنفس نسیم نوروز به مستی و خوشی میپردازند و راهی سبزه زارها میشوند و از علف های سبزه زارها میخورند و لذت میبرند. به این حساب خوش آمد از نوروز و برپائی جشن و شادمانی به استقبال از قدوم پر فیض و مبارک نوروز یک امر طبیعی و عقلی میباشد.

۲، اگر با نوروز دشمنی گردد و بجای آن عید رمضان جبرآ” جاگزین گردد. نشان ازان میباشد که در اینجا استعمار فرهنگی و استعمار گری به اجرا در آمده است. بدلیل اینکه استعمار گران برای اینکه یک کشور را مطیع و برده همیشگی خود سازند، دست به تخریب و زدودن فرهنگ آن کشور می زنند.

البته جشن مهرگان هم فضیلت‌های زیادی نسبت به عید قربان دارد. چون در افغانستان جشن مهرگان عام نمی باشد از بحث روی آن صرف نظر گردید.


آهنگ‌های جشن نوروز باستانی:

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا