گزارش‌نامه‌ی افغانستان نوشت
۱۴۰۰ اسفند ۱۲, پنجشنبه
کی یف سقوط می کند تا روسیه به دام افتد
اما … کمدین اکرائین، در دامِ تراژدی افتاده است
جنگ اکرائین به سرنوشت افغانستان، طالبان و ضد طالبان ارتباط دارد.
کیف ممکن است به زودی سقوط کند یا مورد معامله قرار بگیرد.
شاید به زودی ولادیمیر زلنسکی به حیث قربانی اصلی جنگ کنونی از صحنه حذف شود.
سخن بر سر آیندۀ این جنگ است.
بعد از پایان جنگ، جنگ ادامه می یابد.
اول به اشتباهات پوتین ازنظر تحلیل گران غرب:
اشتباه پیوستن به «نهاد دشمن» جبران ناپذیر است
یک پایش را روسیه پای دیگر را امریکا و غرب کش می کنند.
عاقبت؟ دو پاره می شود.
این تراژدی تاریخی از دست آورد منفی زلنسکی است. روسیه مدارکی را از پایگاه هسته ای چرنوبیل شواهد و نشانه هایی از فعالیت امریکا در تولید اسلحه کشتار جمعی برای اکرائین دست یافته است.
این مساله، جدی ترین جنبه جنگ اکرائین است.
غرب‌گرایانی که در سال‌های اول بعد از فروپاشی در روسیه حاکم بودند، معتقد بودند که روسیه دشمن ندارد و ناتو دشمن روسیه نیست. عین باوری که امروز زلنسکی دارد و خود و کشورش را درین توهم غرق کرد.
تصادفی نیست که ورود زلنسکی به صحنه سیاست به نوعی تقلید زندگی واقعی از دنیای هنر بود. او در سال ۲۰۱۵ به عنوان بازیگر کمدی با بازی در سریال تلویزیونی “خادم ملت” در نقش رئیس جمهور اوکراین ظاهر شد و به شهرت رسید.
او در این سریال محبوب تلویزیونی، نقش معلم مدرسه‌ای را بازی می‌کرد که تصادفی رئیس جمهور اوکراین می‌شد، پس از انتشار گسترده ویدئویی درباره فساد سیاسی که یکی از دانش‌آموزانش در فضای مجازی منتشر می‌کند.
زلنسکی یهودی، فارغ التحصیل ۴۴ ساله رشته حقوق، کمدینی بود بدون هیچ تجربه سیاسی، اما حالا در قامت رهبری مقتدر در زمان جنگ ظاهر شده است.
رهبرمقتدر به این آسانی؟ زیرساخت های نظامی و مدنی کشورش درحال نابودی است. جنگ هم مغلوبه پیش می رود. اقتدارش در چیست؟
دنیای غرب اطلاع رسانی اش گمراه کننده است.
او درسال ۳۹۹ از سرکوب غزه به وسیلۀ اسرائیل حمایت کرد؛ امروز از تندروان دنیا که اکثراً مسلمانان افراطی اند، مطالبه دارد بیایید از ما دفاع کنید!
بی جهت نبود که یک مسلمان برایش نوشت: یه کمدین همیشه کمدینه حتی اگر رئیس جمهور باشه.
اوکراین، که از قرن چهاردهم میلادی به بعد همواره تابع یک کشور خارجی بوده، ۲۳ سال است که استقلال یافته.
مثل افغانستان
تعجبی ندارد که رهبران اوکراین هنر سازش کردن را نیاموخته اند.
مثل افغانستان
بااینحال فساد در اوکراین ریشه‌دار است و این نگرانی هست که حتی یک قانون جدید ضد الیگارشی، می‌تواند فقط فعالیت‌های عده‌ای را محدود کند نه همه را.
خود زلنسکی به کمک الیگارش حاکم روی صحنه آورده شد.
زلنسکی از حوادث درس نگرفت. مانند موردی که در سال ۲۰۰۸ در گرجستان، کشوری درکنار دریای سیاه – به وجود آمد و حمله سنگین نظامی روسیه آبخازیا و اوسیتیای جنوبی را جدا کرد
درست مثل تجزیه لوهانسک ( جمیعت ۵۰۰ هزارنفر) دونتسک ( یک میلیون و ۵۰۰هزار) دونتسک دارای بیش از ۱۳۰ گروه قومی.
همین اشتباه محاسباتی بار دیگر از سوی زلنسکی رئیس‌جمهور اوکراین اتفاق افتاده است؛ به ویژه اینکه او پیشتر تجربه گرجستان را هم دیده بود.
زلنسکی از سرنوشت ساکاشویلی و برخورد بسیار خشونت‌آمیز و سنگین نظامی روسیه درس نگرفت
اشتباه فاحش دیگر: در بیانیه‌ای اعلام کرد، کشورش در حال ایجاد یک یگان بین‌المللی از نیروهایی است که داوطلب کمک هستند.
زلنسکی گفته است که تشکیل این یگان “گواه قاطع حمایت‌ها” از کشورش خواهد بود.
به رهبران کشورهای غربی هشدار داد اگر امروز به آنها کمک نکنند فردا، “جنگ در خانه آنها را خواهد زد.”
نیروهای داوطلب چه تعریفی دارد؟
داوطلبان داعش که درسوریه و عراق شکست خوردند؟
فاشیست ها و نئونازیست ها از سراسر جهان؟
بازکردن آغوش به هر گروه داوطلب جنگ با روسیه، شامل القاعده، طالب و داعش!؟
این یک اشتباه همه جانبه است
جنگ روسیه را مشروعیت می بخشد.
تکرار اشتباه اکرائینی های جنگجو در جنگ دوم جهانی است
لیبرال های اکتور اکرائینی، همیشه از تحریکات امریکا و اروپایی ها سرمست بودند.
خود را در یک قدمی عضویت پیمان ناتو
فکرمی کردند که اسلحه و سرمایه جهان برای دفاع از ما آماده است
از پنجره استراتیژی همزیستی به روسیه نگاه نکردند
یکی از اشتباهات زلنسکی که منجر به عواقب غم انگیزی شد، عدم تمایل وی به نشستن بر سر میز مذاکره با نمایندگان جمهوری های دونتسک و لوهانسک است”.
وی زمانی که نامزد انتخابات ریاست جمهوری اوکراین بود، قول داد با شورشیان تحت حمایت روسیه در شرق این کشور که با نیروهای اوکراینی می جنگیدند، تعامل برقرار کند که همین تضمین به پیروزی اش در انتخابات ۲۰۰۹میلادی کمک کرد.
زلنسکی در مبارزات انتخاباتی از حمایت ایگور کولومویسکی، تاجر و میلیاردر روسی برخوردار بود.
اما امریکا و غرب او را ازین کار بازداشت. او به جای عملی کردن وعده هایش، با تمام قوت خود را به دامن حمایت اروپا پرتاب کرد.
او به امید حمایت غرب، زمینه جنگ با روسیه را فراهم کرد.
با شروع جنگ، شکایت کرد که جهان ما را تنها گذاشت.
امریکا دربازی جهانی خود او را درکمال خونسردی بازیچه قرار داد. او حتی ازتاریخ و بافت اجتماعی اکرائین یاد نه گرفت که اکرائین بدون روسیه و روسیه بدون اکرائین قابل تعریف نیست.
تمام فیلم های ویدیویی که ظاهراً در میدان نبرد او را نشان می داد در یک ساعت اول جنگ تصویربرداری شده و بعداً نشر شدند.
برخی ناظران شک دارند که وی در داخل اکرائین حضور داشته باشد. گفته می شود او اکنون در پولند است.
سرویس های اطلاعاتی انگلیس ماه گذشته ادعا کردند که روسیه بدنبال برکناری دولت زلنسکی و جایگزین کردن وی با رهبری از یک حزب کوچکتر است که با اهداف اوکراین در زمینه پیوستن به ناتو و اتحادیه اروپا مخالف است.
زلنسکی قول داد جنگ را پایان دهد و با فساد مقابله کند، اما این اتفاق روی نداد. وی افزود: قیمت ها بالا رفت، فساد افزایش یافت و ما حتی فقیرتر زندگی کرده ایم.
انتخابات پارلمانی آتی اوکراین در سال ۲۰۲۳ برگزار می شود و همه نظرسنجی ها نشان می هد که حزب حاکم طرفدار رئیس جمهوری موسوم به «خادم ملت» کنترل پارلمان را از دست می دهد،
نتایج نظرسنجی اخیر موسسه بین المللی جامعه شناسی کی یف: تنها ۳۰ درصد از مردم اوکراین خواستار نامزدی مجدد زلنسکی برای دوره دوم ریاست جمهوری هستند و حتی کمتر از این رقم یعنی ۲۳ درصد به نفع وی رای می دهند.
حالا که جنگ به نقطه عطف رسیده، امکان برکناری زلنسکی بسیار قوی است. یا از داخل، یا با تصرف شهر به دست ارتش روسیه
به نقل از تایمز، شرکت خصوصی واگنر، سال‌هاست در افریقا و سایر نقاط مزدوری کرده و در جبهه‌های مختلف نظامی جنگیده و پول می‌گیرد.
طبق گزارش تایمز ۴۰۰ شبه نظامی واگنر در کی یف مستقر شده تا رئیس جمهور و ۲۳ شخصیت دیگر دولتی را ترور کنند.
———————
هنری کیسینجر در واشنگتن پست
آزمون سیاست نحوه پایان دادن به بحران است، نه نحوه شروع کردن آن.
بقای اکرائین بسته به این است که نباید به پایگاه یکی علیه دیگری تبدیل شود – بلکه باید به صورت پلی میان دو بلوک عمل کند.
این همان چیزی است که پوتین می گوید.
هشداربه پوتین:
کشاندن اوکراین به وضعیت اقماری ، مسکو را بار دیگر به ورطه تکرار تاریخ
توصیه به غرب: غرب باید بداند که اوکراین برای روسیه هرگز یک کشور خارجی نیست.
حتی مخالفان سرسخت دولت اتحاد شوروی سابق همچون السکاندر سولژنیتسین و ژوزف برادسکی تأکید داشتند که اوکراین بخش جدایی ناپذیر تاریخ روسیه و البته کشور روسیه است.
اوکراین قرن ها بخشی از روسیه محسوب می شد، و تاریخ روسیه و اوکراین پیشتر از آن به هم گره خورده بود. برخی از مهمترین جنگ ها برای آزادی روسیه – که با نبرد پولتاوا در سال ۱۷۰۹ آغاز شد – در خاک اوکراین به وقوع پیوست.
عامل شکاف، مردم اوکراین هستند. آنها در کشوری با تاریخی پیچیده و ترکیبی چندزبانی زندگی می کنند.
بخش غربی اوکراین سال ۱۹۳۹ – درتقسیمات بین استالین و هیتلر به شوروی واگذار شد.
رهبران همه جناح ها باید به جای رقابت در ژست گرفتن، نتایج کارشان را در نظر بگیرند.
تصور من از نتیجه ای که با ارزش ها و منافع امنیتی همه طرفین سازگار باشد این است:
１.اوکراین باید حق داشته باشد که آزادانه شرکای اقتصادی و سیاسی اش را – از جمله در اروپا – انتخاب کند.
۲. اوکراین نباید به ناتو بپیوندد.
۳. اوکراین باید در تشکیل دولتی همساز با خواستهای مردمش آزاد باشد.
رهبران خردمند اوکراین هم باید سیاست آشتی
امری نا ممکن مثل افغانستان
مواردی که اشاره کردم، یک سری اصول قابل اجراست نه تجویز نسخه.
