من تشنهء دیرینم صدکوزه به جامم ریز
بل ازنگهء مستی میخانه به کامم ریز
درتیره ترین شبها گم گشته دل شیدا
تایابمش ازرویت خورشید به شامم ریز
ازپخته وخام غم شدکاسهء عمرم پر
ای دیگ فلک دیگر نی پخته نه خامم ریز
تا تلخی تنهایی دریای عسل گردد
یک جرعه دمی ای دوست ازشهد سلامم ریز
بی بارش توای اشک من تشنه ترین دشتم
دردیده بیا هردم برچهره مدامم ریز
گر مست شدن خواهی ای رند خراباتی
درجام سماع خود بیتی زکلامم ریز
اوجان همه حسن است اورا چو دهی پیغام
ای عشق همه جانت درجسم پیامم ریز
