همه میدانیم که هفتۀ گذشته جناب رئیس جمهور آقای غنی در راس یک هیئت عالیرتبه عازم امریکا شدند. گفته میشود دراین سفر تقریباً ۶۰ نفر اقای رئیس جمهور را همراهی میکردند. قرار معلوم تمام مصارف این سفر از طرف دولت ایالات متحدۀ امریکا نه، بلکه از سوی دولت افغانستان پرداخت گردیده است.
طیارۀ کام ایر طور چارتر میان کابل – واشنگتن – کابل برای چهار روز از طرف ادارۀ امور ریاست جمهوری به کرایه گرفته شده بود. طوریکه گفته میشود، کرایۀ فی ساعت پرواز و توقف آن مبلغ ۲۵۰۰۰ دالر امریکائی، کرایۀ موتر های که از یک کمپنی شخصی توسط سفارت افغانستان به کرایه گرفته شده بود و هیئت افغانی را از میدان هوایی – به اقامتگاه شان – به میدان هوائی در واشنگتن انتقال میدادند فی موتر اضافه‌تر از ۵۰۰ دالر امریکائی گفته شده است.
همچنان مصرف دعوت شام اول که توسط سفارت افغانستان در واشنگتن ترتیب گردید و دران تعدادی از سیاستمداران امریکایی نیز دعوت شده بودند، به دوش دولت افغانستان بوده است.
بطور خلاصه، مجموع مصارف پرواز چارتر طیارۀ کام ایر، کرایه موتر ها و مصارف هوتل محل اقامت این ۶۰ نفر بشمول غذا و سایر مصارف متفرقه، از پول بیت المال پرداخته شده است.
منظور از یادآوری اینهمه مصارف گزاف در سفر مذکور اینست که اگر رئیس جمهور آقای اشرف غنی و همراهانش در ایالت متحدۀ امریکا بعد از بازگشت، کدام دست آورد ملموسی به نفع پایداری نظام، مهار دامنۀ جنگ، برقراری آتش بس و تغییر مثبت در وضعیت اقتصادی زنده‌گی مردم کشور با خود به افغانستان به ارمغان بیاورند، واقعاً به این همه مصارف می ارزد. اما آنچه را تا هنوز در مورد سفر شنیده ایم اینست که آقای غنی و آقای عبدالله با جوبایدن و با بعضی از اشخاص و افراد دیگر ملاقات های داشتند، همچنان آقای حمدالله محب هم مصاحبه‌یی را با صدای امریکا انجام داد. اما دانسته نشدکه سایر افراد دیگر بخاطر چه رفته بودند؟
هنگام ملاقات، جوبایدن گفته است که ما نیرو های خود را از افغانستان خارج میسازیم و وعده داده است تا به قوت های مسلح و مردم افغانستان کمک های نظامی و انسانی خود را ادامه میدهد. درحالیکه این حرف ها تازه نبوده، قبل از سفر هم این وعده و وعید ها داده شده بود.
علاوه بران، ما انتظار داشتیم که علی الرغم خلاف‌ورزی عنعنۀ دیپلوماتیک استقبال هیئت بلندرتبۀ یک کشور از طرف مقامات امریکائی در میدان هوائی واشنگتن؛ شاید جوبایدن رئیس جمهور امریکا، وزیر خارجه و یا هم معاون آن در پایان سفر، یک کنفرانس مشترک مطبوعاتی با آقای غنی برگزار کنند. اما متأسفانه از کنفرانس مشترک مطبوعاتی هم ابا ورزیدند و تنها آقای غنی با چند نفر محدود کنفرانس مطبوعاتی برگزار کردند.
از طرف دیگر طوریکه معلوم میشود، توافقنامۀ امنیتی کابل و واشنگتن که در آغاز دورۀ اول ریاست جمهوری آقای اشرف غنی با جانب امریکائی ها به امضاء رسیده بود، به باد فراموشی سپرده شده و هیچ یک از طرفین نه ازان یآدی میکنند و نه هم به آن کدام پابندی نشان میدهند. بنابرآن به نظر میرسد که وعده های شفاهی اخیر آقای بایدن و مقامات مسؤول ایالات متحدۀ امریکا، شاید جز دلخوشی چند روزه چیزی دیگری را در پی نداشته باشد.
بدینترتیب بسیار واضح است که سفری بدون هیچ دستاورد با این همه مصارف هنگفت از بیت المال، جز ضایع ساختن دارائی عامه و حیف و میل آن هیچ چیز دیگری را در قبال نداشته است. مردم فقیر و تاریخ در برابر همچو مصارف، قضاوت سختگیرانه و عادلانه خواهد کرد.
