خبر و دیدگاه

نیاز به ایجاد شورای عالی مشورتی دفاعی( نظامی_ امنیتی)

با توجه به پیچیده تر شدن اوضاع امنیتی در کشور بایسته است تا شورایی برساخته از رجال برجسته نظامی و امنیتی مجرب پیشین که به بهانه های گوناگون از پیکر دولت کنار گذاشته شده اند، ایجاد و از تجارب آنان برای مقابله با طالبان و دیگر گروه های تروریستی بهره گیری شود.
دولت با فرستادن رجال نظامی بالاتر از ۵۵سال به بازنشستگی لغزش بزرگی را مرتکب شد و تقریبا همه کادرهای برجسته و مجرب نظامی، انتظامی و امنیتی کشور را در آستانه یورش طالبان از میدان جنگ بیرون کرد و در واقع خلای بزرگی را به میان آورد. برعکس، رشته امور امنیتی و دفاعی را به دست افراد و اشخاص بی تجربه داد.
این در حالی است که سوق دادن افسران بین ۵۵تا۶۰ساله هیچ توجیه منطقی ندارد و یکسره به زیان کشور انجامیده است.
ایجاد شورای عالی رهبری و شورای عالی مشورتی دفاعی می تواند ضعف نظام تصمیمگری را در رهبری دولت تا جایی رفع نماید.
نظام تصمیمگیری در کشور یکی از بدترین نظام ها در جهان است. همه تصامیم سرنوشت ساز و شاهراهی از سوی یک شخص و یک حلقه انگشت شمار افراد و اشخاص معلوم الحال با آجندا های محدود و مرموز غیر ملی با شیوه های غیر دموکراتیک و در پشت پرده های دودی گرفته می شود و کسی هم به خاطر پیامدهای این تصمیمگیری ها در برابر هیچ مرجعی پاسخگو نیست.
ایجاد این دو شورا می تواند تا جایی به رهبری دولت در زمین تصمیم سازی ها و پالیسی سازی ها کمک کند و یاری رساند.
در پهلوی این دو شورا، بایسته است کمیسیونی برای ویرایش قانون اساسی و ساختار نظام گماشته شود.
چنین بر می آید که دیگر راهی جز بومی شدن امنیت نمانده باشد.
باید هر ولایت امنیت خود را خودش بگیرد‌. قوماندان های امنیه هر ولایت و هر ولسوالی باید از سوی شوراهای ولایتی گماشته شوند.
تقسیم کشور به چند زون امنیتی و گماشتن رجال برجسته بومی در راس هر زون هم از نیازهای تاخیر ناپذیر است.
در عین حال، باید والی ها، ولسوال ها و شهرداران حد اقل از سوی شوراهای ولایتی برگزیده شوند.
…و اما ایجاد کرسی نخست وزیری در سیمای ریاست شورای اجرایی و سپردن صلاحیت های اقتصادی و مدیریتی رییس جمهور به رییس شورای اجرایی از اولویت ها است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا