یک عده دوستان هنوز هم موقف فکری من را در قبال افغانستان درست نفهمیده اند و بعد از برنامه تلویزیونی دیروز ٢۴ نوامبر از تلویزیون آریانا افغانستان لازم دیده شد تا مطلب را کوتاه و فشرده بنویسم:
– اول من صلح را با قاتلین مردم بیگناه که طالبان باشند قطعا صلاح نمیدانم . طالب اصلاح پذیر نیست و یک مردم قومی و قبائلی هستند و هرگز به مدنیت علاقمندی ندارند.
– دوم افغانستان جدید با افکار کهنه و قومی و قبائلی که سالها زندگی کردیم ساخته نمیشود. افغانستان باید راه های حقوق مساوی و مدنی را برای خود جستجو کند.
– من یک افغانستان را میخواهم بیبینم که هیچ قوم در قدرت نیست و هیچ قوم ادعای اکثریت نکند. همه اقوام برادر و برابر باشند.
– من افغانستان را میخواهم بیبینم که حقوق زن و مرد مطلق از نگاه مدنی مساوی باشد.
– من افغانستان را میخواهم بیبینم که سنی و شیعه و دیگر مذاهب مطلق از حقوق مساوی برخوردارند و مذهب نباید یک مسله ملی باشد .
– من افغانستان را میخواهم بیبینم که زبان های کشور مطلق مساوی باشند .
– همه نام های قریه جات و قصبات کشور که قصدًا در گذشته تغییر داده شده باید دوباره احیا شود .
– من افغانستان را مبخواهم بیبینم که زبان فارسی ازین زیاد تر مصالحه نشود و لغات پشتو که بالای مردم تحمیل شده است از قانون أساسی به نام لغات قبول شده یاد می شود کشیده شود .
– هویت و فرهنگ ٢٣ قوم افغانستان باید پاسداری شود حتی که نفوس آن کتله هزار نفر باشد .
– من افغانستان را میخواهم بیبینم که دین بالای مردم تحمیل نه شود و مردم در عقاید خود آزاد باشد . دین تحمیل نمیشود . من نه مبخواهم که مردم به نام دین و سنت استثمار شوند. با اینکه دین از سیاست جدا نیست و اما مردم مذهبی نباید در کار دولت دخالت کنند .
– وظیفه دولت اسلامی تحمیل دین بالای مردم نیست بلکه امنیت، سرتاسری و اقتصاد قوی و آموزش و پرورش می باشد و بس.
– در یک کشور که ٢٣ قوم دارد هیچ چیز نه می تواند ملی باشد.
– سرود ملی باید به همه زبان ها ساخته شود .
– افغانستان باید با انعقاد یک کنفرانس بین المللی بیطرف و غیر منسلک إعلام شود .
این بود فشرده آرزو های من و من درین مورد با اینکه یک فرد هستم و حق یک رأی را دارم اما این مواد را مصالحه نه می کنم . من یک افغانستان آزاد، مستقل ، بیطرف و عاری از هرگونه تعصب، تنگ نظری و تبعیض را می خواهم که در آینده بیبینم .
