اعلان پیامبری محمد زلمی در هرات کم از کم دو چیز را برای معاصرانش فهماند: یکی اینکه چگونه یک آدم عادی ادعای پیامبری می کند و دوم اینکه واکنش افراد جامعه در برابر یک پیامبر چگونه است.
محمد زلمی با ویدیویی که پخش کرد چنان با زبان ساده، روان، همه فهم، باورمند و قانع کننده صحبت میکرد که گویی حضرت جبرئیل را واقعا دیده است و از سوی خدا براستی فرستاده شده است تا پیام خدا را به مردم افغانستان برساند.
گویا زندگی رنج آور مردم، جنگ و کشتار مسلمانان درین کشور در چهل سال، خدا را به رحم واداشته است تا سرانجام پیامبر نوین برای هدایت مردم افغانستان بفرستد تا اینکه مردم افغانستان را از جنگ بیهوده به سوی صلح و آشتی رهنمای کند.
هرچند محمد زلمی چیزی درباره صلح و آشتی نگفت ولی به هیچکس پوشیده نیست که صلح و آرامی آرزوی دیرینۀ مردم افغانستان است. در واقعیت دعاهای صبح و شام مردم ما به درگاه خدا آوردن صلح است. پذیرش این دعا ها می تواند بهترین انگیزه برای پیامبر نو باشد. با اینهم، رهبران دینی افغانستان، پیام رسولانه زلمی را خموشاندند و او را وادار به توبۀ نصوح کردند.
از نظر انسانی نه تنها محمد زلمی و حتا هر انسان دیگر می تواند تا زمانی که دست به اسلحه و کشتار نزنند، هر عقیده که دارد بیان کند، اعلان پیامبری نیز بیان عقیده است. اینکه کسی او را به فرنام پیامبر قبول می کند یا نمی کند، مسألۀ دیگری است.
ما دیدیم که با وجودی که هیچ دینی پیش از خود را بد نگفت و با کلام رسا و واضح اعلان پیامبری کرد، بسیاری ها به او خندیدند و گفتند که او بیماری روانی دارد، این درست هم هست، زیرا چنین عملی در وضعیت کنونی افغانستان هیچ توجیه دیگری نمی تواند داشته باشد. در گذشته ها انسانها از بیماری های روانی چیزی نمی دانستند. کسانی که سخنان غیر عادی می گفت مردم فکر می کردند که او را جن زده است و او دیوانه شده است.
این امر در طول تاریخ در رابطه با بسیاری کسانی که ادعای پیامبری کرده اند، صدق می کند.
در قرآن می خوانیم که نه تنها پیامبر اسلام بلکه تمام پیامبران در طول تاریخ به جنون و دیوانگی متهم شده اند.
چنانچه الله در آیه ۵۲ سورۀ الذاریات این وضعیت را آشکارا بیان می کند:
کَذلِکَ ما أَتَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلاَّ قالُوا ساحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ
ترجمه: این گونه است که هیچ پیامبرى قبل از اینها بسوى قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: او ساحر است یا دیوانه.
آیا وقتی که پیامبر اسلام ادعایی پیامبری کرد، مردم او را قبول کردند؟ پاسخ در اینجا باز هم منفی است. در آن زمان نیز بجز عده ای کمی، همه مردم می گفتند که پیامبر اسلام را جن زده و او دیوانه است که چنین سخنانی بیهوده می گوید.
اما مردم اهل جاهلیت یک هنر نیک داشتند که مسلمانان بنیادگرا امروز آن را ندارند و آن تحمل و مدارا با دیگراندیشان بود. زیرا آنان به نشست ها و سخنرانی های پیامبر حاضر می شدند، سخنانش را می شنیدند، با او بحث و مباحثه می کردند؛ سخنانش را تجزیه و تحلیل کرده و به آن می اندیشیدند. این کار سالهای سال در مکه ادامه یافت.
اما با گذشت ۱۳ سال، کوشش پیامبر اسلام برای جذب مردم به اسلام کارساز نشد و مردم او را به جنون و دیوانگی متهم می کردند. در کتاب های تاریخ، درین باره روایت ها و نوشته ها فراوان است.
حتا تا جایی که خود پیامبر نیز فکر میکرد که شاید او دیوانه است. درین زمینه علاقمندان می توانند به حدیث ها و روایت های تاریخی به ویژه سیرت رسول الله مراجعه کنند.
من در اینجا به آوردن چند آیۀ قرآن اشاره می کنم که الله گفته های مخالفان پیامبر را رد کرده است و از او دفاع می کند.
سوره حجر، آیه ۶، وَقَالُوا یَا أَیُّهَا الَّذِی نُزِّلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ إِنَّکَ لَمَجْنُونٌ. ترجمه: و گفتند: «اى کسى که قرآن بر او نازل شده است، به یقین تو دیوانه‌اى».
سوره صافات، آیه ۳۶، وَ یَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِکُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ. ترجمه: و می گفتند: آیا ما برای شاعری دیوانه دست از خدایان مان برداریم؟
سورۀ دخان، آیه ۱۴، ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ. ترجمه: پس ، از او روی برتافتند و گفتند: «تعلیم یافته ای دیوانه است»
سورۀ طور، آیه ۲۹ ، فَذَکِّرْ فَما أَنْتَ بِنِعْمَهِ رَبِّکَ بِکاهِنٍ وَ لا مَجْنُونٍ. ترجمه: پس اندرز ده که تو به لطف پروردگارت نه کاهنی و نه دیوانه.
سورۀ قلم، آیۀ ۲ ، مَا أَنْتَ بِنِعْمَهِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ. ترجمه: تو، به لطف پروردگارت، دیوانه نیستى.
سورۀ تکویر آیۀ ۲۲ وَ ما صاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ. ترجمه: و رفیق شما (پیامبر) مجنون نیست.
سوره المومنون آیه ۷۰، أَمْ یَقُولُونَ بِهِ جِنَّهٌ بَلْ جَاءهُم بِالْحَقِّ وَأَکْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ. ترجمه: یا مىگویند او دیوانه است؟! ولى او حق را براى آنان آورده؛ امّا بیشترشان از حق کراهت دارند.
سوره سباء: آیه ۸، أَفْتَری عَلَی اللَّهِ کَذِباً أَمْ بِهِ جِنَّهٌ بَلِ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَهِ فِی الْعَذابِ وَ الضَّلالِ الْبَعیدِ، ترجمه: آیا بر خدا دروغی بسته یا جنونی در اوست؟ [ نه! ] بلکه آنان که به آخرت ایمان ندارند در عذاب و گمراهیِ دور و درازند.
از خواندن این آیات به این نتیجه می رسیم که دیوانه خواندن محمد زلمی که ادعای پیامبری کرده است، یک امر استثنایی نیست. بنابر آیات قرآن تمام پیامبران از سوی مردمان هم عصرش دیوانه شمرده می شدند.
چنانچه آیۀ ۵۲ سورۀ الذاریات در بالا اشاره شد واضح و روشن می گوید:
این گونه است که هیچ پیامبرى قبل از اینها بسوى قومى فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: او ساحر است یا دیوانه.
از سوی دیگر ما در تاریخ هیچ دانشمندی سراغ نداریم که او ادعای پیامبری کرده باشد.
