سال ها پیش حتا پیش از انتخابات سال ۲۰۱۴ نوشته بودیم که دیر یا زود یک اداره موقت دو ساله برای زمینه سازی تشریف آوری طالبان کرام رویکار خواهد امد.
اکنون این احتمال می رود که بر پایه سازش های قطر یک اداره موقت انتقالی برای یک دوره دو ساله تشکیل شود که وظیفه خواهد داشت قانون اساسی را تعدیل و زمینه بازگشت بخشی از طالبان را فراهم بیاورد؟
این گونه برگزاری انتخابات سخت زیر سوال می رود.
اکنون پرسشی مطرح است که اگر این دولت موقت یا انتقالی ایجاد شود، چه کسی در راس آن خواهد آمد؟ آیا شخص خلیلزاد خواهد آمد و یا کس دیگری مانند زلمی رسول و یا هم کسی که دارای وجهه مذهبی باشد که هم مورد تایید امریکا باشد و هم پاکستان و عربستان؟ و یا شخص دیگری مانند کرزی و یا هم اتمر ؟
آوازه های سر چوک بیشتر در باره اتمر است.
هنوز به درستی روشن نیست که آیا اشرف غنی در برابر این طرح مقاومت خواهد توانست و بر برگزاری انتخابات پافشاری خواهد نمود یا خیر؟
دست کم او چند روز پیش بر برگزاری انتخابات تاکید نمود. .موقف سایر نامزدان ریاست جمهوری چه خواهد بود؟
دشواری در این است که ما آزاد نیستیم و اگر عربستان سعودی مانند گذشته هزینه انتخابات را نپردازد و امریکا اجازه ندهد، بسیار دشوار است که دولت افغانستان بتواند خودسرانه انتخابات را به راه بیندازد.
پرسش دیگر موقف روسیه و ایران است. آیا روسیه و ایران از موقف اشرف غنی پشتیبانی خواهند کرد و یا با طرح ایجاد دولت موقت هماهنگ خواهند شد؟
روسیه بیشتر به با طرح ایجاد دولت موقت متمایل است.
برعکس ایران شاید برای ناکام ساختن طرح امریکا از اشرف غنی حمایت کند.
این در حالی است که نه ایران و نه امریکا از اشرف غنی دل خوشی ندارند.
بی چون و چرا حریفان داخلی اشرف غنی در صدد کنار زدن او هستند. از جمله کرزی، اسماعیل خان، عطا محمد نور، محمد یونس قانونی و همین گونه احمد ضیا مسعود و بسم الله خان و….
در یک سخن، همه چیز در پرده ابهام قرار دارد تا دیده شود چه خواهد شد.
طرح رفتن سپاهیان امریکایی و جاگزین کردن نیروهای ویژه سی آی ای و جنگجویان اجیر شرکت بلک واتر هم دال بر تغییر راهبر امریکایی ها دارد. یعنی ممکن است امریکا سپاهیان خود را بیرون کند. اما به جای آن چندین هزار کارمند مسلح سی ای ای و رزمندگان اجیر شرکت بلک واتد را بگمارد.
هنوز روشن نیست که ساختار دولت آینده و میزان حضور طالبان در آن چگونه خواهد بود؟
دولت موقت وظیفه خواهد داشت تا به این مساله بپردازد. آیا نیروهای مسلح طالبان در نیروهای مسلح دولتی مدغم خواهند شد، سرنوشت وزارت های کلیدی خارجه، داخله، امنیت و دفاع چه خواهد شد؟ آیا به طالبان سپرده خواهد شد؟
به فرض رفتن امریکایی ها آیا جنگجویان سی ای ای و شرکت بلک واتر قادر به حفظ رژیم در صورت بروز رویدادهای غیر منتظره خواهند بود یا خیر؟
نباید احتمال شورش و نافرمانی و…. را از سنجش دور انداخت.
فشرده سخن، همه چیز در پرده ابهام است.
