به تازه گی گروه طالبان دو شرط عمده خویش را با رسانه ها شریک ساخته اند که قابل تبصره و تحلیل است.
شرط اول – بعد از نهایی شدن موافقه صلح با آمریکا در نتیجه مذاکراتِ فعلی بدست خواهد آمد ما میخواهیم که در یک کنفرانس بین المللی کشور های بزرگ مانند فدراتیف روسیه، چین، سازمان ملل متحد و کشورهای همسایه افغانستان مانند پاکستان، ایران و همچنان کنفرانس کشور های اسلامی تضمین لازم را فراهم کنند.
شرط دوم – در صورتی که آقای اشرف غنی در انتخابات بعدی نتواند به ریاست جمهوری افغانستان برسد، آنان حاضرند به عنوان رییس جمهور سابق با وی به گفتگو بنشینند. همچنان اگر در حال حاضر آقای ا شرف غنی از حکومت کناره گیری کند ریس جمهور نباشد ما منحیث یک افغان مانندی که با رئیس سابق آقای حامد کرزی دیدار و گفتگو کردیم، با وی هم میبینیم اما به حیث یک افغان، نه به حیث رئیس جمهور افغانستان در حال حاضر قبولی این دو شرط آسان بنظر نمی رسد از سوی دیگر این دو پیشنهاد طالبان زمانی مطرح گردیده که هئیتی از داخل افغانستان به ترکیب ذیل به اسلام آباد رفته اند تا با مقامات پاکستانی در مورد سرنوشت صلح و آینده افغانستان گفتگو نماید که عبارت اند.
محمد حنیف اتمر، استاد محمد کریم خلیلی، داکتر انور الحق احدی، استاد عطا محمد نور، سید حامد گیلانی، گلبدین حکمتیار، عبدالطیف پدرام، سید منصور نادری، احمد ولی مسعود، جاوید کوهستانی، لطیف نظری، آقای نقیبی، سناتور عبدالله قرلق، سباوون، آقای یونسی ، جمعه خان همدرد، غیرت بهیر و چند نفر دیگر، کنفرانس امروزه را با حضور داشت هئیت افغانی شاه محمود قریشی وزیر خارجه پاکستان افتتاح کرد و فردا نیز این کنفرانس ادامه دارد ظاهراً این کنفرانس بنام روند لاهور یاد میشود اما نشست در مری برگزار شده، در این نشست نسبت به احزاب و شخصیت های دیگر افغانستان تیم انتخاباتی صلح و اعتدال تحت رهبری جناب آقای محمد حنیف اتمر حضور پر رنگ تری دارند بیشتر این چهره‌ها از جمله مخالفان سیاسی و انتخاباتی اشرف غنی، رئیس جمهوری هستند، برایم سوال برانگیز است که در این نشست شاه محمود قریشی وزیر خارجه پاکستان تئوری عمق استراتژیک علیه افغانستان را یک پروپاگند خواند و گفت کاملا روشن بسازیم که هیچ‌کس در پاکستان به دنبال هیچ نوع تیوری که عمق اشتراتژیک در افغانستان خوانده میشود را داشته باشد و این تیوری با هدف کاشتن بذر سوء تفاهم میان دو کشور بوده است.
اما من نویسنده این یادداشت شخصاً بخاطر دارم که در سال ۱۹۸۰ جنرال اسلم بیک لوی درستیز وقت پاکستان در مورد افغانستان با اردوی پاکستان توصیه کرده بود سیاست عمق استراتیژی یک تیوری ضروری و کار ساز از طرف پاکستان برای افغانستان است به گفته اسلم بیک از نگاه جغرافیایی در برابر هجوم احتمالی نظامی هند ما نیاز به عقبه استراتژیک در افغانستان داریم نظامیان پاکستان همیشه با این عقیده بوده اند که پاکستان توسط گروه های تروریستی یا اجنت های داخلی به هر شیوه که ممکن باشد باید حوزه نفوذ خود در افغانستان را گسترش دهند و این سیاست تا هنوز ادامه دارد.
از سوی دیگر به باور من نظامیان پاکستان همیشه در تلاش بوده و هستند تا در افغانستان حکومت بر سر قدرت باشند که دوستی با پاکستان و دشمنی با هند در اجندای کاری و دائمی آن نهفته باشد.
متاسفانه شاه محمود قریشی در صحبت امروز خود بی شرمانه یک جمله دیگری را نیز به زبان آورد قریشی گفت دایره خبیثه بی اعتمادی که توسط دشمن مشترک مناسبات دو کشور را متاثر کرده باید پایان یابد. به عقیده من هدف از دانه خبیثه کشور دوست ما هندوستان است که دروازه آن بروی افغانستانی ها باز و صد ها ملیون دالر به افغانستان کمک کرده است و اضافه تر از پنج هزار محصل در آن کشور مشغول تحصیل اند.
