با کمال تاسف اطلاع حاصل کردم که چند تن از افغان های که به آزادی کلام و بیان و هنر های زیبا و هیچگونه هنر و فکاهی و غیره اعتقاد ندارند در برنامه تلویزیونی محترم قاری صفی الله ( خورشید حقیقت ) که از طریق آریانا افغانستان روز چهارشنبه نهم جنوری ٢٠١٩ پخش شد زنگ زدند ، و کومیدیین مشهور و پرآوازه کشور، زلمی آرا را تهدید به قتل کرده اند به خاطر که موصوف از لغات رکیک استفاده کرده است .
اول اینکه برای یک کومیدین زبان مطرح نیست و رکیک و نا رکیک ندارد . اگر من همچو الفاظ را استفاده کنم جا دارد که انتقاد شوم زیرا کار من فکاهی ، طنز و شیرین زبانی نیست و برای یک کومیدین زبان ، لهجه ، انتخاب لغات و واژه ها مطرح نیست. اگر کومیدین جملات خود را سنجیده گوید مزه کارش از بین می رود.
تروریزم شاخ و دم ندارد. کافی است که مردم به نام دین در ایران و افغانستان و عربستان کنترول می شوند. اشتباه جناب قاری صاحب این بود که به این أشخاص اجازه داد تا تهدید کنند. هر کس حق انتقاد را دارد. و اما هیچ کس به هیچ صورت حق تهدید مردم را مخصوصا هنرمندان ما را که هدف شان تنها خوشی مردم است تهدید کنند ، ندارند .
ما افغانستان را ترک کردیم برای اینکه زندگی ما توسط چند تن کمونیست کنترل می شد. حالا که درین جا زندگی می کنیم زندگی ما را چند نَفَر به نام دین کنترول میکنند . جالب اینکه همین أشخاص یک روز زنگ نه می زنند که قاری صاحب چگونه ممکن است که ما زن ستیزی را از بین ببریم . قاری صاحب چطور کنیم که بچه بازی را از بین ببریم . قاری صاحب چطور ممکن است که ما مرد سالاری را از بین ببریم . قاری صاحب چطور کنیم که قوم پرستی را از بین ببریم .
این أشخاص زیر عنوان دین یا پشت زنان را گرفته اند و یا هنرمندان را. من با شدید ترین لحن این همه دهشت و وحشت را تقبیح می کنم و اگر در برنامه من زنک زنند قطعا اجازه نمیدهم که برنامه را مردم کنترل کنند . کسانی که در برنامه ها در غیاب یک شخص هنرمند باشد یا نباشد بدگویی میکنند از نگاه اسلام غیبت شمرده می شود و من هیچ درک کرده نه می توانم که قاری صاحب چطور غیبت و بد گویی را در برنامه خود اجازه میدهد که حرام است. وقتی قاری صاحب حرام را در برنامه خود اجازه دهد ، یک کومدین به تمام معنی حق دارد از کدام الفاظ برای خنداندن مردم استفاده کند و مهمتر اینکه وقتی به تاریخچه هنر کمیدی نگاه می کنیم ، کومیدین با ژست و ألفاظ خود با اینکه رکیک باشد برای مردم یک پیام اصلاحی دارد. و کیف و لطف أین پیام ها در همان ألفاظ است و مهمتر أزین اینکه نیت هنر مند کومیدی فساد و لجام گسیختگی نیست بلکه إصلاح است. در کشور های إسلامی همیشه هنر های زیبا به نام گناه تقبیح شده است .
مجسمه سازی را کفر گفتند در حالیکه هدف پیامبر آن مجسمه های بود که پرستش میشد. هنر کمیدی را لهو و لعب گفتند ، موسیقی را حرام گفتن رقص را حرام گفتن در حالیکه تحقیقات نشان می دهدکه نه موسیقی حرام است و نه رقص. مشکل ما أین است که مذهبیون همیشه کوشش دارند تا به نام دین مردم را أز حق آزادی محروم کنند و خود شان در خفا چه فساد هاست که نمیکنند. أز خیانت به مردم تا زن ستیزی تا بچه بازی تا شراب نوشی تا قمار و سود گرفتند سود خوری که من شخصا ایشان را می شناسم.
هنرمندان ما افتخار جامعه ما هستند و هیچ کس حق توهین و تهدید را نداردو اگر تکرار میشود باید برخورد قانونی صورت گیرد. هیچ کس حق ندارد برای ما دیکته کند که چه قسم زندگی کنیم .
