عده می خواهند که این را القاء کنند که جنگ افغانستان به زودی از طریق مذاکره به پایان میرسد.
امریکا در تلاش است تا با وارد شدن به پروسه مذاکرات با طالبان به این جنگ که بیشتر از هفده سال خزانه امریکا را مینوشد به پایان برساند .
پایان بخشیدن به جنگ افغانستان بدون در نظر گرفتن دولت و نیروهای سیاسی به گونه یک جانبه که طرف مذاکرت امریکا باشد امکان ندارد.
برای شکستن این بن بست و یافتن راه حل سیاسی باید نمایندگان طالبان و دولت افغانستان بگونه مستقیم وارد گفتگو شوند.
جنگ در افغانستان به مرحله بن بست رسیده است ، هر زمانیکه جنگ به بن بست میرسد طرفان درگیر وارد مرحله گفتگو شده جنگ را پایان میبخشند.
تنها بن بست نظامی نیست که جنگ را روی میز مذاکرات میرساند یک متغیر دیگری که عبارت از مصرف جنگ و تلفات طرفین است نیز در گشودن راه حل سیاسی سهم عمده دارد.
جنگ اسلامگرایان افغانستان و اتحاد جماهرشوروی اسبق به بن بست نظامی و زخم ناسور رسیده بود که سرانجام پای روس ها را به ان سوی دریا آمو کشانید.
در حال حاضر این بن بست نظامی برای حوزه ضد طالبانی بسیار درناک است ،تلفات نظامیان که روزانه بین ۳۰ الی ۴۰ تن میرسد این بن بست را دردناکتر ساخته.
بیشترین جوانان حوزه ضد طالبانی در سکتور امنیتی و دفاعی کشور با دست مزد ناچیزی استخدام و جان های شان را از دست میدهند.
واقعیت این است که امریکا نیز از چنین وضعیت افغانستان و جنگ طولانی تاریخ کشورش خسته شده و در تلاش پایان بخشیدن به این جنگ پرمصرف است.
امریکا سالانه در افغانستان ۵۰ میلیارد دالر مصرف میکند با استفاده از تکنالوژی نوین از تلفات نیرو هایش کاسته است اما ظاهر شدن روی میز مذاکرت و ختم جنگ افغانسان برای دولت ترامپ مهم تر از ادامه جنگ است.
نقطه قوت دولت افغانستان حمایت مردمی و بین المللی است و برای طالبان توان بقا، پناهگاهای فرامرزی و حمایت چند کشور خارجی نقطه قوت به حساب میرود.
با آنکه امکان پیروزی در میدان جنگ برای طرفین متصور نیست طالبان از ادامه این جنگ سور میبرند.
ایالات متحده امریکا برای ختم این جنگ طرح تازه ریخت که به نام استراتیژی جنوب اسیا مشهور است یک بند مهم آن استراتیژی وارد کردن فشار بالای پاکستان است تا علیه شورای کویته و تروریزم بین المللی اقدامات عملی نمایند.
امریکا با گماشتن خلیلزاد در پست نماینده گی وزارت خارجه ان کشور برای افغانستان به جهان پیام داد که در امر صلح و پایان جنگ افغانستان متعهد است.
به گفته ریس جمهور و ریس ستاد ارتش اسبق پاکستان ، فوج ان کشور برای مهار نمودن نفوذ هند از طالبان و دیگر گروه های هراس افگن در افغانستان حمایت میکند تا سلطه نظامی پاکستان بالای افغانستان باقی بماند.
پاکستان سلطه نظامی بر افغانستان و هند را از طریق تندروان مذهبی ، راه اندازی حملات تروریستی مانند انتحاری ، و توسعه بم های اتمی را پایه های اصلی دکترین امنیتی خویش میداند.
رهبران طالبان و دیگر گروه های هراس افگن در شهر های بزرگ پاکستان مانند اسلام اباد ، پشاور و کویته در منازل رهایشی مجلل زندکی اسوده دارند و زیر هیچ نوع فشار نیستند ، ارتش و سازمان استخباراتی پاکستان رهبرای طالبان را چنین انگیزه میدهند که در میدان نبرد علیه امریکا برنده هستند و امریکا شکسته خورده از افغانستان خارج میشود و زمینه حکومت امارات اسلامی طالبان برمیگردد.
با چنین انگیزه طالبان دلیلی برای مذاکرات نمیبینند.
یورش طالبان در همکاری با سازمان استخباراتی isi و القاعده بر ولایت های استراتیژی چون غزنی استحکام ،مقاومت و ظهور طالبان را در کنار القاعده به رخ جامعه بین الملل و ناتو میکشاند و دستاورد های هفده ساله امریکا و متحدانش را بر باد میدهد.
طالبان میدانند که از محبوبیت اجتماعی و اخلاقی برخوردار نیستند و در جامعه جای ندارند و انها نه توانایی و نه اراده حضور دایم در ولایت ها را دارند تنها با تسخیر غزنی و برافراشتن پرچم طاللبان بالای ادارات دولتی،کشته شدن صد های تن جوانان نیروهای نظامی ، اتش کشانیدن ادارات خواستند به امریکا نشان دهند که هنوز هم تشکیلات منظم نظامی دارند که قادر به سقوط دادن ولایت های کلیدی افغانستان اند تا باشد در میز مذاکرات امتیاز قابل ملاحظه را بدست آورند.
تا زمانیکه شرایط موجود به نفع دولت تغیر نکند و این بن بست که سود دولت و رخم ناسور طالبان مبدل نشود طالبان هرگز بالای میز مذاکرات حاضر نمیشوند.
برای تغیر شرایط موجود باید دولت در مناطق روستایی که گراف سرباز گیری طالبان بلند است حاکمیت دولت را گسترش دهد و اهالی منطقه را انگیزه دهد تا از دولت حمایت کنند.
تمام ریشه های اکمالاتی فرامرزی طالبان خشکانیده شده مطابق استراتیژی جنوبی ااسیایی کاخ سفید بالای پاکستان فشار وارد شود تا علیه شورای کویته ،شبکه حقانی و تمام رهبران طالبان اقدامات نظامی نموده انها را به ترک پاکستان مجبور سازند تا انها به مذاکرات رو در رو با نمایندگان افغانستان در حضور داشته کشور های منطقه حاضر شد به جنگ پایان بخشند.
