در حاليكه حكومت وحدت ملى امروز ميزبان نماينده گان ٢٥ كشور و سازمان هاى ذينفوذ و تأثير گذار بر اوضاع افغانستان است. يك روز قبل از اين اجلاس، طالبان با ارسال نامه ده صفحه ى به امريكا آماده گى شانرا براى مذاكره اعلان نموده اند.
با اعلان استراتيژى ترامپ و وضع فشار ها و محدوديت ها بر پاكستان بعنوان حامى پر و پا قرص طالبان و نشان دادن زهر چشم به تروريستان كه اگر مذاكره نكنيد، در ميدان جنگ نابود خواهيد شد. بازهم مقامات پاكستانى ابتكار عمل را بدست گرفته، براى رفع فشار ها و وقت كُشى، طالبان را بدون نقش دولت افغانستان آماده ى مذاكرات مستقيم و رو در رو با دولت امريكا نمودند. در حاليكه دولت افغانستان امروز دو طرح جداگانه را براى مذاكره با گروه طالبان و دولت پاكستان به نشست كابل ارائه مى كند. طالبان و پاكستان وانمود كردند كه كابل تصميگيرنده و طرف اصلى مذاكرات ما نيست. بل امريكاست. و به اين ترتيب، نشست كابل را بى اعتبار ساختند.
در حاليكه ابتكار عملِ نشست كابل بدست دولت افغانستان و مبتكرِ مذاكره ى امريكا و طالبان، دولت پاكستان است. آيا صلح بعنوان رؤيا و گمشده ى مردم افغانستان، از پيچ و خم اين نشست حاصل خواهد شد و يا از لابلاى آن مذاكرات بدست خواهد آمد؟
بحران طولانى و پيچيده افغانستان دو بُعد معين و مشخص داخلى و خارجى دارد. عليرغم جنايات بى حد و حصر طالبان، تا هنوز و بعد از گذشت هفده سال، در بُعد داخلى، اتفاق نظر در خصوص آنها وجود ندارد. عده ى بر مبناى پيوند تبارى، آنها را برادر و برخى هم بر اساس همدردى قومى، مخالف سياسى خطاب مى كنند. در حاليكه بعضى از جريانات قوى و تأثير گذار آنها را دشمن مى پندارند. ماداميكه كليه جريانات سياسى نيرومند به يك اجماع ملى در اين زمينه نرسند، در بُعد داخلى نميتوان دستآورد ملموسى داشت.
در مقياس خارجى، سالهاست كه افغانستان به محل تقاطع منافع همسايگان و قدرتهاى منطقه ى و جهانى تبديل شده كه دوام جنگ و بالتبع يك بخش مهم بحران ناشى از جنگ نيابتى آنهاست. تا زمانيكه منافع قدرتهاى خارجى در افغانستان در نظر گرفته نشود و تعريف شفافى نداشته باشد كه زمينه ى تقارن و همكارى آنها را فراهم نمايد، بعيد است نقطه ى پايانى براى اين معضل گسترده و پيچيده گذاشت.
فلهذا راه حل بحران كشور وابسته و پيوسته به اجماع ملى و تفاهم بين المللى است كه اين مهم نه در نشست كابل و نه هم در مذاكرات امريكا با طالبان دست يافتنى است.
