ایجاد ایتلاف نجات افغانستان به رهبری استاد عطا، جنرال دوستم و استاد محقق خطر بزرگی در مقابل تمرکز و یکه تازی تیم غنی پنداشته می شد. لذا تیم غنی خواست که با استفاده از شیوه های نامشروع این اتحاد را بشکناند… برکناری استاد عطا می توانست آخرین ضربه بر پیکر مقاومت و پیروزی تیم غنی باشد که با ایستادگی و مقاومت استاد عطا خنثی گردید. اما حاکمان کشور ما کوشیده اند که مخالفان خود را با استفاده از چهار شیوه زیر نابود سازند:
۱. زور و تهدید (استفاده از زور شمشیر، زور قوم یا زور خارجی ها… تاریخ ما پر از کاربرد این شیوه است)؛
۲. طعمه و تطمیع (استفاده از پول یا چوکی های معاونیت، وزارت، سفارت، ریاست وغیره… جلسه بن و لویه جرگه قانون اساسی نمونه های زنده آن است)؛
۳. چال و فریب (استفاده از مکر و تزویر، رفاقت و قرابت، سوگند و مهر در قرآن، کاکگی و عیاری… امیر حبیب الله کلکانی را با مهر در قرآن به دام انداختند و مارشال فهیم را در چال رفاقت و کاکگی/عیاری مسموم ساختند)؛
۴. انفجار و انتحار (استفاده از شیوه های متنوع نفوذ و کشتار… چنانچه مسعود بزرگ را با جا سازی مواد در کامره و استاد ربانی را با جا سازی مواد در دستار سر شهید ساختند. ترور داود، سید خیلی و صد ها تن دیگر نمونه های دیگری از این شیوه است).
استفاده از شیوه اول (زور و تهدید) برای شکستاندن مقاومت استاد عطا در اثر پشتیبانی وسیع مردم شمال (از بدخشان تا هرات) و به ویژه پشتیبانی رهبران قوی و قومی لوی مشرقی، لوی پکتیا و لوی کندهار (حاجی قدیر، همایون همایون، جنرال رازق وغیره) و هم عدم مداخله غربی ها در مسایل داخلی کشور خنثی گردید…
حرف های وجود دارد که حالا تیم غنی می خواهد با دادن چند چوکی به جمعیت (طعمه و تطمیع) و یا عذر و زاری زیر نام احترام به ریش سفیدان، منافع ملی، مصالح کشور وغیره (چال و فریب) هیئت جمعیت را بفریبد! اما تصور می شود که این دو شیوه نیز موثریت خود را از دست داده است…
تشویش بزرگ، استفاده از آخرین شیوه یعنی «انفجار و انتحار» همیشه وجود دارد که امیدواریم دوستان ما هوشیار بوده و برای مبارزه با آن باید تمام تدابیر امنیتی در بلخ در نظر گرفته شود!
