خبر و دیدگاه

نامه به اوباما

ebrahimi
حمید ابراهیمی
این نامه را به رئیس جمهور محبوب امریکا “اوباما” که روزهای اخر قدرت اش درکاخ سفید است، جهت سپاس گزاری ازایشان و از مردم امریکا مینویسم که طی ۱۵ سال در کنار مردم افغانستان در جنگ علیه دهشت افگنی ایستادند، از خون و پول شان گذشتند تا مردم افغانستان به رفاه و آسایش برسد.
تشکر اوباما!
 درست زمانی را به یاد دارم که تروریست های خون آشام، اجیران پاکستان و نوکران عرب های دهشت پرور، جنایت های نابخشودنی زمین سوخته شمالی، قتل عام های مردم یکاولنگ و مزار را مرتکب گردیدند.
به یاد دارم زمانی را که وحشی های آدم نمای دد منش مجسمه های بودا را با تله های مواد انفجاری مهندم نمودند.
وقتی را به یاد دارم که یگانه رسانه کابل به نام “صدای شریعت” خبری را گزارش داد که طالبان کرام حد شرعی را بالای یک زن در میدان ورزشی کابل انجام دادند، همان زنی که هر از گاهی رسانه های افغانستان تصویرش را نمایش میدهند؛ طالب جنایت کار با یک میل سلاح از فاصله نزدیک سر خانم مظلوم را نشانه گرفته است.
به یاد می آورم زمانی را که حلقه محاصره بالای ما تنگ ترمیشد، هر کس در فکر عجیب غریب فرو رفته بود اگر دشمن وارد دره شود چه خواهد شد کجاباید رفت با خانم ها چه باید نمود کسی میگفت قبل از دستگیر شدن باید از طرف اعضای خانواده خودشان کشته شوند، از این قبیل حرف حدیث ها.. من حدود ۱۰ الی ۱۲ سال داشتم گاهی به بازی های بچه گانه با هم سن سالم میپرداختم و زمان از بهر گرسنه‎گی با مادرم در نزاع بودم چای میخورم چای شرین، مادر که نمی خواست فرزند را نا امید کند همیش میگفت آغایت بازار رفته بوره میاورد، من میدانستم که بوره از دیر زمانیست که درصبحانه نمی خوریم چون راه های مواصلاتی بالای ما از طرف دشمن بسته بود. نمک سیر ۳ لک بود سیرگندم هم به همین قیمت از بوره در دکان ها خبری نبود.
تشکر بارک حسین امابا از خودت و از سلفت
اگرجامعه جهانی در راس امریکا به داد مردم افغانستان نمی رسید خدا میداند که حال مردم افغانستان به کجا میرسید. وحشی های قرن با ما چه میکردند.
آدم نماهای انسان ستیز، شاید افغانستان را به مکان آسایش ترورستان قرن و محل پرورش اندیشه های خبیثه مبدل میکردند، شاید هم از این بدتر نمیدانم!
حال که در حدود ۱۰ ملیون انسان اعم از دختر و پسر مصروف تحصیل و تعلیم اند همه اش مدیون خون ریختن و پول مصرف کردن جامعه جهانی درافغانستان است.
جامعه جهانی آمد تا گروه های تاریک اندیشه و خرافاتی را از بیخ بن نابود سازد، مکتب و دانشگاه اعمار کند، نهاد های دموکرات را حمایت نماید، از حقوق بشر پاسداری کند و جایگاه زن را در جامعه ما تثبیت نماید.
میدانم که بانوشتن این نامه از طرف تعدادی از دگم اندیشان سیاه روی تکفیر خواهم شد، تهدید به قتل خواهم گردید، اما باید حقیقت را نوشت تا سیاه روی شود هرچه در او غش باشد.
به امید یک افغانستان سربلند.
زندباد افغانستان

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا