فرهنگ و هنر

دعا کنیم، بهار بی غبار برگردد

flower3

 

«نتوان دل شاد را به غم فرسودن 

وقت خوش خود بسنگ محنت سودن

کس غیب چه داند که چه خواهد بودن

مِی باید و معشوق و به کام آسودن» 

قرنها پیش، نیاکان فرهود مان، برای حفظ ارزشهای غرور آفرین شان، با برگزاری جشن های متعدد، غم و اندوه را در خانه های شان راه نمیدادند و از طبیعت زیبا لذت می بُردند، و نخستین بامداد  بهار را، آغاز امُید بخش دیگری در زنده گی خود دانسته، با افراشتن درفشهایی از یگانگی و همبستگی، عشق ورزی با یکدیگر  بنمایش می گذاشتند. از زنده گی نیک و سعادتمند، پاسداری و به طبیعت سرشار از زیبایی ها عشق می ورزیدند. 

مراسم نوروزی یکی از مانده گار ترین، شکوهمند ترین و دل انگیزترین جشن های فرأ ملی و فرأ مذهبی  سرزمین کهن ماست، که با نخستین روز بهار، روز شگوفایی طبیعت و تولد شقایق های سرخ صحرایی آغاز، و همه ساله در پایتخت ایران باستان ( بلخ ) و در وسط خراسان دیروز، با در اهتزاز درآوردن درفشهای کاویانی تجلیل میگردد. 

آئین نوروزی با همه ارزشهای مادی و معنویش، همواره با روحانیون ریأ کار و طالبان زشت باطن و خود فروخته شده، که در پی مقاصد پلید و خشم تسکین ناپذیر شان میخواستند فرهنگ تازیان را بر پارسیان مُسلط ، واین روز پُر میمنت را مسخ، مثله و مُهر باطل بر آن بزنند، تا قلب مُشتی از بادیه نشینان شتر چران هرزه گرد و عیاش را شاد سازنند، در نبرد رویا رویی قرار داشت.  این فرهنگ ستیزان بیخرد، با هجوم های پی در پی خویش، فرهنگ پُر بار و شاد زیستی ما را به عزاء داری، سوگواری، ماتم و ناله تبدیل کردند. 

نوروز خاموش نماند، آخرین حصار و تلاش دشمنان زنده گی با سعادت را، ظفرمندانه بشکست، پیروز و سرفراز بدر آمد.

با وجود تحمل همه مصائب، هنوز هم زنده و جاودان است.

فرهنگ ستیزان نتواستند، فریاد های حق طلبانۀ فرزندان راستین این آئین بزرگ را،  در گلو خفه کنند، خوشبختانه جامعۀ جهانی به فرهنگ ملی ما اولویت دادند و سر انجام نوروز جایگاه خود را ثبت تقویم رسمی سازمان ملل متحد ساخت.

از آنجائیکه هویت هر ملتی وابسته به تاریخ آن است، بیائید در حرف نه، بلکه در عمل، بر خلاف خواست تازی پرستان، این روز را از دام گستریهای ددمنشانۀ آنها در امان، و با شکوه تر از گذشته ها تجلیل، پاس و عزیز بداریم.

نگذاریم دشمنان سوگند خورده، با تهاجم فرهنگی، به هویت ملی، تاریخ و فرهنگ عزیز ما ن صدمه وارد نمایند.

دوست عزیز!

اجازه بدهید تا این روز فرخنده را، با عالمی از آرزو های نیک،  به تمام ملت عزیز خود و جناب شما تبریک و تهنیت عرض کرده  و از بارگاه ایزد منان تمنا کنیم، تا بهار امسال ما بی غبار بر گردد، یعنی سالی باشد پُر از برکت، آرامش و سعادت، سالی که دیگر نهیب انفجار بگوشهای ما طنین انداز نباشد و خدای بزرگ مهر، محبت و دوستی را برای همه ی مان عنایت بفرماید.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

همچنین ببینید
بستن
دکمه بازگشت به بالا