وقتی اتحاد جماهیر شوروی 27.12.1979 به ملک ما تهاجم آوردند جیمی کارتر رئیس جمهور امریکا 1980/7م در بیانیۀ خود گفت، ما سه ماه قبل از لشکرکشی روسیه به افغانستان خبر داشتیم. حداقل هوشداری به مجاهدین ما یا اسلحۀ مورد نظررا الی جون 1986 که مجاهدین ما به روسها زخم کاری برسانند، ندادند
دراوائل 1980معاون رئیس جمهور، رئیس سی.آی.ای، برژنسکی پولندی نژاد مشاور جمی کارتر، هنری کیسنجر وزیر خارجۀ اسبق یهودی نژاد، کارتر رئیس جمهور؛ و چند سناتور امریکا و غربیها در مقابل کمره در اسلام آباد و شهر پشاور و واشنگتن، در مقابل ده ها هزار مهاجرین و کمره شعار میدادند: اسلام درخطرافتاده، مساجد پامال عساکرروسی میشود، ما باید دست به کارشویم، مجاهدین را کمک کنیم، آن زمان از دایه های مهربان تر از مادر بودند. مثلی که از پدر و پدرو هفت پشت مسلمان بوده باشند!
. اتفاقا من در ورکشاپ موتردرمحل بریمرهافن شمال آلمان ماه می سال 1983 با خانمی امریکایی که رتبۀ تولی مشری داشت سرخوردم. پرسیدم چرا مجاهدین ما را که برای آزادی دنیا میرزمند اسلحۀ به درد بخور نمیدهید؟ بهانه اش از ترس وسعت جنگ در صحنۀ بین المللی بود
بعد خروج روس ها 22.2.1988 و آمدن حکومت اسلامی از طرف مجاهدین همه ی اروپایی ها وامریکا سفارت های شان را بستند درحال که در ایام حکومت کمونستان روابط داشتند.
. ممالکی که سفارتشان را نبستند،ای کاش میبستند، خاندان ظالم آل سعود، پاکستان و قطر بود. که اول سلفی ها را بعدا حکمتیار و پیروان خود را مسلح کردند، خوکان طلا خور را طلا دادند، که خون بریزند. سعودیها که در پاکستان 250 ملیون نفر نفوس دارد در سفارتخانه شان 17 کارگر و درکابل 47 نفر ازجواسیس و منافقان شان فعالیت داشتند. ایرانیها هم به همین منوال، نفوس ما آن وقت در داخل مملکت از 15 ملیون زیاد نبود. به خصوص شهر کابل به صد هزار هم نمیرسید. کابلی که نسبتاً آباد مانده بود میدان جنگ خاندان آل سعود جهت ترویج مذهب وهابی که «155 ملیارد دالر تا به آن وقت خرج کرده بودند؛ گردانندۀ میزمدورتلویزیون آلمان، کانال 2، مارگرت الزنر، شام جنوری 2015»، مذهبی سلفی که از مرزسعودی پیشتر نرفته به استثنای پیروی از چند ملای دین فروش.جنگ سلفی ها و اهل تشیع شد که کابل را به خاک یکسان کردند، وقتی حکمتیاربا اینکه صدراعظم برحال بود در طول همین مدت بالای رعیت خود راکت پرانی داشت بعد راکت پرانی های که حتی باری دریک روز 7800 را.کت های پاکستانی را نثار مردم خود کرد و تقریبا هشتاد الی یک صد و بیست هزار کابلی را شهید کرد با این هم شکست خورد و طالبان را روی کار آوردند
اما در اگست 1996 خانم مادلین البرایت وزیر خارجۀ امریکا در پشاور برای خانمهای مهاجرین وطن ما در محضر عام گفت: من از دل شما میآیم، خودم یهود صهیونیزم از گیرنازیهای آلمان از چکسلواکیا به سویس گریختم، بعدا به امریکا، اما چند ساعت بعد چک 500 ملیون دالری را جهت اشغال شهر کابل بدست جنرالان پاکستانی سپرد پاکستانی ها به امرباداران شان طالبان را به کابل مسلط کردند.
ادامه دارد
