یک کشور در جنوب آسیا تروریسم تولید می کند، نرندرامودی صدراعظم هند در نشست کشورهای جی ۲۰ در چین اظهارداشت، گروه جی۲۰ ازهشت کشور توسعه یافته و ۱۲کشور در حال توسعه شکل گرفته است، این کشورها سالانه در یکی از کشورهای عضو تشکیل جلسه داده روی مواضع متعدد جهان به بحث وگفت و گو می پردازند این بار این نشست در کشور چین برگزار شده بود ومحور گفت وگوها در باره روکود اقتصاد جهان، منازعه آبی میان کشورهای جنوب شرق آسیا با چین و از همه مهمتر آجندای اجلاس مبارزه با تروریسم وچالش های منطقه و جهان در مقابله باپدیده دهشت افگنی متمرکز بود. نرندرا مودی با استفاده از فرصت برای جهانیان فهماند که یک کشوردر جنوب آسیا مادر ترورسیم درجهان است(پاکستان).
اظهارات مودی را می توان به چند دلیل به تحلیل گرفت:
– کشور هند دشمن دیرینه پاکستان در منطقه بوده و خواست که به جامعه جهانی تفهیم نماید که مشکل جهان ازیک کشور ناشی میشود که پاکستان است، درعرف دیپلوماتیک هندستان توانست که حریف خود را انتحارسیاسی نماید؛
-به کشور میزبان فهماند(چین) که متحد استراتژیک اش (پاکستان) در منقطه تولید کننده تروریسم در جهان بوده حمایت چین از پاکستان، سیاست صلح جویانه چین را که در جهان به سیاست تفاهم و گفت وگو معروف است زیر پرسش قرار است از سوی دیگرهند خواست که وجهه سیاسی حریف شمالی خود را هم زیر سوال ببرد چون چین هم از لحاظ اقتصادی و هم از لحاظ سیاسی رقیب هند درمنطقه میباشد؛
-به امریکا فهماند که کمک های یک دهه اخیر این کشور به پاکستان نه تنها که سودی درمقابله با دهشت افگنی نداشته بلکه پاکستان را به حمایت از دهشت افگنی تشجیع کرده وعملاً به حمایت از جدایی طلبان کشمیری و دهشت افگنی در افغانستان حمایت میکند؛
پیامد نزدیکی هند با امریکا
پس از حمله شوری سابق به افغانستان و حمایت گسترده ی جهان غرب از داعیه مردم افغانستان، همسایگی پاکستان با افغانستان و سرازیرشدن میلونها پناه جوی افغان به این کشور، جهان غرب را واداشت که میشود ازدهلیزپاکستان مقاومت را در افغانستان حمایت مالی و نظامی نمود. اما پس از اتمام جنگ سرد و تولد قدرت های نوظهور اقتصادی و نظامی در جهان معادله نظم جهانی را تغییر داد، فیل به حرکت آمده و اژدها از خواب بیدار شده تعبیریست از دوکشور هند و چین، این کشورها پس از اصلاحات اقتصادی در دهه های ۱۹۹۰ و ۱۹۷۰ به دوغول اقتصادی جهانی تبدیل شده اند. وهر دوکشور در رقابت تنگاتنک در جست وجوی متحدین جدید در منطقه هستند، اما پویایی سیاست هند نسبت به چین در جلب توجه قدرت های بزرگ موفقتر بوده است، معامله هستوی امریکار با هند، سفر مودی به امریکا و سخن رانی دوساعته مودی در وچندبار به پا ایستادن سناتوران امریکایی و کف زدن استقبال مودی بیانگر نزدیکی روابط میان هند امریکا می باشد همچنان امضای تشکیل جبهه علیه شبکه حقانی و لشکر طیبه اخیر هند وامریکا، پاکستان را در یک انزوای بین المللی وحشناک قرار داده است. اما چین نسبت به هند دررشد اقتصادی موفقیت بیشتری داشته و توانست است که کشورهای حیات خلوت هند را در منطقه به گونه ای در یک جبهه اقتصادی باخود همراه نماید و بازار هند را در کشورهای مذکور محدود کند. اما در هند هم در تلاش متحدین منطقه ای آستین بالازده وکشورهای ایران و افغانستان را از راه بندر چابهار با وصل نموده است، از سوی دیگر هندوستان وپاکستان در تلاش هستند تابازارهای اقتصادی آسیای میانه را از مسیرافغانستان اشغال نمایند اما دیده میشود که در این رقابت کشور هند نسبت به پاکستان پیشی گرفته است و ایران هم علاقه مند است که کالای خود را از مسیر افغانستان به بازار های کشورهای آسیای میانه صادر نماید چانس ایران زمانی بالای که تحریم های غرب علیه ایران لغو گردید.
چین هم از سیاست های مریض پاکستان در منطقه خسته شده است و میخواهد که بدون مشوره پاکستان مسیرتجارت خودبا افغانستان را خود از مسیر کشور های آسیای میانه تعیین نماید، همین بود که دوهفته قبل یک قطار ۶۸واگونی چین شهراروچی چین را از مسیر کشورهای قراقستان-ازبکستان به مقصد افغانستان ترک نمود که خوشبختانه دوروز قبل به بندر حیرتان رسید.
در اخیر میتوان نتیجه گرفت که پاکستان در انزوای کشور های منطقه و جهان قرار گرفته است حتا نزدیک ترین دوست پاکستان(چین) هم از سیاست های خصمانه پاکستان به ستوه آمده است، به دولت مردان افغانستان لازم است که از وضعیت پیش آمده به نفع خود استفاده بهینه نمایند.
