علاقه و شیفتگی زلمی خلیل زاد در گفتگوی اختصاصی با طلوع نیوز به طالبان بیشتر از هر وقت دیگر بود. او گفت شک ندارد که طالبان طرفدار صلح است. وقتی لطف الله نجفی زاده عکس و فیلمی از تخریب تجهیزات امریکایی را در بگرام نشان داد که بیرق امریکا نیز میان وسایل تخریب شده افتیده بود و مردم از روی آن عبور می کردند، نظرش را پرسید که پس از بیست سال جنگ امریکا و اینگونه خروج، چه نظر و احساسی دارد، پاسخ داد:
“این یک عکس و فیلم است که یک گوشۀ بسیار کوچک را نشان میدهد در حالی که می شود عکس ها و فیلم های دیگر را از کار امریکا در افغانستان نشان داد. مثلاً آزادی مطبوعات، رفتن به مکاتب و دانشگاه ها و همین اردوی ملی افغانستان که حتی طالبان به آن افتخار می کنند و می گویند این اردو حفظ شود.”
خلیلزاد در این سفر به کابل طی این دو روز به گفتگوهای خود با حاکمان و سیاستمداران نیز ادامه داد. در یکی از نشست های رسمی او که به پرسش ها نیز پاسخ میدهد یک تن از مخاطبان این نشست که به نظر میرسد بصیر سالنگی از قوماندانان جهادی و از مقامات پیشین حکومت کرزی و غنی باشد به خلیلزاد می گوید:
«از همان آغاز پس از ۱۱ سپتمبر(۲۰۰۱) که شما آمدید نظام طالبانی را سقوط دادید، تروریزم و القاعده را سقوط دادید، و بعد، دی دی آر و دایاک را رویدست گرفتید و منطقه را به طالبان خالی کردید، جنگ بهتری که باید صورت می گرفت، انجام نگرفت.
در مورد حکومت شما یک حکومتی را که طرفدار خودتان بود حمایت کردید و از یک حکومت خوب و قوی حمایت نکردید و اجازه ندادید که چنین حکومت بوجود بیاید. و گفتید که مجاهدین باید ضعیف باشند و در نظام و حکومت نباشند. در داخل وزارت دفاع و وزارت داخله شما همیشه مشاورین داشتید و رهبری کردید و هیچ نتیجه ای هم نگرفتید.
شما نیروی افغانستان را نه از نگاه توپچی و نه از نگاه قوای هوایی اکمالات کردید. یک هاموی کاغذی را برایش دادید و چند دانه هلیکوپترهای فرسوده که از کشورهای دیگر که بعضی هایش از خودتان بود یا نبود، دادید. این قوا را با همین حالتی که تروریزم دوباره جان می گیردو کلان می شود شما ترک می کنید و می روید. آیا همین حکومتی را که شما ساختید، شصت تا هفتاد هزار عسکر تلفات داده است، حکومت هم یک حکومت قوی نیست و یک حکومت ضعیف است. پنج هزار نفر هم از امریکا و ناتو در این جا قربانی شد. با این وضعیت شما می روید. هم شما ایران را در برابر خود گستاخ ساختید و هم پاکستان را گستاخ ساختید و هم ده هزار مدرسۀ پاکستانی در سرحدات افغانستان در پاکستان جان گرفتند و القاعده همکار و حامی شان است و مصارف شان را می پردازد.
در همین وضعیت شما نمی توانید قوای افغانستان را از نگاه توپچی و هوایی اکمال کنید؟
شما چه رقم یک سیاست در منطقه دارید و حالا می روید و همه طرفدار تان را در چنگ تروریزم و طالب می دهید؟ شما چه قسم ابرقدرت جهانی بودید در منطقه آمدید… »
البته این اظهار نظر در برابر زلمی خلیلزاد و امریکایی های همرایش بسیار صریح و به اصطلاح صاف و پوست کنده بود. اما منتقد فراموش کرده بود که امریکایی ها نه برای اهداف و منافع افغانستان و سیاست مداران و حاکمان امروزش آمده بودند و نه برای اهداف و منافع آنها و با اجازۀ آنها از افغانستان می روند. برای مریکایی ها اهداف و منافع خودشان اهمیت و اولویت دارد و دل شان هم برای کسی نمی سوزد.
امریکایی ها و غربی ها در این بیست سال کمک کردند تا سیاست مداران و حاکمان افغانستان کشور و وطن شان را بسازند، اما آنها به جای ساختن، دزدی کردند، جیب های خود را پر کردند، ادارۀ ناسالم و غیر پاسخگو ساختند.
این حاکمان، رهبران و سیاست مداران صاحب قدرت در افغانستان تا چه حد در برابر مردم و وطن خود احساس مسئولیت و پاسخگویی کردند و می کنند که حالا این مسئولیت و پاسخگویی را ما از امریکایی ها مطالبه و توقع داشته باشیم؟
