در طول تاریخ این موضوع به یک اصل انکار ناپذیر تبدیل شده است که حاکمیت های خودکامه دیر یا زود متزلزل میشوند و در عوض جای شانرا نظام های دموکراتیک و مردم سالار اشغال مینماید، نارضایتی عمومی، کودتا های نظامی، اوج گرفتن خودکامه گی های نظام ها میتواند هرحاکمیت استبدادی را واژگون و متزلزل سازد.
بیداری وبلوغ سیاسی مردم یکی از مهم ترین اصل در ترویج فرهنگ مردم سالاری و رهای از چنگ نظام های مستبد پنداشته میشود و رسیدن به یک اجماع عمومی که اکثریت اعضای جامعه را باهم موافق وهم آهنگ سازد نیازمند دیدگاه مشترک و سازماندهی واحد میباشد ولی این اجماع عمومی با یک دیدگاه واحد زمانی به وجود میآید که سوء استفاده از قدرت، بی عدالتی ، تبعیض ، فقر و بیکاری درجامعه حاکم گردد ومردم برای پایان بخشیدن به این نابرابری ها ناگزیر دست به دست هم داده ومتحدانه مبارزه نمایند، بنابرین دراکثرکشورها عدالت خواهی وپایان بخشیدن به نظام های استبدادی از بین توده های کارگر ومردم فقیر منشأ میگیرد.
درگذشته ها نظام های استبدادی اکثرا با کودتاه ومقاومت های نظامی در هم پاشیده است ولی درقرون اخیر که حقوق مدنی برای شهروندان درسائیر جوامع مد نظرگرفته شده است، تظاهرات و راه پیمائی های بزرگ مردمی نیز یکی از ابزارهایست که توانسته است به عمر نظام های استبدادی وخودکامه پایان بخشد ، به عنوان مثال فروپاشی حکومت تونس وفرار رئیس جمهور این کشور به عربستان سعودی که از آن یکماه بیش نمیگذرد ناشی از نارضایتی عمومی بود که دراین زمینه تظاهرات بزرگی درسرتاسر تونس براه افتاد وافکار عمومی در برابر حکومت 23 ساله زین العابدین بن علی متغیر گردید که سرانجام رئیس جمهور این کشور درمقابل افکار عمومی استاده گی کرده نتوانست وبه عربستان سعودی فرار نمود.
بعد از شکست حاکمیت 23 ساله تونس ، مردم مصر نیز با تحرک قوی مردمی قرار است صفحۀ سی ساله حکومت حسنی مبارک را بسته نموده وصفحۀ جدید از دموکراسی به اساس خواست ارادۀ خودشان ور ق زنند.
با آنکه گروه های برخلاف حکومت حسنی مبارک درمصر از چندین سال به اینسو فعالیت داشته است ولی جنبش های جوانان نیز در طی چند سال اخیر با استفاده از وسایل ارتباطات انترنیتی فعالیت های زیادی را انجام داده اند که این حرکت ها رفته رفته باعث ایجاد یک تفکر واحد در سطح کشور مصر گردیده است ، امروزه تظاهرات های بزرگی به اشتراک بیش از یک میلیون نفر دراین کشور با شعارهای ضد حکومتی راه اندازی میگردد واین نوع تظاهرات وگردهمایی های ضد حکومتی در مصر سابقه نداشته است.
مردم مصر خواهان تغیرات کلی رژیم میباشد ولی حسنی مبارک در اولین روزهای تظاهرات مردمی کابینه اش را به استعفا فراخواند و کابینۀ جدید اش را نیز درجریان همین هفته تشکیل نمود ، اما این اقدامات حسنی مبارک پاسخ به تفکر عمومی مردم مصر نیست زیرا مردم مصر خواهان تغیر رژیم هستند و تازمانی که حسنی مبارک خود از سمت ریاست جمهوری مستعفی و انتخابات به شیوۀ دموکراسی برگزار نگردد به تظاهرات های ضد حکومتی ادامه خواهند داد.
با این حال شکست وبرکناری حسنی مبارک ازقدرت فاصلۀ چندانی ندارد وگمان میرود که شاید به زود ترین فرصت حسنی مبارک درپاسخ به اقدامات مردمی ازقدرت کناره گیری کند گروهای اپوزسیون حکومت نیز دراین زمینه تلاش دارند.
محمد البرادعی از جمله چهره های سرشناس ومطرح سیاسی درمصر است و درجریان همین هفته وارد مصر گردیده و درجمع مظاهره کننده گان سخنرانی داشت ، دراولین اقدام با تفاهم نهادهای مطرح سیاسی مصر ائتلافی راتحت نام (جمعیت ملی تغیر) تشکیل نمود.
حزب اخوان المسلمین نیز ازجمله احزابیست که از چندین سال به این سو برخلاف برنامه های حکومت مصر فعالیت دارد وروی همین اصل حکومت مصر فعالیت های این حزب را غیرقانونی اعلام نموده بود ، ولی فعالیت های سازمان یافته این حزب اکنون باورمندی های را به وجود آورده است که اخوان المسلمین میتواند درسرنوشت سیاسی آیندۀ مصر نقش مهمی را دارا باشد.
حرکت های مردمی درمصر نه تنها پایان بخشیدن به نظام سی ساله ایست که درآن کشور حاکم بوده است بلکه شعور وبیداری سیاسی شانرا درسطح بین المللی معرفی مینماید.
کارشناسان امور به این باور اند که حکومت بعدی مصر متشکل از اکثریت احزاب و نهادهای سیاسی فعال در مصرخواهد بود، ولی همچنان گفته میشود که اگرحزب اخوان المسلمین بتواند در قدرت سهم بیشتری داشته باشد تشکیل یک حکومت اسلامی نیز دور ازامکان نخواهد بود.
