کانون مطالعات و پژوهش های خراسان بحیث یک نهاد مستقل علمی روشنفکران ودانش آموزان افغانستانی مقیم بریتانیا اخیراً یک طرحی را به عنوان راهکار سیاسی به برگزار کنندگان کنفرانس لندن سپرد که اینک فشرده ای متن فارسی آن جهت آگاهی هموطنان عزیز در داخل و خارج کشور تقدیم میشود.
کانون مطالعات و پژوهشهای خراسان معتقد است که کنفرانس لندن یک فرصت جدید مناسب سیاسی هم برای دولت افغانستان و هم جامعه جهانی است که در روشنایی ستراتیژی جدید رییس جمهور بارک اوباما یک نقشه راه جدید سیاسی ، نظامی و اقتصادی برای شکست تروریسم و ساختن دولت ملی در افغانستان مثل کنفرانس تاریخی بن ترسیم نماید. به نظر ما کنفرانس لندن در شرایطی برگزار میشود که تروریسم بعد از هشت سال باری دیگر به تهدیدی جدی نه تنها به امنیت افغانستان ، بلکه خطری خیلی بزرگ به ثبات پاکستان و امنیت جهانی محسوب می شود. افزون بر آن کنفرانس لندن بعد از پیروزی جنجال بر انگیز حامد کرزی در انتخابات اخیر افغانستان و بحران رای اعتماد به کابینه جدید ایشان توسط شورای نمایندگان افغانستان برگزار می گردد. به نظر ما این مهم است که دولت جدید افغانستان پس از این همه چالشها در زمینه های مبارزه با فساد اداری، قاچاق مواد مخدر، حاکمیت قانون فقر زدایی و اشتغال زدایی اعتماد از دست رفته مردم افغانستان و جامعه جهانی را مجدداً بدست بیاورد.
ما معتقد هستیم در هشت سال اخیر دولت افغانستان به کمک جامعه جهانی موفق به یک تعداد دست آورد ها شده است، اما این دست آوردها نه تنها کافی نیست، بلکه فرصتهای زیادی نیز ضایع شده است. حالا نه تنها تروریسم تهدید مجدد به حاکمیت افغانستان محسوب میشود، بلکه در افغانستان فساد، فقر شدید، قاچاق مواد مخدر و بی قانونی بی داد می کند و در نتیجه دولت افغانستان و متحدین خارجی آن در موقعیت دشوار قرار گرفته اند.
کانون مطالعات و پژوهش های خراسان در لندن از دولت های ذیدخل از جمله بریتانیا که میزبان این کنفرانس عالی و مهم است انتظارات و توقعات مشروع و واقع بینانه دارد و با توجه به درسهای هشت سال اخیر پیشنهاددات ذیل را به کنفرانس لندن پیش کش می نماید:
1. پاکستان باید حمایت از طالبان را توقف دهد
جارب جنگ با طالبان در هشت سال اخیر نشان داد که بدون شکست طالبان در پاکستان زادگاه و پرورشگاه اصلی تروریسم، پیروزی بر آنها با افزایش سربازان خارجی بیشتردر افغانستان غیر عملی خواهد بود. دولت پاکستان باید با تمام گروه های تروریستی در خاک خویش مبارزه قاطعانه نموده و رهبران طالبان را دستگیر نماید. به عقیده ما تا زمانیکه پاکستان و بویژه سازمان ای اس آی سیاست کهنه افغانی خود را تغییر ندهد و از تروریسم طالبانی بحیث ابزاز سیاسی صرف نظر نکند به مشکل می توان شاهد شکست تروریسم در افغانستان بود.
کنفرانس لندن نباید به پاکستان امتیازات سیاسی در افغانستان بدهد. آنها باید استراتیژی روشن جنگ با تروریسم را طرح نموده و از پاکستان ضمانت و صداقت مطالبه نماید. هم زمان به آن دولت افغانستان به کمک جامعه جهانی باید خواستها و نگرانی های مشروع و معقول پاکستان در زمینه حل مسالمت آمیز مسئله مرزی دیورند را نیز در نظر گرفته و به ادعا های ارضی خود بر پاکستان بحیث ابزار سیاسی کهنه پایان دهد تا بدین وسیله هیچ بهانۀ برای پاکستان باقی نماند.
2. معامله با طالبان یک شکست بزرگ سیاسی است
در استراتیژی رییس جمهور اوباما تروریسم در وجود اسامه بن لادن و سازمان القاعده محدود شده است. به نظر کاخ سفید اگر آقای لادن کشته و یا دستگیر شود، دنیا گل و گلزار خواهد شد! و اهداف غرب جنگ با تروریسم در افغانستان تکمیل خواهد شد. این در حالیست که طالبان و القاعده جز شبکه جهانی تروریسم هستند که از مناطق قبایلی پاکستان و افغانستان آغاز یافته تا عراق، یمن ، سومالی، سودان و بسیار جاهای دیگر امتداد می یابند. افزو بر آن آنها هم از لحاظ آیدولوژیک و هم منابع مالی و پایگاه اجتماعی جدا نا پزیر هستند. به نظر ما تیوری” طالبان میانه رو” یک نظریه خیالی است بدون شکست طالبان به مشکل می توان القاده را شکست داد.
به باور ما طالبان کدام جنبش آزادی خواه ملی افغانستان نیستند و از اکثریت مردم افغانستان هم نمایندگی کرده نمی توانند. آنها قبل از همه محصول بازی های جیوپلیتیکی بحیث ابزار سیاسی درین راست هستند.
ما همچنان معتقد هستیم طرح معامله با طالبان با دادن امتیازات و رشوت های بزرگ مالی و سیاسی و قومی به قیمت دموکراسی و حقوق بشر یک افتضاح بزرگ سیاسی و عقب نشینی به سال 2001 خواهد بود. این طرح قبل از همه با مخالفت و مقاومت شدید اکثریت مردم افغانستان بویژه مردم غیر پشتون افغانستان که خاطراتی تلخی نسل کشی از آنها دارند مواجه خواهد شد. بدون شک این طرح از حمایت بسیاری کشور های منطقه (به استثنای پاکستان و عربستان سعودی ) برخور دار نخواهد شد و باعث مداخلات بسیاری کشور ها در امور افغانستان نیزخواهد شد.
3. افغانستان بدون دولت نا متمرکز با ثبات و متحد نخواهد شد
یکی از عوامل اساسی جنگ قدرت در سه سده اخیر در تاریخ افغانستان تلاش های مکرر تمرکز طلبی قدرت توسط گروه های مدعی قدرت بوده است.
کانون مطالعات و پژوهشهای خراسان معتقد است که ساختار سیاسی نظام اداری کنونی افغانستان خیلی متمرکز است که نه تنها گرایش شدید به تمامیت خواهی و استبداد فردی، گروهی و قومی دارد، بلکه نا توان در رهبری محلات کشور بویژه مناطق صعب العبور و دور افتاده افغانستان است. به عقیده ما اکنون زمان آن فرا رسیده که از گذشته ناکام افغانستان درس گرفته بحای تلاش های ناکام تمرکز گرایی باید ساختار قدرت را از طریق انتقال نسبی قدرت به محلات در چهارچوب دموکراسی و انتخاب والی ها دولت قوی مردمی ساخت.
ما از طرح آقای دوید ملیبند وزیر خارجه بریتانیا در مورد دادن اختیارات به والی ها و ولسوالها حمایت می کنیم و این پیشنهاد کاملاً به خواستهای اکثریت مردم افغانستان مطابقت دارد. چنانچه در جریان کار زار انتخابات ریاست جمهوری اخیر افغانستان تعداد قابل ملاحظۀ مردم افغانستان از شمال تا جنوب از برنامه جنبش تغییر و امید و انتخابی شدن والی ها حمایت کردند. برخلاف مخالفان این طرح، که مدعی اند انتخابی شدن والی ها منجر به تجزیه افغانستان می شود، انتخابی شدن والی ها و نظام پارلمانی نا متمرکز باعث تقویت دولت داری ، ثبات و اتحاد اجتماعی مردم افغانستان میشود.
تجارب هشت سال اخیر نشان داد که سرمایگذاری بالای یک فرد، یک گروه و یا یک قوم خاص نمی تواند به ثبات و ایجاد دولت سالم ملی کمک کند. لازمست که توجه به خواستهای همه مردم افغانستان بدون تعصب و تبعیض برخورد شود و مشارکت سیاسی عادلانه در قدرت در نظر گرفته شود.
از کنفرانس لندن توقع می رود که مسئله نظام سازی و توزیع عادلانه قدرت را در افغانستان در محور گفتگو های خویش قرار بدهند و ترکیب غیر متوازن کابینه جدید رییس جمهور کرزی را درین راستا حمایت نکنند.
4. با حقوق بشر و دموکراسی نباید معامله کرد
ما معتقد هستیم که رعایت حقوق بشر و ترویج دموکراسی در جامعه عقب مانده وبحران زده راه دشوار و طولانیست، اما بدون دموکراسی و مراعات حقوق بشری هر گز نمی توان در افغانستان به ثبات، عدالت و رفاه دست یافت. ما درک می کنیم که جامعه جهانی با گذشت هشت سال در افغانستان بی حوصله شده و کمتر علاقه به مسائل حقوق بشر و دموکراسی نشان می دهند و تصور می کنند که افغانستان ارزش کمک را ندارد و در نتیجه مردم این کشور شایسته دیکتاتوری و حکومت فاسد هستند. به نظر ما اشتباه غرب اینست که آنها در هشت سال اخیر می خواستند دموکراسی را در افغانستان در وجود افرادی ضد دموکراسی و معتقد به تفکرترایبالیسم با عجله پیاده نمایند.
از کنفرانس لندن توقع میرود که علاوه بر تمر کز به راهکار های نظامی در مبارزه با طالبان ، آزادی های مدنی و دموکراتیک، حقوق زنان و حقوق اقلیت های مذهبی را نیز از یاد نبرند.
5. همکاری های منطقوی و سر نوشت جنگ با تروریسم
به عقیده ما جنگ با تروریسم در هشت سال اخیر در افغانستان چندان شفاف نبود و این باعث بد فهی نه تنها در میان مردم افغانستان شده است، بلکه بسیاری همسایگان بویژه کشور های رقیب غرب آنرا بحیث بهانه در راستهای منافع جیوپلیتیکی امریکا می شمارند. ازینرو مخالفت با حضور غرب در افغانستان از جانب کشور های رقیب امریکا و متحدین آن روی تصادفی نبوده است. چنانچه بسیاری این کشور ها از زمین گیر شدن غرب در افغانستان خشوشنود هستند و تصور می کنند شکست غرب در برابر طالبان پیروزی آنها خواهد بود. این در حالیست که تروریسم دشمن همگان است و شکست غرب بدون شک پیروزی برای رقبای منطقوی امریکا مثل ایران، روسیه، چین و حتا پاکستان متحد ظاهری غرب نخواهد بود. ازینرو مبارزه با تروریسم طالبانی بحیث دشمن ارزشهای مشترک بشری نیازمند همکاری صادقانه همه همسایگان افغانستان و قدرت های منطقوی با قوت های ناتو می باشد.
در فرجام ما در حالیکه برای اشتراک کنندگان کنفرانس لندن موفقیت آرزو می کنیم، مثل بسیاری مردم افغانستان در انتظار نتایج ثمربخش در راستهای مبارزه قاطع با تروریسم طالبانی، فساد اداری، حاکمیت قانون، مراعات حقوق بشر،بازسازی و دولت سازی سالم در چهارچوب دموکراسی هستیم.
