مولانا در این بیت پرمفهوم و با ارزش خود ، به ژرفترین عادت ها (آئین ، رسم ، سنت ) برانسان اشاره می کند . مولانا به این مسئله باور دارد که : هنگامی عادتی یا آئین ورسم وسنتی ، به مرور زمان در وجود انسان ریشه می دواند وکهن می شود ، وآنقدر درجسم وبدن ما نفوذ می‌کند که تبدیل به بخشی از خمیره ذاتی ما می‌گردد. به گونه دیگر، عادت‌ها (آئین ورسم وسنت) دراز‌مدت می‌توانند بر رفتارها، افکار واندیشه و نگرشها ، تا آنجا به میزان شخصیت ما تاثیر گذاشته و به گونه ای دومین مزاج و منش ما عرض وجود می نماید .
دوام مقاله عادت چو کهن شود طبیعت گردد
