روز جمعه مصادف با دوم عید فطر در اثر انفجاری در یک مسجد در شمال کابل، دست کم 12 نمازگزار به شمول امام مسجد کشته شد. این انفجار در ولسوالی شکردره ولایت کابل در مسجدی به نام «حاجی بخشی» رخ داده و افزون بر کشته شدگان، 15 تن دیگر را زخمی کرد.
پولیس کابل با تایید این رویداد از ملا امام به اسم مفتی نعمان یاد کرده و گفته که انفجار در هنگام ادای نماز جمعه به وقوع پیوسته است. تصاویر منتشره از محل رویداد نشان می‌دهد که احتمالاً مواد منفجره در محراب مسجد جاسازی شده بود.
هرچند تاکنون هیچ فرد یا گروهی مسئولیت این انفجار را به دوش نگرفته، اما چنین رویدادی در روز دوم عید که همزمان دومین روز آتش‌بس گروه طالبان نیز است، نشان می‌دهد که اولاً گروه طالبان به آتش‌بسی که خود اعلام کرده پابند نبوده و ثانیاً آنطوری که مدعی است، بر گروپ‌های مختلف طالب احاطه نداشته و نشان می‌دهد که هر گروه با سازد خود می‌رقصد.
بنا بر این، گروه طالبان یک جماعت ناپایدار، نا منسجم، نا منظم، نامطمئن و نا متعهد است که حتا اگر خود نیز اعلام آتش‌بس کند، باز هم آن را نقض کرده و به گردن آدرس‌های موهوم می‌اندازد.
اکنون شکی در این نیست که مسئولیت این رویداد خونین را گروه طالبان به دوش نمی‌گیرد، همان گونه که مسئولیت قتل عام مکتب سید الشهدا را در غرب کابل به دوش نگرفته. اما بی هیچ شبهه‌ای این چنین جنایات یا مستقیماً از سوی گروه طالبان صورت می‌گیرد و یا گروه‌هایی دیگر در زیر چتر و پوشش تروریستی گروه طالبان دست به این گونه ترورها می‌‌زنند.
تا جایی که ماهیت گروه طالبان شناخته شده است، این گروه به آتش‌بس و امنیت و آرامی ارزش قایل نیست. فقط جنایت از سر و روی رهبران و جنگجویان آن می‌ریزد و یگانه راه در برابر آنان سرکوب شدید و قوی است. گروه طالبان از یک سو منافقانه آتش‌بس اعلام می‌کند تا خود را در نظر ملت خوب جلوه دهد، ولی از سوی دیگر جنایت می‌کند و مسوولیت آنرا به گردن گروه‌هایی می‌اندازد که باز مربوط خود شان می‌شود.
چنین رخدادهایی نشان می‌دهد که گروه طالبان اولاً یک دست نیست، ثانیا منافق است، ثالثاً تعهد ندارد، رابعاً جنایت پیشه است و خامساً فقط زبان زور را می‌داند، نه دیپلماسی و سیاست و تعامل و مذاکره و صلح. آتش‌بس زمانی موثر است که گروه طالبان متعهد و پابند به آن باشد نه این آتش‌بسی که نام این گروه بدنام نیک شود، اما مردم ما به خاک و خون بیفتند.
