حالا به نظر می‌رسد که مشکل بایومتریکِ انتخابات پارلمانی نیز بر اثر فشارهای مکرر و همه‌جانبۀ احزاب و جناح‌های سیاسی که خواهان برگزاری انتخابات شفاف و عادلانه هستند تا حدودی حل شده است، اما نگرانی‌ها در مورد تقلب و مهندسی آرا در انتخابات همچنان به قوتِ خود باقی است. اتحادیۀ اروپا از حکومت و کمیسیون انتخابات خواسته است که اقدام‌های جدی‌تری را به منظور جلوگیری از تقلب در نظر بگیرند.
در همین حال، مردم و بسیاری از نامزدانِ انتخابات سالِ روان نیز نسبت به انجام تقلب‌های سیستماتیک در انتخابات ابراز نگرانی می‌کنند. این نگرانی‌ها در این محدوده باقی نمانده و شرکت تهیه کنندۀ ماشین‌های بایومتریک هم گفته است که احتمال انجام تقلب در انتخابات پیشِ رو وجود دارد. گونترمول، رییس شرکت آلمانی درمالوگ، ضمن تأیید این خبر که تا کنون بیش از چهارهزار ماشین بایومتریک در اختیار افغانستان قرار گرفته است، اضافه کرده که به زودی این رقم به بیست‌وچهار هزار ماشین می‌رسد. مول گفته است: «ماشین‌ها معلومات و اثر انگشتِ افراد را ثبت می‌کنند و قادر هستند به صورت آفلاین و آنلاین کار کنند. زمانی که ماشین‌ها به سرورشان وصل می‌شوند، تمام معلومات‌شان در یک سورس ذخیره می‌شود… در آخرین جلسه که با طرف افغانستانی داشتیم، قرارداد نهایی شد و تنها مطلبی که باقی ماند این بود که طرف افغانستانی درخواست کرده که سورس کود نرم‌افزار بایومتریک را در اختیارشان قرار دهیم و ما هنوز در این رابطه تصمیم‌گیری نکرده‌ایم.»
این درحالی است که شرکت درمالوگ که بزرگ‌ترین کمپنی بایومتریک آلمان است، خود را متعهد به نگهداری و پشتیبانی از نرم‌افزار و سامان‌آلاتِ بایومتریک در تمام مراحل می‌داند. بر اساس گزارش‌ها، هزینۀ کلی این سامان‌آلات بالغ بر ۱۵ میلیون یورو است. طبق بررسی‌های انجام شده، این برای اولین‌بار است که خریدار سامان‌آلات بایومتریک، سورس کود نرم‌افزار بایومتریک را از این کمپنی درخواست می‌کند. طبق مصاحبۀ رییس درمالوگ، مقامات افغانستان در خرید ماشین‌های بایومتریک خواستار سورس کودهای نرم‌افزار ماشین‌های مذکور شده که نشانگر ارادۀ حکومت بر تقلب در انتخابات به‌واسطۀ دستکاری در کودهای نرم‌افزار مذکور است.
حکومت اگر در یک مورد که عبارت از تهیۀ ماشین‌های بایومتریک است از خود انعطاف نشان داده، از طرف دیگر خواهان کود نرم‌افزارها شده است تا بتواند با استفاده از آن وارد سیستم شود و به نتایجی که خود می‌خواهد برسد. این موضوع واقعاً جای نگرانی دارد.
انتخابات سالِ روان به گفتۀ بسیاری از کارشناسان مسایل انتخاباتی با چالش‌های زیادی همراه است. از یک سو، تهدید طالبان و گروه‌های خشونت‌طلب و مخالفِ دموکراسی این روند را به چالش کشیده و از سوی دیگر، ارگ با برنامه‌ریزی و نفوذ در میان نامزدان می‌خواهد پارلمانی را به وجود آورد که بیشتر ممثلِ دیدگاه و نظر آن‌ها باشد. برای ارگ تشکیل پارلمان قدرتمند که در آن نماینده‌گان با صلاحیت و مردمی حضور داشته باشند، یک خطر بزرگ به شمار می‌رود. به همین دلیل نیز این نهاد نتوانست خلاف آن‌چه که آقای غنی رییس حکومت وحدت ملی در صحبت‌هایش تظاهر می‌کند، خود را در روند انتخابات غیرجانب‌دار نگه دارد. جالب این‌جاست که نهاد ارگ در برخی ولایت‌ها حتا دست به ایجاد ایتلاف‌هایی در میان برخی نامزدان مورد حمایتِ خود زده و مراکزی را برای آن‌ها در نظر گرفته است که در آن‌ها به نفع این افراد تقلب صورت گیرد.
گزارش‌های زیادی از ولایت‌ها و شهر کابل چنین موردی را تأیید می‌کنند. اگر نامزدان مردمی و نهادهای ناظر بر انتخابات نتوانند از حالا اقدام‌های موثر در جهت جلوگیری از تقلب‌های سیستماتیک انجام دهند، انتخاباتِ پیشِ رو به بحران بزرگی مبدل خواهد شد.
وقتی آقای غنی فردی چون ضیا امرخیل را که تقلب‌هایش در انتخابات ریاست جمهوری پیشین اظهرمنالشمس است، به عنوان مشاور خود انتخاب کند، از همین حالا مشخص است که از این فرد در چه زمینههایی استفاده خواهد کرد. آقای امرخیل با خیانتی که در مورد انتخابات صورت داد، باید محاکمه می‌شد؛ اما به جای محاکمه تقدیر می‌شود. اگر این تقدیر، تقدیر از تقلب در انتخابات پیشین نیست، پس چیست؟
در مورد آقای امرخیل هیچ شک و تردیدی وجود ندارد که در انتخاباتِ گذشته تقلب کرده است. او به صورتِ بالفعل حین ارتکاب جرم دستگیر شد. وقتی ارگ از او تقدیر می‌کنـد، عملاً به معنای همدستی آن‌ها در امر مهندسی انتخابات می‌تواند باشد. شاهدی از این بزرگ‌تر نمی‌توان برای تقلب‌های انتخاباتی سال ۱۳۹۳ ارایه کرد. حالا هم ارگ با همدستی این فرد و افرادی در کمیسیون انتخابات، در حال تغییر چیدمان انتخاباتی در کشور است.
دموکراسی نوپای افغانستان پیش از آن‌که از سوی گروه‌هایی مثل طالبان و القاعده به خطر بیفتد، از سوی ارگ و تمامیت‌خواهانی به خطر مواجه می‌شود که خود را ضامن ارزش‌های دموکراتیک جا زده‌اند.
آقای غنی از معماران اصلی نظام کنونی است، اما حالا که بر کرسی قدرت تکیه زده، خود می‌خواهد خانه‌یی را که در بنای آن سهم داشته، از بیخ و بن ویران کند. چرا؟!… چون منافع گروهی و قومی آقای غنی چنین حکم می‌کند.
همیشه در افغانستان زمام‌داران مسوولِ خرابی‌های کشور بوده‌اند، چه در گذشته و چه حالا. مردم با صداقت می‌خواهند که یک نظام مردمی و پاسخ‌گو داشته باشند؛ نظامی که توانایی مدیریت کشور را داشته باشد و بتواند به مطالبات آن‌ها مطابق به قانون پاسخ ارایه کند. اما زمام‌داران می‌خواهند کشور را به سمت جنگ، تنش‌های قومی و زبانی و سرانجام نابودی کامل سوق دهند. اگر چنین نیست، واقعاً چرا حکومت می‌خواهد که کود رمز ماشین‌های بایومتریک را در اختیار داشته باشد، در حالی که در هیچ مورد دیگری چنین تقاضایی از شرکت ارایه کنندۀ خدمات بایومتریک نشده است؟
ماندگار
