این لكه ننگ و خجالت ثروت هاي نامشورع در افغانستان هر چند گاهی در نشریات و رسانه های گروهی داخل و خارج از افغانستان پیش کشیده می شود، و تا کنون هم هیچ یک از شخصیت های معروف حکومتی متهم به فساد براي ملت جواب قانع کننده ای نداده اند گوئی ملت افغان حق ندارد بداند که حقيقت در كجاست آیا در طول حاکمیت 10 ساله آقاي كرزي ، این حضرات و خانواده هایشان از راه نامشروع، و غارت ثروت های ملی، معاملات پشت پرده با شرکت های خارجی و داخلي، و یا تجارتي با اخذ رشوت يا اختلاس چقدر صاحب ثروت شده اند و چقدر پول ها را دزديده اند.
هدف از این نوشته هرگز و هر گز تهمت زدن به فردی، یا خانواده ای معین و مشخص نیست.تهمت و افتراء زدن و شخصیت و حرمت فردی یا خانواده ای را به منجلاب کشیدن كاري عاقلانه نيست اما بر عكس خوانندگان گرامی باور دارم مي دانيد كه رشوت و اختلاس یکی از پست ترین رفتاری است که از کسی يا كساني سر میزند بار بار در جامعه شناسی سیاسی، به این نکته تاکید نموده و مي نمايند که دموکراسی، نظام کامل و بدون عیب نیست، اما معا یب اش نسبت به نظام های استبدادی و تمامیت خواه کمتر است. در نظام دموکراتیک ، وطر فداران این نظام، با آبرو حیثیت مردم و حتی رهبران سیاسی خود ، بازی نمی کنند، بلکه آبرو وحثیت هر شهر وند در پناه قانون است.اما این نکته را نیز نباید فراموش کرد،که همان نظام دموکراتیک، به هر شهر وند این حق و اجازه را می دهد ، که بداند ، فلان شخص حکومتی ، یا صاحب فلان موسسه صنعتی و یا تجارتي ،و حتی یک شهروند ساده ، از چه طروق مشروع و نا مشروع به ثروت و مکنت رسید است.در کشور هاي ديگر هر شهروند حق دارد بداند که فلان شهروند ، چقدر به دولت مالیات می دهد؟ اگر این چنین قانونی در افغانستان مي بود و عملأ اجرا می شد معلوم می شد فلان قدرت مند و یافلان وزير و وكيل که همه آبا و اجداد اش و شرایط زندگی و مالی او را می شناسند، چگونه امروز به چنین ثروت و مکنت رسیده است؟
از آنجائیکه هدف این مقاله، هرگز تهمت و خدشه دار کردن، حرمت و شخصیت هیچ انسانی نیست، ولی در عین حال نیز دفاع از حقیقت و عدالت است، حل معمای ثروت های نامشرع در جمهوری اسلامی افغانستان را که اغلب نیز در افکار عمومی ملت افغان جایگاه ویژه ای دارد كه بايد در باره توجه جدي مبذول شود آگاه هان مي دانند كه شرافت و حيثيت يك رهبر مربوط به فضيلت سياسي آن است كه انجام مي دهد در اينجا بطور كلي به يك اصل اشاره مي كنم و اميدوارم چه امروز و چه فردا اين اصل بخش از اخلاق و رفتار اساسي سياست مداران و رهبران وطن ما قرار گيرند يكي از دانشمند بزرگ دنيا گفته است.
:مبارزان آزادیخواه برای رسیدن به اهداف خود ، دو وظیفه دارند 1-به ملت خود دروغ نباید بگویند.2- با سوء استفاده از مقام و شهرت خود، از راه نامشروع ثروت نیاندوزند. ضرب المثلی است در فرانسه ،که میگویند: اگر می خواهی انسان ها را بشناسی ، ببین با پول چه رابطه دارند منظور از فضیلت سیاسی اين است كه مبارزان سیاسی بايد از فضيلت سياسي برخودار باشند آيا زمام داران ما داراي چنين فضيلت سياسي هستند گرچه حكومت افغانستان در ظاهر مي كوشد تا اين لكه ننگ رشوت و اختلاس را از دامان خود دور بسازد يا حد اقل آنرا مانند طوق لعنت به گردن خارجي بيندازد به باور ما اين عملكرد ها هرگز نمي توانند گره را از اين مشكل باز كند به نزد ما اگر صداقت باشد.
راه حل این معما، بسیار ساده است. هروز در ممالک مختلف جهان ، این چنین اتهاماتی به یک فرد و یا یک خانواده ای زده می شود . در کشور هائیکه نظام دموکراتیک و استقلال قوا و آزادی مطبوعات حاکم هستند، مطبوعات آزاد و روزنامه نگاران متخصص روزنامه نگاري مي توانند با تحقیق همه جانبه این نوع معما ها را ، ولو بعضأ بامشکل ،ولی د رنهایت حل می کنند. معمای واترگیت، که در آن رئیس جمهور منتخب ملت آمریکا ریچارد نیکسون ، دستور داده بود که ماموران اف- بی- آی، به ظاهر در لباس لوله کش از مقر حزب دموکرات آن کشور جاسوسی کنند این عمل غیر قانونی با پشتکار و شجاعت دو روزنامه نگار واشنگتن پست آمریکا بنام های کارل برنشتاین و باب وودوارد پی گیری شد و در تاریخ آمریکا با عنوان مسئله واترگیت ثبت گردید و در نهایت یکی از مقتدر ترین رئیس جمهور آن کشور ، بخاطر بیان کذب و دروغ به ملت خود ، در 8 ماه اوت 1974 «مودبانه » مجبور به ترک قدرت گردید قدرت دموکراسی های جهان نیز در این نکته است ،که مطبوعات آزاد و استقلال قوه قضائیه ،تا اندازه ای مانع آن می شوند که حاکمان به ملت خود دروغ بگویند ، ویا ثروت های خود را از نهاد های دولتی و ملي حتي اداره مالیات پنهان نگاه دارند مردم افغانستان همه این آقایان تازه به ثروت رسيده را ،فامیل وار از اصل و نسب می شناسند . پدرشان ، مادرشان پدر كلان شان شهر و قريه شان ، محل اقامت شان برای ملت افغان ، مثل روز روشن آ فتابی، مشخص است. حتی بعضی از این آقایان در سوانح های خود ، با تمام خيره سري می نویسند ، که از خانواده فقیر بوده اند ،و در کجا درس خواند ه اند حالا سخن را کوتاه می کنیم ، در باره فرزندان و برادرزاده هاو و خواهر زاده ها وفامیل خانواده مقامات عالي رتبه صحبت نمی کنیم ،که هر کدام ، شغل و منصب بسیار بلند بالائ دارند . آیا انتصاب به این وظايف،ناشی از تحصیلات در رشته مربوطه ،و تجربیات کافی حرفه ای بوده است؟ قضاوت را به خوانده گان می گذاریم، در یک نظام دموکراتیک و قانون مدار ، اصل بر برائت شهرواندان حاکم است ، مگر آنکه خلاف آن ثابت شود. آبرو و حیثیت هر شهروند ، در پناه قانون است . هیچ فردی حق ندارد ، فردی را ولو در هرمقام ، مورد اتهام و افترا قرار بدهد. در عین حال نیز در نظام های دموکراتیک، مطبوعات متعهد و مسئول در پناه همان قانون آزاد هستند ، که در صورت داشتن دلیل ویا دلایل مستند، متخلف چپاولگران ثروت های ملی را كه در حال حاضر در نظام حضور فعال دارند نه تنها به ملت، بلکه به قوه قضائی مستقل ، وشایسته نام معرفی کنند به شرط كه قوه قضايه سر جوال نگيرد بی جهت نیست که در دموکراسی ها ی مدرن ، مطبوعات را قوه چهارم ( سه قوه مجریه مقننه قضائیه می نامند منتها تجربه 10 سال حاکمیت موجود زیر لوای دموكراسي ، دستگاه و نظام حکومتی افغانستان را تبدیل به جعبه سیاه هواپیما کرده است. جعبه سیاه در هواپیما ها ، یک سیستم بسیار پیچیده الکترونیکی است ، که تمام پارامتر های پرواز را در آن ثبت میکند. متخصصین تا این جعبه را باز نکنند ، از این پارامتر های ضبط شده ، هیچ آگاهی ندارند. اگر آقاي رئيس جمهور صادقانه می خواهند ، در مقابل این همه اتهامات متعدد در حكومت خويش در طول این 10 سال ، از فضیلت سیاسی خود مردانه دفاع کند یک راه بیشتر وجود ندارد . و آن تنها راه این است ،که آقای رئيس جمهور با آن مقام سیاسی و قدرت ایکه در درون این جعبه سیاه دارد ، رسمأ اعلان نمايد که تمام روزنامه نگاران افغاني و خارجي داخل کشور ،کاملأ آزاد هستند ، که در بارهً ثروت من و خانواده ام بشمول مقامات عالي رتبه دولتي در تمام سطوح ، با کمال وجدان و صداقت ، تحقیق نمايند،من به تمام وزارتخانه ها ،و سازمان های دولتی ، نظامی و انتظامی ،و بانک های دولتی و خصوصی ، قوه قضائیه، دستور می دهم، که در این تحقیق ، نه تنها به این روزنامه نگاران و روزنامه ها مشکلاتی ایجاد نکنند، بلکه در این تحقیق نهایت همکاری را نیز با آنها داشته باشند . اگر سازمانی، وزارتخانه ای ،در این تحقیق، با روزنامه نگاری، همراهی نکردند، آن روزنامه نگار عینأ آن مطلب را، برای افشاءو معرفی آن متخلف و آگاهی آفکار عمومی ملت افغان بدون سانسور، د ر روزنامه های معتبر درج و نشر نمايند، تا بلاخره معلوم شود، که نه تنها ما و خانواده ما بلکه در نظام ما مسئولان عالی رتبه نظام، در راستای خدمت به مردم صادق اند من از جناب رئيس جمهور دوستانه يك تقاضا دارم.
در این چند هفته آینده ، رسمأو علنأ، در سطح کشور، چنین دستوری را صادر فرمايد جهت برسي فساد روزنامه نگاران با شرف و عادل افغاني بدون کوچکترین، بغض و کینه ،و با احترام کامل، به شرف و حیثیت این خانواده هاي محترم، تحقیق را شروع نمايند ،معلوم می شود، که همه این اتهامات آيا بی جاو بی پایه است يا يك حقيقت اما اگر آقای رئيس جمهور چنین د ستوری را صادر نکردند، و مصلحت را برآن دیدند، که ملت را نادان حساب نموده و به چشم شان خاك بزنند آن حرف جداگانه است.
