همان روزي كه مولانا عبدالرحمان سيد خيلي به شهادت رسيد، انتظار مي رفت اين اشتر كشتار زنجيره اي فرماندهان مقاومت يك به يك پشت دروازه همه زانو خواهد زد.
مردم افغانستان انتظار داشتند كه رهبران و فرماند هان مقاومت دست به كار مي شوند تا اين سلسله كشتار زنجيره اي را متوقف كنند و ريشه ها و عواملي اصلي آن را دريابند.
اما هنوز چند وقت نگذشته بود كه خان محمد مجاهد را در دفتر كارش شهيد ساختند. بازهم رهبران و فرمانده هان مقاومت با گريه و افسوس اين عمل زشت را محكوم كردند دوباره به خواب غفلت فرور رفتند.
دشمن هر روز در شمال نفوذ مي كرد و هر روز توطئه به راه مي انداخت.
به خشونت كشاندن تظاهرات در مزار شريف، بعداً در چاريكار و بعداً در تخار همه شاخصه هاي بودند كه نفوذ دشمن را در سنگر هاي اصلي مقاومت نشان مي داد.
ترور مولانا و خان محمد خان مشخص ساخته بود كه دشمن در صدد از بين بردن چه كساني است. خان محمد خان قرباني تلاش هاي مجدانه اش در راستاي مبارزه با قاچاق مواد مخدر و ايستاده گي در برابر تروريستان در كندهار بود و مولاناي سيد خيل نيز بخاطر نابود كردن مراكز اصلي تروريستان در ولايت كندز به شهادت رسيد.
علت در لست قرار گرفتن اين دو تن از سوي دشمن معلوم و بر همه آشكار بود كه جنرال داوود- داوود از افرادي ديگريست كه بايد در لست قرار داشته باشد. زيرا او از بدو اشغال سمت فرماندهي زون 303 پامير دها مركز تروريستي را نابود كرد و امنيت را به شمال بازگرداند. اين امر از سوي دشمن قابل تحمل نبود. اين همه براي رهبران و فرمانده ها مقاومت واضيح و اشكار بود اما بازهم هيچ كاري نكردند. در عوض استاد رباني كه روزگاري رهبري مقاومت در برابر دشمنان مردم افغانستان را به دست داشت، فرماندهان رشيد مقاومت را به خاك سپرد و دوباره به همان ميز برگشت كه از ان به دشمنان برادر خطاب مي شد و جنايات اين گروه ناديده گرفته مي شد.
اينك بازهم استاد كمر را براي دفن كردن فرزند ديگري جهاد و مقاومت بسته است. مطمين ام بازهم به همان ميز بر مي گردد و دشمن و قاتل همسنگر خويش برادر خطاب مي كند.
انتظار من و هزاران داغ ديده ديگر اين سرزمين از فرماندهان مقاومت اينست كه منسجم شوند و جان دها داوود و مولانا و خان محمد ديگر را به خطر نيندازند.
رهبران و فرماندهان مقاومت! شما مطمين باشيد كه اين اشتر در پشت در همه شما خواهد خسپيد. بعد از داوود استاد عطا، بعد از او امر الله صالح، بعد از او قانوني، بعد از او امان الله گذر، بعد از او محقق، بعد از او… روزي خواهد رسيد كه ما همه و همه را از دست داده ايم.
من پيشنهاد مي كنم كه تا پيش از رسيدن به چنان مصيبي چند كار بايد انجام شود:
1- بر رباني فشار وارد شود كه از رياست شوراي صلح دست بكشد و از همه ملت افغانستان بخاطر كار كردن در اين شوراي بي معني عذر خواهي كند. اگر رباني به اين درخواست رهبران و فرماندهان مقاومت پاسخ منفي دهد، رهبران و فرماندهان روابط خود را بايد با او قطع كرده و از طريق رسانه ها اورا به عنوان يك فرد طرد شده از سوي جامعه جهاد و مقاومت مردم افغانستان اعلام كنند.
2- همه فعاليت هاي مقاومت زير يك چتر منسجم شود و ديگر از فعاليت هاي انفرادي دست بكشند
3- هزاران جوان بايد در سراسر افغانستان به خيابان ها كشانده شود و در اقدام نخست تمامي دفاتر ساحوي و مركزي شوراي صلح را به آتش بكشند و بر دولت فشار بياورند كه پروسه صلح را با طالبان به حالت تعليق در اورند.
4- تا زمانيكه دولت گوشه هاي تاريك قتل داوود – داوود، مولاناي سيد خيل، خان محمد مجاهد،شاه جهان نوري.. را روشن نكرده است، تظاهرات ادامه يابد.
5- اگر اسنادي دست داشتن پاكستان در اين قتل ها وجود داشته باشد،بايد روابط با پاكستان به حالت تعليق درايد.
6- بر كرزي فشار اورده شود كه هنگامي نام بردن از دشمن داوود – داوود، مولانا سيد خيلي،خان محمد مجاهد،شاه جهان نوري و ديگر بزرگان قومي واضيحاً‌بگويد كه اين دشمنان كي ها هستند. طالبان مسووليت تمامي قتل هاي زنجيره اي را به عهده مي گيرند اما كرزي و دلالش فاروق وردك با چشم سفيدي تمام در برابر رسانه ها اعلام مي كنند كه اين كار را طالبان نكرده اند.
رهبران و فرماندهان جهاد و مقاومت مردم افغانستان! اين شما نبوديد كه كرزي را به قدرت رسانديد؟ اين شما نبوديد كه از پروسه ها دمكراتيك حمايت كرديد و آن را با حمايت تان به موفقيت رسانديد؟ اين شما نبوديد كه بخاطر خير و صلاح مملكت به دها تن افراد مجهول الهويه در دستگاه دولت سهم داديد؟ اين شما نبوديد كه بارها با توطئه هاي كرزي متفرق شديد؟ اخر چرا بار – بار از يك غار شما را مار مي گزد؟ و اين تا به كي؟
رهبران و فرماندهان جهاد و مقاومت! من باور دارم اگر شما از خون داوود شهيد براي وصل همديگر استفاده كنيد، به زودي خون اين شهيد پاك، دامن اين تروريستان وحشي را از افغانستان بر مي چيند.
نابودي طالب كارناممكن نيست، اگر ناممكن مي بود پس مولانا و داوود چطور اين كار را توانستند، زيرا ارداه مستحكم داشتند.
در پاياد با فرستادن درود به روح پاك شهيد جنرال داود – داوود بيتي از شعر استاد سخن، خيل الله خيليلي را تكرار مي كنم.
مرد نميرد به مرگ، مرگ از او نام جوست
نام چو جاويد شد مردنش آسان كجاست
